اندر احوال مشارکت

محمدمهدی شیرمحمدی

خیلی کلیشه‌ای شده که باز هم گفته شود در برهه حساس هستیم و بیایید رأی بدهید؛ بالاخره هر کسی صاحب تفکر بوده و تصمیم می‌گیرد برای رأی دادن یا ندادن. در این انقلاب هم بالاخره تفکرهای مختلفی با رأی مردم حاکم شدند و رأی‌های متفاوتی با میزان مشارکت مختلف گرفتند و کشور را با سلیقه خودشان اداره کردند و این انتخابات هم مثل بقیه انتخابات‌ها یک نقطه تاریخی خواهد شد.

هرچند بعضی رسانه‌ها انتخابات را به‌صورت مهندسی‌شده و بی‌تأثیر معرفی می‌کنند، اما حداقل حضور سلایق مختلف در ثبت‌نام کاندیداها از کسانی که قبلاً در قدرت بودند، نشان‎‌دهنده تأثیر به‌شدت مهم انتخابات ریاست‌جمهوری است.

به بحث کسانی که تأیید شدند و کسانی که نتوانستند بیایند، به‌جای خود می‌توان مفصل پرداخت؛ اما در این شرایط پیدا کردن حرف درست و نادرست هنر و سواد رسانه‌ای خودش را می‌خواهد که بالاخره هر کسی بعد از حضورش در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های جورواجور، به درک مناسبی از دانش رسانه‌ای رسیده است.

این نقطه زمانی و تاریخی شرایط خاصی و گاهی غیر قابل مقایسه با شرایط قبلی دارد؛ چه داخل کشور و چه خارج کشور و منطقه و از طرفی مسائل مهمی که جامعه درگیر آن شده مثل کرونا و سلامتی، همه مهم هستند.

اولویت به نظر می‌رسد فقط و فقط همان معیشت و بیکاری باشد و هر کسی یا هر رسانه‌ای بخواهد فضای انتخابات را با چیزهای دیگر مثل بحث سیاست خارجی و فضای مجازی پُر کند، حتماً در شناخت درست مسائل و اولویت‌بندی مشکل دارد.

مردم اکنون مشکل معیشت دارند، مشکل بیکاری دارند و اقتصاد باید حرف نخست را بزند. بالاخره درحال حاضر هم کسی آمده که می‌خواهد دولت سوم خاتمی را راه بندازد و هم کسی آمده که خودش از مدیران مهم و چندساله اقتصادی دولت کنونی است و هم کسانی که می‌گویند در یک طیف مخالف دولت هستند و باهم تفاوت‌های اساسی دارند و این را می‌شود در وعده‌های رنگارنگ و برنامه‌هایشان دید.

چه با مشارکت ما و چه بدون مشارکت ما که تصمیم به حضور یا عدم حضور در انتخابات بگیریم، یکی از این آقایان برای ریاست‌جمهوری و تکیه به صندلی مدیریت حداقل چهارساله این کشور انتخاب می‌شود، اما مهم است که نظر ما هم باشد یا خیر.

ازنظر من صرف رأی دادن خیلی اهمیتی ندارد و صرف انتخاب درست داشتن مهم است. این دوره دیگر مردم به یک سطح از رفتار و انتخاب براساس تجربه‌های قبلی رسیده‌اند که باید فقط توجهشان به معیشت و بیکاری باشد و ببینند این آقایان کاندیدا هر کدام در حرف‌ها و برنامه‌هایشان چه می‌گویند. برنامه درست داشتن، مهم است؛ وگرنه وعده این‌قدر برای فلان چیز می‌دهند که خیلی سطحی و مسخره به نظر می‌رسد.

بعید است بعد از تجربه‌های گذشته، مردم حواسشان به این نکته نباشد و به نظر هر کسی خودش باید مراقب باشد که بعضی رسانه‌ها نیایند با موج‌سواری اولویت مسائل کشور را به بیراهه ببرند.

پس چیزی که مهم است اینکه اولویت اقتصاد در معیشت و بیکاری باشد که بررسی کنیم این آقایان کاندیدا کدامشان واقعاً برای این مسئله برنامه‌ریزی درست دارند و برایش از قبل فکر کرده‌اند.

مشارکت داشتن قبل از اینکه به درد کشور بخورد و یا به حضور حداکثری، حتماً به درد خود ماها می‌خورد که بررسی کنیم و ببینیم کدام یکی از این سلایق به درد دولت ایران می‌خورد. با بررسی سوابق این آقایانی که کاندیدا شدند (با وجود هجمه بعضی رسانه‌ها که می‌گویند یکنواخت است) می‌شود فهمید این‌ها نمایانگر تفکرهای موجود مدیریتی کشور هستند؛ ممکن است برای بعضی‌ها آنی که می‌خواستند، بین کاندیدا‌ها صلاحیتش تأیید نشده باشد، اما اگر مسئله را فارغ از نگاه و زاویه خودمان ببینیم و یک صحنه بزرگ‌تر را جلوی چشممان داشته باشیم، معلوم می‌شود که گرایش‌های مختلف مدیریتی در این انتخابات هستند. مگر در انتخابات سال 88 بعضی‌ها معترض نبودند که چرا گزینه ما رأی نیاورد؟ مگر مدیران همان گزینه در همین دولت فعلی روی بخش‌های مختلف مدیریتی حاکم نشدند؟ پس فضا نشان می‌دهد با انتخاب هر کدام از این کاندیدا‌ها، ممکن است همین مدیرانی که اکنون هم سر کار هستند، دوباره روی کرسی‌های مدیریتی خودشان باشند.

اما مسئله مهم انتخاب از روی درایت و تیزهوشی مردم بوده که برنامه‌ها و سوابق همین کاندیدا‌ها را ببینند و به یک جمع‌بندی مناسب برسند.

انشاالله این انتخابات بتواند نتیجه‌ای داشته باشد که فردی بر این کشور مدیریت کند که درد مردم را بفهمد و برای معیشت و بیکاری این مردم نجیب و بهبود وضعیت اقتصادی آن‌ها تلاش و برنامه‌ریزی کند.