مدیرعامل جمعیت توان‌یابان استان مطرح کرد

معلولیت همدان در خدمات‌رسانی به توان‌یابان

توان‌یابان، شهروندان درجه‌دو نیستند

مدیرعامل جمعیت توان‌یابان همدان ضمن ابراز تأسف از اینکه متأسفانه جامعه به توان‌یابان با دید شهروندان درجه‌دو می‌نگرد، عنوان کرد: این معلولیت جامعه و شهرمان است که باعث شده معلولان، ناتوان جلوه کنند، همواره چشمشان به دست دیگران باشد و در آخر نیز انزوا و گوشه‌نشینی را برگزینند.

کوچه‌پس‌کوچه‌های انصاری در خیابان شهدای همدان را به امید رسیدن به روزنه‌ای از امید قدم برمی‌داشتم، مسیر ناهموار و خاکی بود و در هر قدم، سنگ‌ریزه‌های موجود در مسیر به من دهن‌کجی می‌کردند؛ به یاد معلولان، نابینایان و ناتوانانی ‌افتادم که مثل من با هزاران امید در این راه تردد دارند و یا با ویلچرهایشان در این مسیر می‌چرخد.

مسیر حتی برای افراد فاقد معلولیت نیز ناامن بود، از مسیر خاکی و ساختمان‌های نیمه مخروبه و ویران‌شده اطراف گرفته تا شیب زیاد مسیر، همه و همه برایم تداعی‌گر این بود که فراموش‌شدگان قلب شهر امروز با امید به اینکه اصحاب رسانه، گوشی شنوا و قلم‌هایشان قدمی مستحکم در انعکاس دردهایشان است در این روز پذیرای جمعی از خبرنگاران شهرمان هستند.

صدای آهنگی که در آن فضا طنین‌انداز بود، هم از دردهایشان می‎گفت و از سویی نشان از امیدواری داشت «اگر دل تو رو شکستند، تو را به بند کینه بستند/ چه عاشقانه بی‌نشانی که پای درد تو نشستند که پای درد تو نشستند...»

خانه‌ای قدیمی، آب‌وجارو شده بود و میزبانان از دیدنمان خوشحال بودند (جای تأمل از اینکه در برخی جلسات مسؤولان از حضورمان متأثر می‌شوند).

مدیرعامل جمعیت توان‌یابان همدان در این مراسم ابتدا به بیان معضلات شهر برای حضور توان‌یابان پرداخت و گفت: امروز متأسفانه توان‌یابان و ناشنوایان برای گرفتن حقوق شهروندی خود با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو هستند که جمعیت توان‌یابان به‌عنوان سازمان مردم‌نهاد سعی در جبران این عقب ماندن‌های اجباری دارد.

امیر نوروزی ضمن ابراز تأسف از اینکه متأسفانه جامعه به توان‌یابان با دید شهروندان درجه‌دو می‌نگرد، عنوان کرد: این معلولیت جامعه و شهرمان است که باعث شده معلولان، ناتوان جلوه کنند، همواره چشمشان به دست دیگران باشد و در آخر نیز انزوا و گوشه‌نشینی را برگزینند.

وی با اشاره به مشکلات پیش روی نابینایان و چند معلولیتی‌ها، تأکید کرد: به‌راستی باید پذیرفت که امکانات شهری پاسخگوی نیازهای این افراد نیست و منجر شده تا امروز این گروه، ناتوان جلوه کنند.

مدیرعامل جمعیت توان‌یابان همدان به فهرست بلندی از معضلات پیش روی این افراد اشاره کرد و ادامه داد: در بحث قانون مدوّن برای حمایت از توان‌یابان نیز با مشکل‌ مواجهیم، این قانون با تغییراتی عمده تصویب شد اما به همان هم عمل نمی‌شود چراکه هیچ‌کس این گروه را جدی نمی‌گیرد.

نوروزی عدم مناسب‌سازی معابر و مبلمان شهری را ازجمله بزرگ‌ترین معضلات پیش روی توان‌یابان برشمرد و تأکید کرد: مناسب‌سازی‌ها با نامناسب سازی انجام می‌گیرند و به‌راستی‌ فضا‌های شهری و حتی ادارات دولتی و اماکن عمومی چون بیمارستان‌ها برای ویلچر سواران مناسب‌سازی نشده‌اند.

وی با تأکید بر معضلات و مشکلات پیش روی توان‌یابان، ادامه داد: همه این مسائل توان‌یابان را خانه‌نشین کرده، اما مگر نه این است که استفاده از ناوگان عمومی حمل‌ونقل و بسیاری از خدمات شهری حق توان‌یابان است و آن‌ها نیز باید بتوانند از این امکانات بهره گیرند؟!

*** معلولیت فضای شهری؛ وقتی یک پله، فاجعه می‌شود

مقوله مناسب‌سازی اماکن شهری برای معلولان موضوعی است که هرچند درخصوص آن سخن بسیار گفته‌شده اما هنوز در عمل فاصله زیادی تا رسیدن به شرایط استاندارد وجود دارد.

مسیرهای ناامن، روشنایی‌های نامناسب، نبود سطح شیب‌دار جلوی اماکن عمومی و ساختمان‌های عریض و طویل اداری، همه و همه از نشانه‌های این عدم مناسب‌سازی‌هاست.

وقتی یک پله برای فرد ناتوان فاجعه قلمداد می‌شود و همان یک پله صدمه‌ای بزرگ به یک نابینا می‌زند؛ وقتی ویلچرها از درب آسانسورها داخل نمی‌روند و وقتی اماکن تاریخی و فرهنگی شهر فاقد سطح شیب‌دار یا بالابرهای مخصوص برای این افراد هستند و هزاران مورد ازاین‌دست، می‌توان به‌راستی گفت، فضای شهری دچار معلولیت است...

ایران به کنوانسیون جهانی دفاع از حقوق معلولان پیوسته اما اگر برای یک‌بار هم که شده در خیابان‌های شهر همدان با یک ساک خرید چرخ‌دار حرکت کنید حتما متوجه دست‌اندازها، میله‌های زرد آهنی که مسیرها را محدود کرده‌اند، سختی سوارشدن به اتوبوس و ده‌ها مسئله دیگر شده‎اید.

مدیرعامل جمعیت توان‌یابان همدان در ادامه با اشاره به مشکلات اقتصادی و مسائل پس از آن، عنوان کرد: بیماران ضایعه نخاعی دراین‌بین آسیب‌های جدی دیده و در تأمین مایحتاج بهداشتی روزانه خود با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده‌اند و از سویی گران شدن سمعک که درد بسیاری از ناشنوایان و کم‌شنوایان است دراین‌بین بسیار دیده می‌شود.

نوروزی اظهار کرد: ما از کالای ایرانی حمایت می‌کنیم اما باید پذیرفت که در این راه بزرگ‌ترین مشکل پیش روی ما عدم کیفیت برخی از این کالاهاست زیرا ویلچری که باید چهار سال کار کند، در مدت چند ماه خراب می‌شود و بارها از ما در زمینه کیفیت این محصولات نظرسنجی شده‌است اما ترتیب اثر بازخوردهای خود را ندیده‌ایم.

وی با تأکید بر اینکه توان‌یابان در تحصیل خود با مشکلاتی روبه‌رو هستند، خاطرنشان کرد: این مشکل با خود، پیامد بیکاری را به همراه دارد.

نوروزی در زمینه اشتغال این گروه از جامعه، تصریح کرد: کارفرمایان بخش دولتی تنها تا زمانی که دولت بیمه این افراد را تقبل می‌کند، از آن‌ها با عنوان کارورز استفاده می‌کنند و به‌محض تمام شدن موعد مقرر، آن‌ها را نگه نمی‌دارد و دوباره آن‌ها گوشه‌نشین می‌شوند.

وی از مسؤولان خواست تا با آینده‌نگری در این راه قدم بردارند و به‌جای اینکه در این راه بودجه دولت را دور بریزند برنامه داشته باشند و ادامه داد: اگر بتوان توان‌یابان را با آموزش‌های مشخص توانمند کرد، می‌توان آن‌ها را از چرخه بهزیستی خارج و در مستقل شدن آن‌ها قدمی برداشت نه اینکه با سیاست‌های غلط در جهت منزوی کردن آن‌ها قدم برداریم.

مدیرعامل جمعیت توان‌یابان همدان ضمن گلایه‌مندی از صداوسیما در منفی جلوه دادن معلولیت، بیان کرد: بیشتر فیلم‌های ما در خود این موضوع را جا داده‌اند که اگر گناه کنیم، در آخر معلول می‌شویم! و از سویی برنامه‌های تلویزیونی و حتی اخبار شبکه‌های ما فاقد زیرنویس و یا رابط ناشنوایان بوده که همه این‌ها به معنای بی‌توجهی به این قشر است.

*پای درد و دل ناشنوایان همدانی

نوروزی از مسؤولان مربوطه خواست به داد این قشر از جامعه برسند و قدم‌های جدی در این مسیر بردارند و فرهنگ‌سازی را فراموش نکنند.

وی با اشاره به مناسب نبودن خدمات درمانی و بیمه تکمیلی این گروه، بیان کرد: همه این‌ها منجر شده تا توان‌یابان نتوانند از بار هزینه‌های درمانی برآیند و اسم این دفترچه‌های بیمه را دفترچه‌های دل‌درد و سردرد نهاده‌اند چراکه تنها در این دو مورد به کار می‌آید.

در ادامه این صحبت‌ها، پای مشکلات ناشنوایان نشستیم؛ مهدی کوروش طاهرپور، پسر جوانی بود که از دغدغه‌های نداشتن شغلش صحبت کرد: دیپلم کامپیوتر دارم و جسمم سالم است اما به سبب ناشنوا بودن کار ندارم...

سیده بهاره نوری، فوق‌دیپلم گرافیک بود و در بیان دغدغه‌های خود به نبود رابط ناشنوایی در دانشگاه‌ها اشاره کرد و گفت: به سبب این بی‌توجهی در دانشگاه، دیگر ادامه تحصیل ندادم؛ حتی استاد هم به من توجه نمی‌کرد!

شیما مرادی دختر جوان دیگری بود که از نداشتن زیرنویس تلویزیون به‌خصوص شبکه استانی همدان گلایه داشت. وی با ناراحتی ابراز کرد: به سبب این مشکل، یک سال و نیم است که تلویزیون نگاه نمی‌کنم و همه مشکلات پیش روی ما باعث شده تا از بسیاری از مسائل موجود در جامعه عقب بمانیم، من دوست دارم به من توجه شود و از اینکه هیچ جا حرفم را نمی‌فهمند، بسیار ناراحت هستم.

آرزو بابایی نیز از مردم و شهروندان گلایه داشت و اظهار کرد: زمانی که با زبان اشاره با یکدیگر صحبت می‌کنیم، مردم ما را مسخره می‌کنند و بارها به سبب اینکه فروشندگان زبان ما را متوجه نشده‌اند، بدون اینکه خریدی کرده باشم، به خانه بازمی‌گردم.

ژاله مستعد، مربی گروه ناشنوایان همدان که موفق به کسب مقام در دهمین جشنواره رضوی شده‌بود نیز با بیان مشکلات ناشنوایان در عدم امکان برقراری ارتباط، افزود: اگر اتفاقی برای فرد ناشنوا بیفتد به‌راستی چطور باید با اورژانس، آتش‌نشانی و یا پلیس ارتباط تلفنی برقرار کند کما اینکه به سبب این معضل بارها برای ناشنوایان مشکلات عدیده‌ای رخ داده‌است.

وی خواستار فراگیری زبان اشاره توسط همه شهروندان شد و بیان کرد: این زبان می‌تواند به یاری بسیاری از ما بیاید و دیگر زمان آن رسیده تا بسیاری از مردم آن را بیاموزند.

در ادامه این صحبت‌ها که گوشه‌ای از دردهای این گروه را بیان می‌کرد، مدیرعامل جمعیت توان‌یابان همدان عملکردها و برنامه‌های این جمعیت را بیان کرد و ضمن ابراز خرسندی از نتایج عینی این برنامه‌ها، اذعان کرد: با توجه به اینکه 7/4 دهم درصد از تولد‌ها با معضلات ناشنوایی همراه است، از والدین می‌خواهیم تا آزمایش‌های قبل از بارداری را جدی بگیرند و از سویی با این جامعه آماری از ناشنوایان در کشور باید قبول کرد که زمان آن رسیده تا قدمی برای این گروه برداریم.

نوروزی در این راستا به برپایی کلاس‌های آموزش فنی‌وحرفه‌ای منجر به اشتغال در ساختمان مختص این جمعیت اشاره کرد و گفت: در حال حاضر چنین بنایی در قزوین ایجاد شده و توانسته مشکل اشتغال، مسکن و حتی فرهنگ‌سازی را در این شهر مرتفع کند و امید است با حمایت‌های خیران و مسؤولان استان همدان ما نیز بتوانیم در این راه گام برداشته و کمکی به توان‌یابان همدانی کنیم.

وی عنوان کرد: کارستان شادزی دو سال است چشم‌انتظار کمک‌های مسؤولان بوده که برنامه‌ریزی‌شده تا در آن آموزش‌های فنی‌وحرفه‌ای، صنایع‌دستی، علوم رایانه، موسیقی و هنر و دیگر کلاس‌های آموزشی به‌صورت رایگان ارائه شود.

این مقام مسؤول در ادامه به کلاس‌های آموزشی رایگان برگزارشده در زمینه‌های قالیبافی، تراش پیکر و میناکاری نیز اشاره و یادآوری کرد: بازار فروش این صنایع‌دستی و محصولات برای ما ضعیف است که امیدواریم با کمک‌های به‌عمل‌آمده این مشکلات مرتفع شود.

نوروزی با بیان اینکه 15 درصد مردم کشورمان معلولیت دارند، اذعان کرد: در استان همدان تعداد 160 هزار معلول وجود دارد که ارمغان این معلولیت به سبب مناسب نبودن شرایط چیزی جز گوشه‌نشینی برای آن‌ها و البته خانواده‌هایشان به همراه نداشته که جمعیت توان‌یابان همدان سعی دارد با برگزاری جنگ‌های شادی تا حدی این مسائل و مشکلات را کاهش دهد و از سویی در زمینه‌های ورزشی نیز برای این افراد برنامه‌ریزی‌هایی داشته باشد چنانکه تیم ورزشی والیبال نشسته هم‌اکنون در همدان در حال فعالیت است.

مدیرعامل جمعیت توان‌یابان همدان با بیان این فعالیت‌ها، تأکید کرد: سازمان بهزیستی به‌تنهایی نمی‌تواند در آماده‌سازی شرایط و مناسب‌سازی وضعیت آن‌ها کاری از پیش ببرد و در این راه هماهنگی همه دستگاه‌های مربوطه لازم است که امیدواریم در این مسیر بتوان کمکی به توان‌یابان کرد.