محمدرضا رضایی اظهار کرد: امروزه ضرورت وجود فضاهای سبز و پارک‌ها در سطح شهرها، برای همگان به‌اثبات رسیده است.

وی افزود: اگرچه وجود پارک‌ها و فضای سبز در سطح شهرها از ضرورت و اهمیت زیادی برخوردار است، اما وجود یک پارک یا فضای سبز، به‌تنهایی کافی نیست و لازم است امکانات رفاهی و تفریحی مناسب در اختیار شهروندان قرار بگیرد تا سطح رضایت‌مندی آن‌ها از پارک‌ها و فضاهای سبز ارتقا پیدا کند.

این دانش‌آموخته دوره دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس تهران تصریح کرد: شهرهای امروزی با رشد غول‌آسای خود تا فواصل دورتری از مناطق خویش، بر محیط‌زیست اثر منفی نهاده و به‌دلیل رشد بی‌رویه، زمین‌های زراعی را به‌کام خود کشیده و آن‌ها را به بلوک‌های ساختمانی که تا کیلومترها ادامه یافته، بدل کرده‌اند.

رضایی با بیان اینکه در محدوده شهرها آسفالت، سیمان و سقف‌های بتونی رطوبت‌ناپذیر، جایگزین علف‌زارها، درختان و به‌طور کلی پوشش گیاهی شده است، ادامه داد: باید بدانیم که فضای سبز یک ضرورت تاریخی بوده و عدم درک آن به نابودی و ویرانی شهرها منجر خواهد شد، بنابراین وجود پارک‌ها و فضای سبز به‌عنوان یک نیاز زیستی جوامع، برای ارتقای کیفی سطح زندگی انسان و به‌عنوان عامل اصلی در ایجاد تعادل مطلوب در محیط‌زیست شهر، باید در برنامه‌های توسعه شهری از اولویت ویژه‌ای برخوردار باشد.

وی در ادامه اظهار کرد: علی‌رغم اهمیت زیادی که پارک‌ها و فضاهای سبز دارند، شیوه ارائه خدمات توسط این بخش به‌نوعی است که در موارد زیادی نارضایتی افراد را به‌دنبال دارد، در حالیکه یکی از شاخص‌های ارزیابی مطلوبیت فضاهای تفرجی، میزان رضایتمندی و آسودگی بهره‌برداران در زمان استفاده از این‌گونه محیط‌ها است.

عضو هیئت‌علمی دانشگاه یزد با بیان اینکه در کشوری مثل ایران که قرارگیری در کمربند خشک و نیمه‌خشک کره زمین، یکی از بارزترین ویژگی‌های آن است، گفت: شهرها بیش از هر نقطه دیگری، به فضای سبز نیاز دارند که این نیاز از یک‌طرف با تراکم ساختمانی شهرها و بافت پیوسته و متراکم آن‌ها تشدید شده و ازطرف دیگر چیرگی اقلیم خشک و نیمه‌خشک در بسیاری از شهرهای ایران، وجود فضای سبز را به‌صورت یک‌نیاز طبیعی و اساسی مطرح می‌کند. بنابراین وجود پارک و فضای سبز در این شهر به‌عنوان یک ضرورت احساس می‌شود.

رضایی تصریح کرد: امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز مؤثر در اشکال گوناگون آن، دیگر قابل‌تصور نیست، البته پیامدهای توسعه شهری و پیچیدگی‌های معضلات زیست‌محیطی آن‌ها، موجودیت فضای سبز و گسترش آن را برای همیشه اجتناب‌ناپذیر کرده است.

وی ادامه داد: فضای سبز شهری در پارک‌ها، قادر است فرصت‌های تفریحی باارزشی را برای کسانی که در شهر زندگی می‌کنند، فراهم کرده و با عملکردهای زیست‌محیطی، روانی، اجتماعی و تأثیرگذار در ساخت کالبدی شهر بیش از هر عامل دیگری، باعث نزدیکی انسان و طبیعت به یکدیگر شود.

این دانش‌آموخته دوره دکترای جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس تهران اظهار کرد: علی‌رغم اهمیت زیادی که پارک‌ها و فضای سبز دارد، شیوه ارائه خدمات در آن‌ها به‌نوعی است که در مواردی، نارضایتی افراد را به‌دنبال دارد، در حالیکه یکی از شاخص‌های ارزیابی مطلوبیت فضاهای تفرجی، میزان رضایت‌مندی و آسودگی بهره‌برداران در زمان استفاده از این‌گونه محیط‌ها است و یکی از مقولات سنجش کارآمدی، ارائه خدمات در سازمان‌های دولتی، میزان رضایت‌مندی مردم از کیفیت خدمات ارائه شده توسط آن‌ها است.

رضایی با بیان اینکه کیفیت خدمات، مفهومی است که به‌دلیل عدم اجماع بر روی نحوه تعریف و طریقه اندازه‌گیری آن، مناقشات فراوانی را برانگیخته و تعاریف متعددی از آن ارائه شده است، افزود: یکی از تعاریفی که به‌طور گسترده موردتوجه است، کیفیت خدمات را به‌عنوان حدی از برآورده ساختن نیازها و انتظارات مشتریان از خدمات ارائه شده تعریف می‌کند.

عامل اصلی ایجاد تعادل در محیط‌زیست شهری چیست؟