اکنون وقت بازخوانی دهه نخست محرم است

سپهرغرب، گروه فرهنگی - سمیرا گمار : چندماه بود همه دل‌نگران محرم بودیم! چقدر با احتمال اینکه امسال دهه نخست، سوت‌وکور برگزار خواهد شد، غصه خوردیم و تراژدی ساختیم؟ گفتن ندارد؛ خیلی! اما همین که ماه محرم بر ما وارد شد با همه محدودیت‌ها و نگرانی‌هایی که داشتیم و با وجود اینکه شرایط امسال را هیچ‌وقت تجربه نکرده بودیم، تاکتیک عوض کردیم و در اقامه عزای حضرت سیدالشهدا(ع) داغی به دل یزیدیان زمان گذاشتیم که حتم دارم تا دنیا دنیاست، آخرین محرم قرن با شکوهی که مردم رقم زدند، زبانزد خاص و عام خواهد شد. مِتُد محرم با سایر مراسم‌های مذهبی و ایام سال خیلی متفاوت است. شاید برای اینکه به فرمایش امام صادق(ع) کشتی امام حسین (ع) وسیع است و هرکس با هر سلیقه و عقیده‌ای را در خود جای می‌دهد، صحنه‌های باشکوهی را خلق می‌کند که نشأت گرفته از زخم تازه عاشورا پس از یک‌هزار و سیصد و چند سال در قلوب انسان‌های آزاده است. اما آیا می‌توان به همین شکوه بسنده کرد؟ مسلماً خیر. این ایام وقت بازخوانی است، بازخوانی هر آنچه در دهه نخست به آن نیاز داریم.

این دهه سرشار بود از شور شعائر حسینی از مقتل‌خوانی، تعزیه‌خوانی، دسته‌های عزاداری و سینه‌زنی تا سیاه‌پوش کردن منازل و سوگواری‌های چند نفره در کوچه پس کوچه‌های شهر که هر انسان آزاده و شرافتمندی را متحیر و متأثر می‌کرد. حال پس از پشت‌سر گذاشتن دهه اول باید به این نکته توجه کرد که تا اینجا که خود امام حسین(ع) نعمت بکا و عزاداری را به روی ما گشوده، ما چه کار کنیم که این حرارت در قلبمان خاموش نشود و نسیم عاشورا همواره در جانمان بدمد؟ گردانندگان برنامه‌ها و مراسم‌های سوگواری چه رسالتی دارند؟ در اینجا چند نکته را جهت یادآوری عرض می‌کنم:

 *255 روز وقت دارید شعور حسینی ایجاد کنید

1- مکرر شنیده‌ایم که دلسوزان و دغدغه‌مندان می‌گویند شور و شعور حسینی را باید باهم داشت و عده‌ای هم مدام به‌دنبال این هستند که مجالس عزا (که حقاً هم برخی اشکالات به آن‌ها وارد است) را نقد کنند، اما پیشنهاد من است که شما به‌جز این دهه، 255 روز از سال را وقت دارید و این ایام بهترین فرصت برای تعمیق شعور و فهم و فرهنگ حسینی است، پس اگر می‌خواهید کاری انجام دهید، بسم‌الله وقتش همین روزهاست.

 *در مجلس امام حسین از یزیدیان زیاد شنیدیم از امام (ع) بگویید

2- واعظان و مداحان مکرر از شخصیت یزید نابکار فاسق خداناباور می‌گویند. ایام اقامه سوگ سیدالشهدا(ع) بهترین فرصت است تا از زندگی 57 ساله امام و کاروبار و نحوه اداره زندگی ، کشاورزی ، برخورد با خانواده ایشان و اتفاقاتی که در طول سفر مدینه به کربلا رخ داده، برای مردم بگویید. از آتش‌زدن خیمه‌ها بسیار سخن گفته می‌شود، در این ایام از آتش دل اصحاب‌الحسین در پیوستن به امام و عده‌ای یار وفادار و شخصیت‌های ارزنده آنان بگویید تا در مجلس حسین(ع) بیش از آنکه یزیدیان را بشناسیم، حسینی‌ها را بشناسیم و مدار زندگی خود را روی دور شخصیت آنان تنظیم کنیم. بی‌گمان حسین‌بن‌علی(ع) و یارانش سرمشق آزادی‌خواهان جهان هستند، اگر ما شخصیت آنان را درست تبیین کنیم.

*مجلس عزایی که فقط ما را بگریاند مجلس حسینی نیست

 3- مجلس عزایی که فقط ما را بگریاند (که البته اجری عظیم در آن است) اما مشت ما را برای مبارزه علیه ظلم در هر مقیاسی گره نکند و در آن دندان‌هایمان را از غضب به دشمنان آل‌الله به هم فشار ندهیم، مجلسی که ندانیم حق و باطل دنیای اطراف ما چیست؟ مجلس حسینی نیست. گریستن در سوگ امام کفایت نمی کند و ما باید برای احتمال عدم اصلاح بشر و تکرار تاریخ بگرییم و از کنار ظلم‌ها و بی‌عدالتی‌هایی که در اطرافمان می‌گذرد، به‌سادگی عبور نکنیم. اگر شعار امام حسین(ع)، آزادگی بود، باید در هر زمان آزاده باشیم و علیه ظلم و ستم مبارزه کنیم.

 *امر به معروف در فهم مسئله متوقف شده

4- امر به معروف و نهی از منکر؛ این واجب فراموش شده مظلوم که نخستین هدف امام(ع) از قیام است اما آن‌طور که باید به آن پرداخته نشده و بی‌حسی عمیقی در جامعه متدینین نسبت به این فریضه دیده می‌شود، این شبها وقت تبیین این موضوع است. تبیین دقیق و درست از آنچه که هستیم و آنچه که باید باشیم، چراکه ما در این موضوع در فهم صحیح مسئله متوقف شده‌ایم.

*گریه هرشب ما برکت روح‌الله است

و در نهایت اینکه اگر ما آزادانه برای حسین(ع) عزاداری می‌کنیم، حقاً که گریه هرشب ما به برکت حضرت روح‌الله(ره) است. اگر از من بپرسید، می‌گویم دهه فجر انقلاب، همین ایام عزاداری اباعبدالله(ع) است، چراکه زمانی نه‌چندان‌دور قلدری بر جایگاهی تکیه داده بود و اقامه عزای سیدالشهدا(ع) ممنوع بود. چه خون‌هایی پای این پرچم ریخته شد تا ما بتوانیم این روزها در آرامش برای حسین‌‌بن‌علی(ع) عزاداری کنیم. بزرگ‌ترین دستاورد عاشورا برای ما انقلاب اسلامی است که باید آن را در امتداد قیام حسین‌‌بن‌علی(ع) بدانیم و ذیل پرچم آن، برای ظهور آخرین منجی مبارزه کنیم که تا او نیاید، گره از کار بشر وا نشود.