چگونه می‌توان شهری مقاوم در برابر سیل ایجاد کرد؟

اثرات ناشی از تغییرات آب و هوایی از سال ۲۰۱۷ به بعد در سراسر دنیا به وضوح قابل مشاهده بوده است و محققان پیش‌بینی کرده‌اند که تا سال ۲۰۳۰ بیش از ۱۰۰ میلیون نفر از جمعیت جهان بر اثر این فاجعه به فقر مطلق دچار شوند.

تنها در سه سال اخیر رویدادهای طبیعی فاجعه‌انگیزی نظیر گل‌رودها در سیرالئون، کشوری در غرب آفریقا و تندبادها و طوفان‌های دریای کارائیب اثراتی جبران‌ناپذیر بر محیط زیست‌ بر جای گذاشته است و صدها هزار نفر از مردم جهان را با مشکلات جدی مواجه کرده است. بدون شک جبران خسارات این حوادث سال‌ها طول خواهد کشید و در صورتی امکان‌پذیر است که از وقوع حوادث ناگوارتری جلوگیری شود. کارکنان بانک جهانی با مقامات صندوق بین‌المللی پولجلسات مکرری برگزار کردند تا نقش زیرساخت‌های پایدار را در نجات جهان و جهانیان مورد بررسی قرار دهند.

افراد حاضر در این جلسات بر استفاده از رویکردهای چندجانبه برای دستیابی به زیرساخت‌های پایدار تمرکز کردند و با تحلیل علت موفقیت کشورهایی نظیر ژاپن و هند به این نتیجه رسیدند که پایدارسازی مستلزم آموزش مادام‌العمر برای بهبود در سیستم‌ها و سرمایه‌گذاری‌های اولیه و ایجاد زیرساخت‌های مقاوم است. یکی از مهم‌ترین مسائلی که در جلسات فوق بررسی شد و به توافق جمعی رسید، طراحی و قیمت‌گذاری پروژه‌ها، قبل از عقد قرارداد برای پیاده‌سازی آن‌ها بود.

تلاش مقامات رسمی نیجریه برای ایجاد زیرساخت‌های مقاوم در برابر سیل

ای بادان، مرکز ایالات اویو در کشور نیجریه جمعیتی بالای ۶ میلیون نفر دارد که پیش‌بینی می‌شود تعداد شهرنشینان آن تا سال ۲۰۲۵ به دو برابر برسد. این شهر از زمان‌های قدیم تا امروز تحت تأثیر سیل‌های پی در پی، خسارات زیادی را متحمل شده و اخیراً، مشکلات ناشی از شهرنشینی سریع و تغییرات آب و هوایی نیز بر سختی‌های مردم افزوده است.

گروهی از مقامات محلی شهر با انجام پروژه مدیریت سیل شهری ای بادان، مطالعات استراتژیکی در زمینه پسماندهای جامد و مدیریت خطرات ناشی از سیل انجام دادند تا دولت نیجریه را در طراحی بهتر و سرمایه‌گذاری‌های درازمدت برای حل بحران سیل در ای بادان یاری کنند. این مطالعات همچنین مقامات شهری را قادر کرد زیرساخت‌هایی با بیشترین خطر تخریب را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند و ظرفیت دولت را برای کشف و واکنش مؤثر به سیل‌ها و ایجاد مقاومت طولانی‌مدت تقویت کنند. در واقع بزرگان ای بادان در نظر داشتند گرایش دولت نیجریه را از مدیریت خطر به اعمال اقدامات پیشگیرانه تغییر دهند و از این طریق بحران سیل‌زدگی شهر را تحت کنترل درآورند.

مقامات محلی ای بادان در مرحله اول پیاده‌سازی طرح‌های خود، به ایجاد زیرساخت‌های مقاوم به سیل پرداختند که این اقدام مبلغی بیش از ۱۵۰ میلیون دلار هزینه برای دولت نیجریه دربرداشت. در این پروژه از تکنولوژی برای کمک به دیجیتالی کردن مناطق شهری جهت ایجاد نقشه‌ها، ارزیابی خطرات ناشی از سیل و مدل‌سازی هیدرودینامیکی دو بعدی بهره گرفته شد تا از این طریق مناطق ریسک‌پذیر شناسایی شود و در اولویت پیاده‌سازی پروژه‌ها قرار گیرد.

در واقع این رویکرد، ایجاد فضاهایی چندمنظوره را شامل می‌شد که به طور همزمان به عنوان مکان‌هایی برای تفریح و سرگرمی و همچنین زمین‌های ورزشی استفاده می‌شد و مهم‌تر از همه اینکه این فضاها در مواجهه با سیل به عنوان برکه‌هایی برای جذب آب باران عمل می‌کرد که رواناب ناشی از طوفان را کاهش می‌داد و امنیت جوامع ساکن در مناطق اطراف را در مقابل سیل تضمین می‌کرد.

اگرچه بسیاری از مقامات رسمی ای بادان بر این باور بودند که برای کاهش خطرات ناشی از سیل لازم است از واکنش‌های سنتی نیز بهره گرفت، با این حال استفاده از تکنولوژی می‌توانست آگاهی دولت نیجریه را در استفاده از روش‌هایی با کمترین انتشار کربن در پیشبرد اهداف خود برای مقاوم‌سازی ای بادان در مقابل سیل یاری کند.