امام حسین (ع) همه هستی و داشته‌های خویش را در راه خدا تقدیم کرد

سپهرغرب، گروه اندیشه: آیت‌الله جاودان با بیان اینکه انبیای الهی مبعوث شدند تا انسان‌ها پروردگار را بیشتر از خود دوست داشته باشند، گفت: بذل جان و مال در راه خدا بیانگر اوج انسانیت است.

آیت‌الله علی جاودان در جلسه هفتگی درس اخلاق که به صورت مجازی برگزار شد، اظهار کرد: انسان بیش‌تر از همه خودش را می‌خواهد و دوست دارد؛ اگر پدر و مادر یا فرزند حتی مقام و منصبی را دوست دارد به خاطر خودش است.

این استاد برجسته حوزوی ادامه داد: همه موجودات از جمله انسان مثال سایه درخت هستند و اگر انسان واقعاً خودش را بخواهد باید خود را برای آن درخت بکشد زیرا اگر آن درخت نبود او موجودیتی نداشت؛ بنابراین سایه بیش از خودش باید صاحب سایه را دوست داشت باشد زیرا اصل وجودش به او بستگی دارد.

وی افزود: انسان صاحب شعور بوده و چون وجودش از نوع سایه است باید صاحب سایه که خداوند متعال است را بیشتر از خود دوست داشته باشد؛ اگر بفهمد! 

همه هستی انسان خداوند است و بقا و حیات او به خواست پروردگار بستگی دارد.

آیت الله جاودان با بیان اینکه انسان در همه امور به خداوند متعال وابسته است، گفت: انبیای الهی مبعوث شدند تا به انسان تعلیم دهند خداوند متعال را بیشتر از خود دوست داشته باشد زیرا او وابسته محض که پروردگار متعال است.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: همه تعلیمات دین و تمام دستورات ادیان الهی می‌کوشد که انسان‌ها خداوند را دوست داشته باشند زیرا اگر انسان بیش از همه چیز پروردگار را دوست داشته باشد به مقصد می‌رسد.

وی افزود: زمانی که انسان عبادت می‌کند گویی یک چیزی از خود به خداوند می‌دهد بر همین اساس آدمی هر چقدر بیشتر جان، مال و عمر خود را صرف کسب رضایت پروردگار کند بیشتر به مقصد نزدیک می‌شود. 

همه ادیان الهی تلاش دارند که بندگان بیشتر به مقصد نزدیک شوند و خود را فدای پروردگار کنند.

آیت‌الله جاودان با بیان اینکه امام حسین (ع) همه هستی و داشته‌های خویش را در راه خدا تقدیم کرد، اظهار کرد: حضرت با این بذلی که انجام دادند هرگز طلبکار نشدند، گفته شده در روز عاشورا حالاتی برای حضرت پیش آمد که ایشان فرمودند بارالها؛ همه چیزهایی که در راحت نثار کردم چیز زیادی نبود و من کاری برائت انجام ندادم؛ این بذل و بخشش بیانگر رسیدن به اوج انسانیت است.

این استاد برجسته حوزوی در پایان خاطرنشان کرد: انسان وقتی که گناهی انجام می‌دهد در اصل آن چیزی را که خداوند دوست دارد زیر پا می‌گذارد و اگر نماز می‌خواند در اصل آن چیزی را که خدا دوست دارد را انجام می‌دهد.