زنان؛ فراموش شدگان ورزش روستاهای نهاوند

نقش روستاها در فرایند توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در مقیاس محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی و پیامدهای توسعه‌نیافتگی مناطق روستایی، موجب توجه بیشتر به توسعه روستایی شده است.

در اندیشه بسیاری از محققان، توسعه روستایی مقدمه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و نیز مؤخره آن در سطح ملی قلمداد می‌شود.

بی‌توجهی و به فراموشی سپردن روستاییان که نیروهای مولد و مؤثر در توسعه اقتصادی هستند و ضعف امکانات زیستی سبب مهاجرت‌های شدید روستاییان به شهر می‌شود.

این مسئله، نه‌تنها سبب تنزل و انحطاط نسبی روستاها و فاصله گرفتن روستاییان از هویت فرهنگی و بومی خود می‌شود، بلکه مشکلات عدیده‌ای را سد راه مسئولان و برنامه‌ریزان شهری می‌کند؛ بنابراین ضروری است به ارتقای کمی و کیفی سطح زندگی در نواحی روستایی و تأمین نشاط و سلامت جسمانی و روانی روستاییان توجه کافی شود.

جاذبه نداشتن و فقدان روحیه نشاط و شادابی برنامه‌های اوقات فراغت و کمبود امکانات و شرایط لازم برای گذراندن اوقات فراغت باعث شده، بسیاری از روستاییان اوقات فراغت خود را به بطالت بگذرانند. اگر به این مسئله توجه کافی و شایسته نشود، نه‌تنها مشکلات روحی، روانی و افسردگی جامعه روستایی را به‌دنبال خواهد داشت، بلکه در درازمدت باعث به‌وجود آمدن انواع‌آسیب‌های اجتماعی می‌شود که هم به‌صورت فردی و هم به‌صورت اجتماعی بروز می‌کند. ورزش به‌عنوان نیاز فردی، ضرورتی اجتماعی و یکی از عوامل ارزشی مطرح در جامعه، از فعالیت‌هایی است که برای اوقات فراغت مناسب بوده و با کاهش خستگی‌های جسمانی و روانی، روح همکاری، تعاون و همبستگی را در افراد تقویت می‌کند و اثرات بسیار مفید آموزشی ‌و تربیتی دارد.

با توجه به اینکه زنان ارتباط مستقیمی با زندگی نیمی از افراد جامعه پیدا می‌کنند و به‌عنوان گروهی که سهم مهمی در توسعه جامعه دارند، باید از سلامت کامل برخوردار شوند، سلامت هر یک از اعضای جامعه به‌ویژه زن مستقیماً بر تصویر کلی سلامت خانواده تأثیر می‌گذارد.

بنابراین با توجه به شرایط خاص زنان روستایی جایگاه ورزش در زندگی می‌تواند سبب‌ساز سلامتی جسم و روح، بازیابی سلامتی در افرادی که در تأثیر فعالیت‌های سخت آسیب دیده‌اند، افزایش اعتماد به‌نفس، پیشرفت تحصیلی، بهبود کارایی آنان در زمینه‌ خانه‌داری و تربیت فرزندانشان و نظیر آن‌ها شود.

این در حالی است که ورزش نوعی فعالیت جسمانی است که زاییده تفکر انسانی بوده و همزمان با زیستن و تعامل با انسان‌های دیگر، معنا یافته است، فعالیت‌های ورزشی می‌تواند تغییرات جدیدی در سبک زندگی به‌وجود آورد، در این میان زنان و دختران روستایی بخش مهمی از این جمعیت محسوب می‌شوند؛ که در جوامع روستایی، با مشکلات و نابرابری‌هایی مانند نداشتن دسترسی به امکانات آموزشی برابر با مردان، فرصت‌های شغلی نابرابر، فقر و درآمد نابرابر، تنش‌های بیشتر و ایفای نقش‌های متعدد خانوادگی و تضاد در این نقش‌ها مواجهند که تربیت بدنی و ورزش را نیز می‌توان به آن اضافه کرد.

بر این اساس باتوجه به اهمیت موضوع برآن شدیم تا در خصوص وضعیت زیرساخت‌های روزشی بانوان در روستاهای نهاوند گفت‌‌وگویی را با تنی چند از دهیاران این منطقه و نیز معصومه پیردهقان؛ معاون ورزش بانوان اداره کل ورزش و جوانان استان همدان ترتیب دهیم که در ادامه می‌خوانید:

دهیار روستای باباقاسم با بیان اینکه متأسفانه با وجود بزرگی این روستا و داشتن موقعیت آن یعنی دارا بودن جایگاه مرکزیت دهستان گاماسیاب، سرانه ورزشی آن صفر است، گفت: مسئله این است که سال 95 کلنگ سالن ورزشی در این روستا به زمین شده و هر از چندگاهی مسئولان با حضور در این مجموعه و گرفتن عکس یادگاری در کنار آن وعده پیشرفت فیزیکی بیشتر را طی این سال‌ها می‌دادند اما متأسفانه بعد از گذشت 6 سال هنوز دور چینی آن نیز به پایان نرسیده است.

مهدی عسگری با تأکید بر اینکه با وجود چندین‌بار نامه‌نگاری و پیگیری و حتی ارسال نامه به وزیر، کار به جایی نبرده‌ایم تشریح کرد: درواقع اکنون برای مردان نیز زیرساخت ورزشی نداریم چه برسد به بانوان.

وی با بیان اینکه سرانه ورزشی در روستاها متأسفانه به فراموشی سپرده شده و این وضعیت برای بانوان اسفبارتر است زیرا به طور کامل نادیده انگاشته می‌شوند، تشریح کرد: مسئله این است که «باباقاسم» به‌عنوان مرکز دهستان می‌تواند به 14 روستای اطراف خود خدمت‌رسانی کند.

وی با اشاره به اینکه در حال حاضر تعدادی از بانوان روستا در نبود محل برای ورزش در خارج از محیط روستا به‌صورت گروهی هر از چندگاه اقدام به پیاده‌روی می‌کنند گفت: به‌نظر می‌رسد در تخصیص اعتبارات برای زیرساخت‌های ورزشی در روستاها نیز طی سالیان گذشته این چهره‌های سیاسی و نفوذ است که می‌تواند کارساز باشد؛ به طور مثال در دو روستای قلعه‌قباد و شعبان با فاصله سه کیلومتر دو مجموعه ورزشی مجهز وجود دارد اما در مرکز دهستان گاماسیاب با جمعیت بالغ بر هزار و 900 نفر هنوز زیرساخت ورزشی در حد دیوارچینی است.

دهیار روستای دهفول نیز با صحه گذاشتن بر نبود زیرساخت وزرشی مختص زنان در روستا گفت: تا چندی پیش در قسمت فاطمیه مسجد کلاس‌های ورزشی همچون ایروبیک برای بانوان با حضور مربی برگزار می‌شد اما متأسفانه طی چند وقت اخیر به دلیل فراهم نشدن مکان مناسب؛ سختی تردد مربی و عدم استقبال این فعالیت محدود نیز متوقف شد.

یزدان میرزائی با اشاره به جمعیت سه هزار نفری این روستا تشریح کرد: متأسفانه‌ از سوی اداره کل ورزش و جوانان شاهد پیگیری خاصی در این زمینه نبوده و نیستیم به گونه‌ای که حتی زمین ورزشی نیز از سوی روستا برای بهبود سرانه ورزشی در اختیار این اداره کل قرار داده شده اما با وجود اینکه بعد از گذشت چند سال هنوز بخش ورزش‌های باستانی آن نیز افتتاح نشده است.

وی با تأکید بر اینکه در حال حاضر برای مردان روستا نیز زیرساخت ورزشی وجود ندارد گفت: البته سپاه یک باشگاه ورزشی احداث کرده و به‌عنوان باشگاه بدنسازی به اجاره رفته است.

دهیار روستای گیل‌آباد نیز در ادامه با اشاره به اینکه در این روستا نیز ظرفیتی برای ورزش بانوان پیش‌بینی نشده اذعان کرد: با توجه به جمعیت بانوان روستا یقیناً در صورت وجود مکان و تجهیزات استقبال از این مهم انجام می‌شود.

هادی جهانیان با اشاره به جمعیت هزار و 700 نفری این روستا اذعان کرد: در حال حاضر یک مدرسه تخریبی بلا‌استفاده داریم که در صورت توافق اداره کل ورزش و جوانان با آموزش و پرورش، می‌توان از آن برای احداث زمین مجموعه ورزشی استفاده کرد.

دهیار روستای دو هزار و 500 نفری جهان‌آباد نیز با اشاره به اینکه بنده از محل اعتبارات دهیاری تجهیزات ورزش‌های همگانی را از ابتدای دهه 90 در سه نقطه از روستا مستقر کرده‌ام گفت: مسئله این است که فضای خاصی برای ورزش بانوان در روستا وجود ندارد.

محمد مولوی ادامه داد: اینکه این تجهیرات از سوی زنان روستا مورد استقبال قرار نمی‌گیرد به شرایط محیطی بازمی‌گردد زیرا این تجهیزات در فضای باز و در اطراف فضای سبز قرار گرفته و مسقف و پوشیده نیست که بانوان بتوانند به‌راحتی از آن استفاده کنند.

وی با اشاره به اینکه سالن ورزشی روستا نیز با همکاری سپاه ناحیه در روستا مستقر شده که مدیریت آن نیز به بسیجیان سپرده شده که متأسفانه در حفظ و نگهداری و تکمیل آن شاهد پیشرفت خوبی نیستیم افزود: متأسفانه در بخش‌هایی هم شاهد تخریب بخشی از مجموعه بوده‌ایم.

معاون ورزش بانوان اداره کل ورزش و جوانان استان همدان نیز در واکنش به کاستی‌های عنوان‌شده در خصوص ورزش بانوان در روستا گفت: هرچه در روستا به‌عنوان زیرساخت ورزشی احداث و یا تجهیز می‌شود باید به طور مساوی در اختیار بانوان و مردان قرار گیرد.

معصومه پیردهقان با اشاره به دایر کردن خانه‌های ورزش در روستا گفت: حتماً پیگیری لازم را برای ایجاد چنین زیرساخت‌هایی در روستاهای عنوان‌شده خواهیم داشت.

وی با اشاره به اینکه یکی از مشکلات برای ورزش بانوان حضور مربی در روستا بود بدین منظور تربیت مربی از طریق به‌کارگیری ظرفیت بومی در روستا از سوی استان به‌صورت الگو در سطح کشور در وزارتخانه مطرح و مورد تأیید قرار گرفته و به اجرا درآمده است تصریح کرد: این امر بیانگر توجه ما به ورزش بانوان است.

مع‌الوصف با توجه به آنچه گفته شد به‌نظر می‌رسد ورزش بانوان روستایی در شهرستان نهاوند همچون دیگر خدمات زیرساختی در روستاهای این شهرستان زیر پونز توجهات متولیان امر قرار گرفته و از دید مسئولانی همچون مدیر کل امور بانوان استانداری همدان به‌عنوان مدیر عالی‌رتبه استان در حوزه زنان و نیز مدیر کل ورزش و جوان به‌عنوان مدیر ارشد اجرایی وزارتخانه ورزش و جوانان مخفی است به طوری که مسئول مربوطه بی‌ربط‌ترین پاسخ مربوطه را در واکنش به سؤالات ارائه داد چراکه الگو قرار گرفتن استان همدان برای تربیت مربی در سطح ملی وقتی در روستاهای یک شهرستان زیرساختی از سوی اداره کل ورزش‌ و جوانان فراهم نیست دردی را دوا نمی‌کند و یا اینکه اگر من به‌عنوان خبرنگار به شرایط بغرنج سرانه ورزشی روستاهای شهرستان نهاوند نمی‌پرداختم گویا مدیر کل امور بانوان استانداری توجه به ورزش بانوان در روستاها برایش محلی از اعراب ندارد.

زیرا این بزرگوار در بهمن‌ماه سال 98 در شورای ورزش همگانی همدان اظهار کرد زیرساخت‌های خوبی در ورزش روستایی ایجاد شده اما در برخورداری از مربیان مجرب برای آموزش بانوان در این بخش با کمبودها مواجه هستیم.

وی اشاره کرده بود ایجاد زمینه‌های لازم برای ترغیب زنان خانه‌دار به ورزش نیز باید جزو محورهای اصلی توسعه ورزش استان قرار گیرد چراکه تقویت این بخش بسیار حایز اهمیت است غافل از اینکه گویا تنها در روستاهایی که وی از آن‌ها بازدید کرده زیرساخت وجود داشته و نمی‌توان شرایط را عادی و مطلوب قلمداد کرد.