همتی از جنس فولاد در مسیر توسعه صنعت فولاد ملایر

بیش از دو دهه از فعال شدن صنعت فولاد در شهرستان ملایر می‌گذرد، صنعتی که با وجود شرایط تحریم، محدودیت‌ها و تنگناهای فراوان اقتصادی در مسیر رشد و توسعه قرار گرفت و هم‌پای دیگر رقبای خود در حوطه صنعت کشور خودنمایی کرد؛ به‌گونه‌ای که از اواخر دهه 70 که نفس‌های آغازین صنعتی شدن ملایر با فعالیت نخستین کارخانه ذوب آهن آلیاژی و احداث شهرک فولاد جعفری در استان همدان شروع شد، وجود امکانات، ظرفیت‌ها و توانمندی نیروی انسانی متخصص و کارآمد در این شهرستان در کنار تیم تخصصی این صنعت، ملایر را به قطب صنعتی استان بدل کرد. به‌طوری که در آن برهه زمانی تولید سالانه 100 هزار تُن شمش فولاد با اشتغال‌زایی برای بیش از 400 نفر و همچنین شرکت نورد زاگرس با تولید سالانه 200 هزار تُن انواع میلگرد کلاف با اشتغال‌زایی برای 150 نفر، ظرفیت‌هایی شاخص برای توسعه اقتصادی و تولید این شهرستان بود که آینده روشنی را برای صنعت فولاد ملایر به‌ویژه در بازارهای داخلی و خارجی رقم بزند؛ اما در سال‌های 87 و 88 به‌واسطه نوسانات قیمت در بازار آهن و فولاد، کمبود نقدینگی، مواد اولیه و سرمایه در گردش، شاهد به نفس افتادن صنعت فولاد در ملایر بودیم تا جایی که اوایل سال 90 صنعت فولاد ملایر به‌دلیل مشکلات عدیده به‌ویژه بدهی‌های بانکی، متأسفانه شرایط اسفناکی را تجربه کرد. به‌گونه‌ای که چرخه تولید متوقف و طرح‌ها و ایده‌های خلاقانه در شهرک صنعتی فولاد جعفری به آرزو و آمال بدل شد، شهرکی که به ادعای سرمایه‌گذار آن قرار بود 18 واحد صنعتی زیر دست فولاد همچون کارخانجات تولید سیم‌ خاردار، پیچ و مهره‌سازی، تیرآهن، سازه‌های فلزی، مشبک، مِش، سیم‌جوش صنعتی، الکترودسازی و صنایع مفتول و قطعات در این شهرک احداث شود.

بر این اساس از آنجا که این زیرساخت و ظرفیت به‌نوعی افتخاری بزرگ برای صنعت استان همدان و حتی غرب کشور به‌شمار می‌رفت، در راستای اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و درعین‌حال تحقق شعار احیای واحدها راکد تولیدی، با تشکیل ستاد تسهیل و البته با پیگیری‌های مجدانه نماینده وقت ملایر در مجلس شورای اسلامی، شرکت ذوب آهن آلیاژی ملایر به‌عنوان یکی از واحدهای راکد استان همدان، در این ستاد تسهیل استانی و کشوری مطرح و مشکلات آن برای بازگشت به چرخه تولید مورد بررسی و پیگیری قرار گرفت.

با این تفاسیر تصمیم بر این شد تا مدیریت کارخانجات ذوب آهن آلیاژی و نورد زاگرس ملایر به فرد دیگری که در صنعت ید طولایی دارد، واگذار شود که درنهایت با استقرار تیم مدیریتی جدید بخش نورد شرکت ذوب آهن ملایر با ظرفیت تولید سالانه 100 هزار تُن شمش فولاد در اوایل سال 96 با اختصاص پنج میلیارد تومان سرمایه در گردش به چرخه تولید بازگشت و در همین راستا با تدوام حمایت‌های دولت سال 97 واحد ذوب این صنعت نیز با اختصاص پنج میلیارد تومان سرمایه در گردش دوباره تولید خود را آغاز کرد و درمجموع برای حدود 150 نفر اشتغال دوباره ایجاد شد.

بر این اساس از سال 96 تا تابستان سال 99 تیم مدیریتی جدید با عقد قراردادی در چندین بند با مالک اصلی شرکت، بیش از سه سال حیات صنعت فولاد ملایر را کج‌دار و مریز سر پا نگه داشتند و در این مدت بارها مدیران آن از نبود سرمایه در گردش برای افزایش تولید و رسیدن به ظرفیت اسمی شرکت گلایه داشتند، اما مسئله این است که نبود سرمایه در گردش تنها مشکل صنعت فولاد ملایر نبود، بلکه مشکل از آنجا شروع شد که مالک اصلی شرکت مدعی شد مدیریت جدید طبق قرارداد 10 ساله‌ای که بین آن‌ها بسته شده عمل نکرده، قراردادی که در مهم‌ترین بندهای آن عنوان شده بود هر 6 ماه یک‌بار باید گزارشی‌ از وضعیت تولید و فروش و نحوه فعالیت آن به مالک‌ اصلی شرکت با حضور وی در مجمع داده شود و‌ در بند دیگری از این قرارداد آمده بود که مدیریت جدید موظف است نسبت به پرداخت بدهی‌های تقسیط‌شده بانکی و اشخاص اقدام کند.

از سال 96 تا تابستان امسال تیم مدیریتی جدید با عقد قراردادی در چندین بند با مالک اصلی‌ شرکت، بیش از سه سال حیات صنعت فولاد ملایر را کجدار و مریز سر پا نگه داشتند و در این مدت بارها مدیران آن از نبود سرمایه در گردش برای افزایش تولید و رسیدن به ظرفیت اسمی شرکت گلایه‌ کردند و بالاخره با شکایت مالک اصلی و سرمایه‌گذار شرکت ذوب آهن آلیاژی ملایر در نیمه تابستان سال گذشته، مدیریت جدید استعفای خود را اعلام کرد و همراه با تیم خود بار سفر را بستند و از صنعت فولاد ملایر خداحافظی کردند.

اما خوشبختانه مالک این مجموعه آن را همچون فرزند خود دانسته و طبق شواهد موجود با عزم جدی‌تری وارد میدان شده تا نگذارد سرنوشت تلخ تعطیلی دوباره گریبان این صنعت را بگیرد؛ بر این اساس با توجه به اهمیت موضوع بر آن شدیم تا این‌بار پای صحبت غلام‌عباس جعفری، مالک این مجموعه بنشینیم که در ادامه نتیجه را می‌خوانید:

مالک مجموعه فولاد جعفری با تأکید بر اینکه مدیری که برای مجموعه انتخاب شد به هیچ‌کدام از تعهدات خود در این قرارداد عمل نکرد و از جانب وی 200 میلیارد تومان خسارت دیده‌ایم، گفت: در مدیریت جدید طبق قرارداد باید واحدهای ذوب با تولید سالانه 90 هزار تُن شمش و واحد نورد با 200 هزار تُن و واحد نورد شهرک صنعتی فولاد با 150 هزار تُن میلگرد کلاف به تولید می‌رسید، درحالی‌ که واحد نورد شهرک راه‌اندازی مجدد نشد و در سه سال 84 هزار تُن تولید در نورد داشت، درحالی‌ که باید 600 هزار تُن تولید می‌کرد و در واحد ذوب به‌جای اینکه روزانه 12 تا ذوب بزند، هر چهار روز تنها یک ذوب و درمجموع 258 ذوب زده است.

غلام‌عباس جعفری با تأکید بر اینکه به‌واسطه عملکرد مدیریت جدید حدود 30 میلیارد تومان بدهی برق، گاز، مالیات و تأمین اجتماعی روی دست شرکت باقی مانده و حتی یک ریال هم از بدهی‌های تقسیطی بانک‌ها و بدهی اشخاص نیز پرداخت نشده است، ابراز کرد: روزی که شرکت را دوباره تحویل گرفتم، حقوق مردادماه کارگران به‌علاوه سنوات، عیدی، حق شیفت و بیمه کارگران در سه سال گذشته پرداخت نشده بود که با رایزنی‌های انجام‌شده هشت میلیارد تومان بیمه عقب‌افتاده کارگران را تقسیط کردیم.

وی با اشاره به اینکه تیم مدیریتی جدید هیچ تخصصی در زمینه فولاد نداشتند و خسارت زیادی به شرکت و ماشین‌آلات وارد کردند، خاطر نشان کرد: خوشبختانه دوباره مدیریت کارخانجات ذوب آهن آلیاژی و نورد زاگرس و همچنین شهرک صنعتی فولاد را در اختیار گرفتم، خوشحال هستم و آینده این صنعت روشن است و برای ادامه کار حتی به یک ریال وام نیاز ندارم.

   شهرک صنعتی فولاد ظرفیت اشتغال مستقیم پنج هزار نفر را دارد

مدیرعامل شرکت ذوب آهن آلیاژی ملایر با بیان اینکه برنامه‌های زیادی برای این صنعت در دست اقدام داریم، تصریح کرد: درصدد توسعه واحد ذوب و نورد با ظرفیت تولید روزانه یک‌هزار تُن در روز هستیم که درحال حاضر 184 کارگر در این دو واحد مشغول به کار هستند.

جعفری با اشاره به اینکه واحد نورد شهرک صنعتی فولاد نیز با ظرفیت تولید روزانه 500 تُن میلگرد کلاف راه‌اندازی شد که برای 100 نفر اشتغال ایجاد کرد، گفت: درصورتی‌ که برق شهرک تأمین و کارخانجات زیر دست فولاد ایجاد شود، زمینه اشتغال مستقیم برای پنج هزار نفر فراهم می‌شود.

مدیرعامل شرکت ذوب آهن آلیاژی ملایر ادامه داد: من تمام مشکلات جوانان شهرم را لمس کرده‌ام و به همین دلیل تمام دارایی و سرمایه‌ام را با هدف ایجاد اشتغال و تولید در شهر و زادگاهم ملایر هزینه کردم، زیر به اعتقاد من نباید نیروی کار از شهرستان خارج شود.

وی با اشاره به اینکه خوشبختانه فولاد ایران همواره مشتری داخلی و خارجی دارد، گفت: در عرصه صادرات با مشکل خاصی مواجه نیستم.

جعفری با بیان اینکه در عرصه تأمین مواد اولیه نیز خوشبختانه مشکل خاصی نداریم، تشریح کرد: مواد اصلی مورد نیاز ما آهن اسفنجی بوده که در چند واحد تولید داخلی تولید می‌شود؛ ما با خرید این محصولات علاوه‌بر پیشبرد کار خود، به‌نوعی در مسیر حمایت از کالای داخلی گام گذاشته‌ایم.

وی با تأکید بر امکان صادرات محصول به دیگر کشورها، گفت: درحال حاضر مشکلی نداریم، اما مسئله این است که هنوز کارت بازرگانی دریافت نکرده‌ایم؛ درخصوص حمایت‌ها باید بگویم تاکنون چیزی از کسی نخواستم، اما آنچه مسلم است اینکه با شناختی که از آقای متین دارم، از هیچ کمکی فروگذار نمی‌کند.

مع‌الوصف؛ با توجه به آنچه گفته شد، تولید و مصرف فولاد امروزه یکی از شاخص‌های اصلی توسعه‌یافتگی کشورها و جوامع به‌شمار می‌آید. پس حضور صنعت فولاد در یک منطقه بر فرآیند توسعه، فرهنگ، سطح دانش، اشتغال‌زایی، پژوهش، آموزش و تجارت آن منطقه تأثیر بسزایی دارد. زیرا زندگی روزمره بشر با فولاد آمیخته شده و صنایع فولاد در سازندگی، بازسازی و توسعه سهم مهمی را ایفا می‌کنند، پس با توجه به همت مضاعف مدیرعامل و مالک مجموعه فولاد ملایر، شاهد تحقق شعار خواستن توانستن است، بوده‌ایم؛ زیرا وی با دغدغه‌مندی و تلاش مضاعف توانست یک صنعت زمین‌گیرشده در ملایر را وارد چرخه کرده و حال با تمام قدرت به دنبال افزایش ظرفیت تولید است.