نگاه غلط زندگی مدرن به «فرزندآوری»

حجت‌الاسلام محسن عباسی ولدی در برنامه «بدون توقف» درباره نگاه زندگی مدرن به موضوع فرزندآوری گفت: زندگی مدرن با نوع نگاهی که به آدم‌ها می‌دهد گاهی اوقات در بدیهیئت هم سؤالاتی تولید می‌کند نظیر اینکه «چرا باید ازدواج کنیم، یا بچه‌دار شویم؟»، اگر 300، 400 سال پیش این سؤالات را از کسی می‌پرسیدیم با تعجب نگاه می‌کرد که مگر در نیازهای اولیه سؤال وجود دارد؟، در درجه اول باید پاسخ داد، این جزء طبیعت و غریزه ماست و سؤال کردن درباره آن چیزی که جزء خلقت است، اشتباه است اما وقتی نوع زندگی تغییر کرده است و چیزهایی که اصیل نیست اصیل می‌شود اولویت‌ها هم جابه‌جا می‌شوند بنابراین این سؤالات هم پیش می‌آید.

وی با اشاره به اینکه برخی مشکلات و دردسرهای فرزند را دلیلی برای بچه‌دار نشدن‌شان عنوان می‌کنند، اظهار کرد: خب حتی خوردن هم بی‌دردسر نیست اما وقتی نیاز است این کار را انجام می‌دهیم! حرف من این است که به‌دلیل تغییر نوع زندگی، برخی چیزها برای ما اصالت پیدا می‌کند، طوری که جای نیازها عوض می‌شود، اگر کسی از من بپرسد برای چه باید بچه‌دار شویم؟، می‌گویم چون انسانیم و نیاز به داشتن فرزند و نیاز به امتداد در همه آدم‌هاست، امروز یکی از دغدغه‌های علم پزشکی در سراسر دنیا این است که چه‌کار کنیم نابارورها، بارور شوند، اگر این نیاز کاذب بود دلیلی نداشت که این‌همه دنبال آن باشیم.

این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه متأسفانه جامعه امروز به این نیاز به‌عنوان یک امر حاشیه‌ای نگاه می‌کند، یادآور شد: در حالی که خدا در آفرینش ما بسیاری از شادابی‌ها و نشاط‌ها را در پرورش فرزند قرار داده است اما ما شادی و شادابی را در جای دیگر جست‌وجو می‌کنیم، جست‌وخیز، بازی و شیطنت بچه جزئی از شادابی انسان است و این هیچ ربطی به دین و آئین ندارد، حتی اگر کسی اعتقاد هم نداشته باشد این را حس می‌کند که وقتی بچه متولد می‌شود نشاطی وارد زندگی می‌شود که این را در هیچ شغل، تفریح و رفاهی پیدا نکرده‌ایم.

عباسی ولدی ادامه داد: واقعاً اگر از این زاویه به انسان نگاه کنیم، می‌بینیم انسان این‌طور آفریده شده است و نوع خلقتش را هم نمی‌تواند عوض کند؛ از دیدگاه خالقمان همه انسان‌ها نیاز به ازدواج و فرزندآوری را دارند و پایه و ذات انسان‌ها در این غریزه یکسان است اما نوع نگرش به دنیا می‌تواند نیازهای ما را جابه‌جا کند، ما انسانیم و به‌حکم انسان بودن رشد را دوست داریم و از اینکه بانی رشد موجود دیگری باشیم به‌شدت آرامش پیدا می‌کنیم به‌ویژه خانم‌ها که حتی از پرورش یک گیاه هم احساس آرامش و لذت می‌کنند، انسان متمایل به رشد است و از اینکه بانی رشد باشد به‌شدت لذت می‌برد.

وی با تذکر اینکه اما باید حواسمان باشد که نباید خودخواهانه به این موضوع نگاه کنیم، یادآور شد: باید حواسمان باشد که در فرزندپروری اصلی‌ترین مسئولیت، مسئولیت رشد اوست، وقتی از لذت و شادابی فرزنددار شدن صحبت می‌کنیم صرفاً از یک سروصدایی که به خانه اضافه شده است حرف نمی‌زنیم بلکه از یک رشد حرف می‌زنیم، رشد برترین مخلوق خدا در دامن من که لحظه به لحظه شاهد آن هستم، این آن چیزی است که وقتی از این زاویه به آن نگاه می‌کنیم همه وجود انسان شاداب می‌شود و تمام سختی‌ها نیز از این زاویه شیرین است؛ چه لذت دنیایی و چه معنوی فرزند جزء لذت‌های ممتد است و رشدی هم که تولید می‌کند جزء رشدهای ممتد است.

این محقق و پژوهشگر در حوزه سبک زندگی تصریح کرد: همه عالم مایه رشد ماست، فقط بستگی به این دارد که چطور به این موضوع نگاه کنیم، همسر، بچه، پدر، مادر همه مایه رشد من هستند اما مهم این است؛ نگاه من به این دنیا اصلاً نگاه رشدیافتگی هست یا نه؟ وقتی نگاهم رشد باشد که به دنیا آمدم که مسیری را طی کنم که تا ابدیت من را بسازد، چشمم صیاد فرصت‌ها می‌شود و تحمل سختی‌های فرزند، خودش مایه رشد است؛ فرزند یکی از عوامل اصلی رشد و یک انگیزه قوی برای رشد است، البته برای رسیدن به این رشد و تکامل نیز توانمندی‌هایی لازم است که آن‌ها هم به‌دست‌آوردنی است و فرمول پیچیده‌ای هم ندارد.