خلوت را در فضای مجازی بشکنیم

سپهرغرب، گروه اجتماعی: کارشناس حوزه نوجوان با تأکید بر اینکه خلوت را در فضای مجازی بشکنیم، گفت: باید والدین از فضای مجازی سر در بیاورند وگرنه سر پیچ، فرزند می‌رود و آنها می‌مانند.

وقتی پای کرونا به کشورمان باز شد، هیچکس فکرش را نمی‌کرد که سبک زندگی افراد جامعه تغییر کند؛ کرونا بر خیلی از زوایای زندگی تأثیر گذاشت و یکی از این تأثیرات بر آموزش دانش‌آموزان بود.

وقتی خبر از کرونا نبود، اگر دانش‌آموزی با تلفن همراه در مدرسه رؤیت می‌شد، باید این وسیله ارتباطی هوشمندش را تحویل معاون مدرسه می‌داد و یا زنگ آخر تحویل می‌گرفت یا والدینش باید تحویل می‌گرفتند.

اما حالا آموزش و پرورش، خودش به دانش‌آموزان نیازمند، تلفن همراه می‌دهد و این موضوع به این معناست که سبک آموزش تغییر کرده است؛ اما در این زمان که تلفن همراه و تبلت تبدیل به مدرسه شده است و دانش‌آموز در فضای مجازی حضور دارد، آیا پیوست تربیتی هم اندیشیده شده است؟ آیا دانش‌آموز در حواشی درس خواندن در کانال و سایت آموزشی‌اش، سری به سایت‌های متنوع دیگر نمی‌زند؟ در این فضا چه باید کرد؟

 باید در ابتدا فضای مجازی را امن کرد

محمدصالح جباری کارشناس حوزه نوجوان در خصوص راه‌های مراقبت از دانش‌آموزان در فضای مجازی، اظهار کرد: به نظرم نکته اول، مطلب پنهانی نیست و همه به آن مشرف هستند و این است که اگر در هر زیست بومی جلوی خطرات و آسیب‌ها گرفته نشود، چگونه از کسی که در آن زیست می‌کند، بخواهیم که با یک سری تکنیک‌ها از آفت‌ها در امان بماند؟! و نشدنی است.

وی ادامه داد: یعنی فرض کنید بگوییم مواد مخدر به راحتی در جامعه توزیع می‌شود اما مردم شما بچه‌هایتان را طوری آموزش دهید که مبتلا نشوند و این موضوع نشدنی است.

جباری اضافه کرد: عوامل موثر در زندگی که بچه‌ها در فضای مجازی می‌کنند، در سال جاری با مجازی شدن آموزش‌ها، شاید صدها درصد و چندین برابر افزایش پیدا کرده است و نمی شود بدون امن کردن فضا صرفا با تکنیک‌ها و آموزش‌هایی، بخواهیم که بچه‌ها در امان بمانند و مسیر خوبی بروند.

وی با بیان اینکه در برنامه‌ریزی کلان در این قصه باید اتفاقات مهمی بیفتد، گفت: شورای عالی فضای مجازی کشور باید مدیریت کلانی که نیاز است را انجام دهد و همان شبکه ملی اطلاعات یا هر سازوکار و راهبردی که برای امن کردن این فضا نیاز است، در پیش گیرد.

 اگر کامپیوتر دارید، در پذیرایی بگذارید!

این کارشناس حوزه کودک ادامه داد: از دیگر مسائل کلان، قصه خود آموزش و پرورش به عنوان متولی تعلیم و تربیت بچه‌هاست. آیا در آموزش و پرورش ما چنین نگاه کلانی وجود دارد که چه باید بشود. مثلا 8 ساعت بچه‌ها موظفند در فضای مجازی باشند، آیا کسی پیوست تربیتی برای این نوشت.

وی تصریح کرد: نمی‌شود با همایش و کارگاه، دانش‌آموز یا والدینش را از این خطرات جدی مصون کنیم. واقعا در کلان اگر اتفاقات درست و مهم نیفتد، با چند سال فعالیت بچه‌ها در این فضا، اصلا نمی‌شود مصون سازی کرد.

جباری با اشاره به اهمیت درس سواد رسانه‌ای، گفت: باید تلاش کرد فاصله نگاه و دانایی والدین با نوجوان امروز کم شود. هرچقدر زمان می‌گذرد والدین دانش‌آموزان نسبت به آنها در این حوزه عقب می‌مانند و این موضوع حتی درباره متولیان تربیت بچه‌ها هم صدق می‌کنند و باید آموزش ببینند اما اگر برعکس نگاه کنیم و فقط از دانش‌آموز توقع رژیم مصرف در فضای مجازی داشته باشیم، اتفاقی نمی‌افتد.

وی با تأکید بر اینکه والدینی که احساس دغدغه می‌کنند باید تلاش کنند تا فاصله خودشان با فرزندانشان را کم کنند، افزود: این موضوع با دریافت کردن آموزش‌ها در فضای مجازی ممکن می‌شود؛ مثلا همه کسانی که در این وادی کار می‌کنند می‌گویند اگر کامپیوتر و لپ تاپ دارید و به اینترنت متصل است، به هیچ وجه در یک اتاق بسته نباشد؛ اگر کامپیوتر دارید، در پذیرایی بگذارید.

 خلوت را در فضای مجازی بشکنیم

این کارشناس حوزه نوجوان اضافه کرد: یک اتفاق دیگر این است که اگر یک دانش‌آموز در فضای مجازی از یک پیام رسان استفاده می‌کند، پدرش هم با همان اکانت استفاده کند. یعنی خلوت را در فضای مجازی بشکنیم. به عبارت دیگر والدین اگر احساس دغدغه می‌کنند باید خودشان را به این آموزش‌ها مجهز کنند.

وی تصریح کرد: باید والدین از این فضا سر در بیاورند وگرنه سر پیچ، فرزند می‌رود و والدین می‌مانند.

وقتی پدر و مادر رژیم مصرفی ندارند، نمی‌توانند به بچه بگویند رژیم مصرف داشته باش!

جباری با اشاره به رژیم مصرف والدین در فضای مجازی گفت: وقتی پدر یا مادر از سر کار می‌آید، احساس می‌کند که یکی از کارهایش در زمان استراحت، فضای مجازی است اما وقتی پدر و مادر رژیم مصرفی ندارند، نمی‌توانند به بچه بگویند رژیم مصرف داشته باش.

وی افزود: رژیم مصرف یعنی سر فلان ساعت از فضای مجازی استفاده می‌کنم و مشخص است که به کدام سایت و کانال می‌روم؛ مثل رژیم غذایی است. والدین باید نظارت کنند اما مشروط به اینکه خودشان در این دام نیفتاده باشند!