«فرزند کمتر، زندگی بهتر»؛ شعار ناصواب کاهش فرزندآوری

علی سلیمانی در یادداشتی نوشت: یکی از مهم‌ترین حربه‌های دشمنان در سیر مبارزه با مسلمین، پایان بخشیدن به حیات فیزیکی انسان بوده است. فشار و شکنجه‌های سهمگین بر افراد تازه‌مسلمان در مکه توسط سران قریش و همچنین تحمیل جنگ‌های پی‌درپی در طول سال‌های پس از هجرت پیامبر (ص) به مدینه، گواه صادقی بر این حقیقت است.

این حربه در طول قرن‌ها و سده‌ها تا به امروز در دستور کار کفار و مشرکین بوده و هیچ‌گاه از اولویت نیفتاده است و در کنار جنگ سخت، روش‌های نوینی هم به کمک این طرح آمده که در قالب مسائل پزشکی مانند شیوع بیماری‌ها، ویروس‌ها، خون‌های آلوده و غیره مسائل اجتماعی از قبیل ترغیب به عدم باروری و فرزندآوری با شعار «فرزند کمتر، زندگی بهتر» عملیاتی شدند؛ این درحالی بوده که نیاز به نسل در باور فردی و اجتماعی بسیار منطقی و روشن است.

در بُعد اجتماعی، آینده هر نظام و حکومتی در گرو نیروی جوان، کارآمد و سالم است؛ این مهم در طول سالیان اخیر همواره مورد تأکید رهبر فرزانه انقلاب بوده و ایشان به مناسبت‌های گوناگون در مورد نرخ باروری و مسئله فرزندآوری در کشور هشدار داده‌اند. مقام معظم رهبری در بیانات خود در دیدار جمعی از فعالان و کارشناسان حوزه خانواده فرمودند: «مسئله دیگری که در مورد خانواده اولویت دارد، مسئله‌ فرزندآوری بوده و خیلی مسئله مهمی است. چند سال ما این مسئله را مطرح کردیم و گفتیم؛ یک عده از دخترخانم‌های خوب و خانم‌های جوان قبول کردند و عمل کردند، لکن در محیط عمومی جامعه اثری از این قضیه نیست. درحال حاضر آمار فرزندآوری ما به قدر جانشینی هم نیست، یعنی کمتر از جانشینی است، این معنایش این است که ما تا 30 سال دیگر یک جامعه پیر داشته باشیم که خطر بزرگی است و احتیاج به تلاش و کار دارد، مسلماً راه‌هایی هم وجود دارد برای اینکه بشود این مسئله را حل کرد؛ باید بنشینید این راه‌ها را پیدا کنید.»

به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین راه‌های افزایش نرخ باروری و تشویق به فرزندآوری، تبیین عدم تناسب بین افزایش جمعیت و کاهش امکانات است! زیرا این یکی از مهم‌ترین دلایلی بود که دشمن با تکیه بر آن و ترس از فقر، باعث شد تا خانواده‌ها تصمیم به ترک فرزندآوری کنند؛ رابرت مالتوس کشیش انگلیسی معتقد بود اگر رشد جمعیت را کنترل نکنیم، نسبت سرعت رشد جمعیت با نسبت توان تولید نیازمندی‌های اقتصادی آن، هم‌خوانی نخواهد داشت. وی پس از این استدلال برای جلوگیری از رشد جمعیت سه‌ راه حل درنظر گرفت:

الف: عقب انداختن ازدواج جوانان

ب: کنترل جمعیت از طریق برنامه تنظیم خانواده

ج: فقر و گرسنگی

تصور اینکه با افزایش جمعیت امکانات کاهش می‌یابد و نسل‌های آینده دچار مشکل می‌شوند، یک پندار غلط است. دلیل این مدعا بسیار منطقی می‌نماید؛ زیرا نیروی انسانی توانمند و خلاق، می‌تواند امکانات بالقوه را به فعلیت تبدیل کند.

در قرون معاصر، منابع جدید انرژی مانند سوخت‌های هیدروکربنی، نفت و مشتقات حاصل از آن، انرژی‌های طبیعی مانند خورشیدی و بادی، گرمای زمین و انرژی فوق‌العاده مهم هسته‌ای و راه‌های استفاده از آن‌ها توسط همین نیروی انسانی خلاق و توانمند کشف شده است.

بنابراین این سخن که «هر فرد اضافه مساوی با یک عامل مصرف اضافه است» از دقت علمی برخوردار نبوده و بوی خست از آن به مشام می‌رسد؛ زیرا هر فرد اضافه فقط یک دهان اضافه نیست، بلکه دو دست و یک فکر اضافه است!

با این وجود در رابطه با کمی‌ها و کاستی‌ها می‌توان نتیجه گرفت که اشکال به ساختارها و تنظیمات اجتماعی و انتخاب‌های غلط برمی‌گردد و باید به‌جای کنترل جمعیت، الگوی تولید، توزیع و مصرف در بین آحاد جامعه اصلاح شود.

علاوه‌بر این، ارزش سرمایه و ثروت خدادادی کشورمان را نیز نباید نادیده بگیریم. ایران درحال حاضر دومین دارنده منابع گاز و سومین دارنده منابع نفت جهان است و ازنظر منابع زیرزمینی و معادن حدود سه درصد کل منابع معدنی دنیا را در اختیار داریم؛ این درحالی است که ما تنها یک درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهیم، پس با مدیریت بهتر و افزایش بهره‌وری می‌توان راندمان استفاده از ثروت‌ها را افزایش داد و بدانیم که امروزه برای یک جامعه 80 میلیونی در حد ظرفیتش نیروی کار، دانشمند، پزشک و غیره وجود دارد، همچنین برای جامعه 150 میلیونی نیز چنین ظرفیت‌ها و امکاناتی وجود خواهد داشت.