مرکز بررســـی استــــراتژیک یا مرکز وادادگی استراتژیک؟!

سپهرغرب، گروه سیاسی: یک روزنامه حامی دولت نوشت در ماجرای فایل صوتی، پرتقال‌فروش بیخ گوش رئیس‌جمهور است.
روزنامه جمهوری اسلامی می‌نویسد: یک فایل صوتی محرمانه از مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری به بیرون درز کرد و از شبکه ایران اینترنشنال سعودی سر درآورد ولی رئیس این مرکز خم به ابرو نمی‌آورد و رئیس‌جمهور که مقام بالادستی اوست به وزیر اطلاعات دستور می‌دهد بررسی و عوامل این خیانت را پیدا کند!
تا زمانی که این بی‌خیالی گریبان‌گیر مسئولین است، نباید انتظار داشته باشیم اتفاقاتی از قبیل انفجارهای نطنز، ترور دانشمندان هسته‌ای، پا درآوردن فایل‌های صوتی و اسناد هسته‌ای و سفرکردنشان به خارج از کشور اتفاق نیفتد. حتی باید منتظر طلبکار شدن افراد خاطی یا ضعیف و ناکارآمدی که این اتفاقات در زیرمجموعه آنها رخ می‌دهد از نظام و مردم نیز باشیم.
نکته مهم‌تر اینست که چه کسی در شرح وظایف مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری این اقدام بی‌منطق را گنجانده است که وزرا باید ناگفته‌های دولت را به این مرکز بگویند تا به‌صورت محرمانه نگهداری شود؟ اصولاً ناگفته یعنی چه؟ چرا باید عده‌ای در یک مرکز دولتی وقت و امکانات و هزینه‌های متعلق به ملت را صرف کاری کنند که نه با «بررسی» تناسبی دارد و نه با «استراتژی»؟ عنوان مرکز بررسی‌های استراتژیک این مفهوم را به اذهان القا می‌کند که عوامل این مرکز موظفند مسائل جاری کشور را زیر نظر بگیرند و با تحلیل آنها برای آینده پیش‌بینی‌هایی به عمل بیاورند و برای جهت‌دهی صحیح عملکردهای دستگاه‌ها و اندام‌های مدیریتی برنامه‌هایی را پیشنهاد کنند تا با عمل به آنها جامعه به رونق و رفاه و سعادت برسد.
موفقیت چنین مرکزی، مرهون حضور صاحبنظرانی صادق، امین و مسلط بر مسائل جامعه و جهان از گرایش‌های فکری مختلف در هسته اصلی این مجموعه است. محصول فکری این مجموعه باید در قالب برنامه‌های کوتاه مدت و بلندمدت در فواصل معین ماه و سال به دستگاه‌های مدیریتی و حتی به مردم عرضه شود تا همه بتوانند آن‌ها را راهنمای عمل قرار دهند.
اگر فلسفه وجودی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری اینست که باید باشد، قطعاً کشاندن اعضاء دولت به یک مکان خاص و مطرح کردن سؤال‌های جهت‌دار در مصاحبه با آنها و محرمانه تلقی کردن مطالب مصاحبه، با فلسفه وجودی چنین مرکزی منافات دارد. این مرکز اگر به فلسفه وجودی خود پای‌بند باشد، باید تمام داده‌هایش به روز باشد، چیزی را از مردم پنهان نکند و پستویی برای ذخیره‌سازی داشته‌های خود نداشته باشد که در معرض سرقت قرار گیرد و مرکز بررسی‌های استراتژیک را به مرکز وادادگی استراتژیک تبدیل کند.
پرونده مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در 8 سال گذشته به روشنی نشان می‌دهد این مرکز به‌جای آنکه به وظایف ذاتی خود عمل کند به پاتوقی برای یک نحله خاص تبدیل شد که بارزترین محصول استراتژیک آن را باید درز کردن فایل صوتی وزیر خارجه دانست. آیا همین رسوایی کافی نیست که آقای رئیس‌جمهور به جای مطرح کردن معمای «پیدا کنید پرتقال فروش را» با مسئول این مرکز برخورد کند؟! پرتقال‌فروش، بیخ گوش شماست آقای رئیس‌جمهور.