برنامه‌ریزی دیجیتالی آب‌وهوا؛ آینده اقدامات اقلیمی در شهرها

هرروزه در سراسر جهان بر تعداد شهرهایی افزوده می‌شود که به پیروی از پیمان پاریس در رابطه با کاهش انتشار گازهای آلاینده در هوا برای به حداقل رساندن کربن می‌کوشند. گزارش‌ها حاکی است که در سال 2020، تعداد این شهرها نسبت به اوایل اتخاذ پیمان، دو برابر شد و به 812 مورد رسید. مدیران این شهرها، تمام توان خود را به کار گرفته‌اند تا استراتژی‌هایی پیاده کنند و انتشار گازهای آلاینده را به حداقل برسانند و به نظر می‌رسد که از این جنبه، در رقابتی تنگاتنگ با یکدیگر هستند تا به اهداف صفر وعده داده شده خود برسند.

در سال 2020، از مجموع 812 شهری که به حمایت از پیمان پاریس برای کاهش انتشار گازهای آلاینده کوشیدند، بیش از 51 درصد آن‌ها از داشتن یک طرح شفاف برای اقدامات اقلیمی محروم بودند و تنها 18 درصد، هدف کاهش گرمای 5. 1 درجه سانتی‌گرادی را در رأس برنامه‌های خود قرار دادند. بدیهی است که رسیدن به هدف صفر کربن و تلاش برای کاهش تغییرات اقلیمی مستلزم هوشمندسازی طرح‌های پیشنهادی در این زمینه است و سرمایه‌گذاری‌های نسبتاً کلانی را نیز می‌طلبد.

  چالش شهرهای امروزی برای حل بحران اقلیمی

مشکل بزرگی که پیش روی شهرهای امروزی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی و کاهش آلودگی هوا وجود دارد، این‌که اغلب آن‌ها از امکانات و خدمات لازم برای پیاده‌سازی استراتژی‌های خود برخوردار نیستند. اجرای اقدامات اقلیمی اغلب به سختی عملی می‌شود، ضمن این‌که تیم‌های فعال در این زمینه از داشتن منابع کافی نظیر پول، زمان و تخصص محروم هستند. اقتصاد شهرها نیز سیستم‌هایی بسیار پیچیده به شمار می‌رود که در نتیجه آن، اگرچه طراحان اغلب ایده‌هایی کارآمد برای کاهش انتشار کربن ارائه می‌دهند، با این حال طی فرآیند پیاده‌سازی با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند.

طراحان باید اثرات غیرمنتظره پیاده‌سازی استراتژی‌های خود را در سراسر فرآیند اجرا پیش‌بینی کنند و بکوشند تبعات منفی آن‌ها را بر شهرها به حداقل برسانند. همچنین، باید این افراد، میزان تغییراتی را که لازم است در شهرها برای کاهش اثرات اقلیمی اعمال شود، پیش از پیاده‌سازی هر گونه اقدامی مشخص کنند تا در نتیجه از اتلاف زمان، نیرو و منابع مالی خودداری کنند.

  نادیده گرفتن گسترده برگ‌ها (اسپرد شیت‌ها)

گسترده برگ‌ها که جدولی از اطلاعات را به‌صورت سطرها و ستون‌هایی مرتب شامل می‌شود، یکی از ابزارهای شهری به حساب می‌آید که مدیران از آن‌ها برای طراحی اهداف خود بهره می‌گیرند. اگرچه این ابزارها به شیوه‌های مختلفی می‌تواند در طراحی شهری مؤثر واقع شود، با این حال محدودیت‌هایی نیز دارد که فرآیند طراحی را با مشکل مواجه می‌کند. به عنوان مثال، به‌روزرسانی گسترده برگ‌ها به سختی انجام می‌شود، ضمن این‌که در اغلب موارد، بهره‌مندی همزمان طراحان مختلف در اداره‌های سراسر شهر غیر ممکن است.

علاوه بر این، تجسم داده‌ها در گسترده برگ‌ها به سختی انجام می‌شود که همین امر، فرآیند پیاده‌سازی استراتژی‌های اقلیمی را با مشکل مواجه می‌کند، ضمن این‌که در ایجاد اتحاد میان ذی‌نفعان نیز ضعیف عمل می‌کند.

آیا ابزارهای دیجیتالی می‌تواند در حل بحران‌های اقلیمی شهر مؤثر باشد؟

ابزارهای جدید دیجیتالی نقش بسیار مهمی در طبقه‌بندی و کاهش پیچیدگی فرآیندهای مربوط به کاهش تغییرات اقلیمی ایفا می‌کند.

گروهی از محققان بین‌المللی، اخیراً پلتفرمی به نام ClimateOS راه‌اندازی کرده‌اند که برای اولین بار در تاریخ بشر، به شهرها امکان مدیریت سیستم‌های پیچیده و ایجاد یکپارچگی میان آن‌ها را می‌دهد. این پلتفرم در حال حاضر در 60 شهر سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد و به توسعه استراتژی‌های اقلیمی از طریق ایجاد یک طرح اقلیمی فعال کمک می‌کند که به طور مرتب به‌روزرسانی می‌شود و هر روز داده‌های جدیدی ارائه می‌دهد. این نرم‌افزار به مدیران شهری امکان نظارت بر فعالیت‌های خود در زمینه تغییرات اقلیمی را می‌دهد و در ضمن، زمینه را برای اشتراک میزان پیشرفت خود در چرخه‌ای از بهبودهای دائمی فراهم می‌آورد.

در پلتفرم ClimateOS امکان دسترسی آنی به تمام داده‌ها و مداخله‌های فنی و اجتماعی وجود دارد که همین امر، نظارت بر فرآیندها را برای افراد مسئول میسر می‌کند و در تسهیل فرآیند تصمیم‌گیری برای استراتژی‌های اقلیمی نیز مؤثر واقع می‌شود.

کارشناسان مسئول در بخش تغییرات اقلیمی شهری می‌توانند با یک مداخله کوچک از طریق مدل‌های هوشمند ریاضی، برای اولین بار در سراسر جهان به یک نمای کلی از تمام انتشارات در شهر، تأثیر تدابیر مختلف بر تغییرات اقلیمی و از همه مهم‌تر، درک چگونگی اثربخشی اقدامات آن‌ها در کاهش تغییرات اقلیمی دسترسی پیدا کنند.

پلتفرم ClimateOS نه تنها به مدیران کمک می‌کند از میزان انتشار گازهای آلاینده در سراسر شهرها آگاه شوند، استراتژی‌های جدیدی برای آن اعمال کنند و اهدافی مبتنی بر علوم در پیش گیرند، بلکه امکان همکاری و شفافیت هر چه بیشتر را در بین نهادهای مختلف یک شهر به وجود می‌آورد که همین امر می‌تواند به سهم خود در پیشبرد اهداف توسعه پایدار و کاهش تغییرات اقلیمی نقش بسیار مهمی ایفا کند.