سیاه‌گوش در کرمانشاه مشاهده شد

مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان کرمانشاه در این رابطه گفت: در رخدادی کم‌نظیر یکی از همیاران محیط‌زیست استان کرمانشاه موفق به ثبت فیلمبرداری از یک قلاده کاراکال در پناهگاه حیات وحش قراویز شد.

احد جلیلیان افزود: این گونه ارزشمند از حیات وحش تاکنون در این منطقه مشاهده نشده بود که این همیار محیط‌زیست موفق به ثبت تصاویری از آن شد.

مدیرکل حفاظت محیط‌زیست کرمانشاه با اشاره به اینکه حیوان مذکور به‌شدت قلمروطلب بوده و در قسمت‌های خشک مناطق وسیعی را به خود اختصاص داده است، گفت: کاراکال در دشت‌ها و تپه‌ماهورهای مناطق بیابانی و استپی با پوشش گیاهی مناسب وجود دارد.

این مقام مسئول تصریح کرد: این گونه ارزشمند در خطر انقراض قرار دارد؛ از ویژگی‌های رفتاری کاراکال می‌توان به این نکته اشاره کرد که به‌شدت منزوی است و تنها زندگی می‌کند.

وی افزود: این حیوان بیشتر مواقع شبانه حرکت می‌کند و به‌نوعی شبگرد است.

پیش از این نیز بارها گزارش‌هایی در رابطه با مشاهده کاراکال در شهرستان‌های غربی استان به دست می‌رسید، اما تا کنون هیج مستنداتی در این زمینه وجود نداشت.

پناهگاه حیاط وحش قراویز که در حد فاصل شهرستان سرپل ذهاب و قصر شیرین قرار دارد، یکی از مناطق بکر طبیعی در کشور محسوب می‌شود که پُرجمعیت‌ترین گله‌های آهوی ایرانی را در خود جای داده است.

علاوه‌بر سیاه‌گوش تاکنون گونه‌های مختلفی از گربه وحشی همچون گربه جنگلی نیز در استان کرمانشاه مشاهده شده است.

   زیستگاه سیاه‌گوش و غذای آن

سیاه‌گوش، کاراکال یا منگوله‌گوش گربه‌سانی کوچک است که در آفریقا (به‌ویژه در نواحی جنوبی) و آسیا از شبه‌جزیره عربستان تا غرب هندوستان زندگی می‌کند.

زیستگاه سیاه‌گوش استپ‌های خشک، نواحی نیمه‌بیابانی، بوته‌زارها، ساوانا و جنگل‌های کم‌درخت است و به‌ندرت در نواحی همیشه سبز و جنگل‌های کوهستانی دیده می‌شود.

زیستگاه سیاه‌گوش در ایران مناطق بیابانی و نیمه‌بیابانی به‌ویژه حاشیه کویر مرکزی است. جنوبی‌ترین مرز پراکنش این گونه در شهرستان‌های استهبان، نی ریز و منطقه بهرام گور و شمالی‌ترین آن در استان خراسان شمالی است.

غربی‌ترین گزارش‌ها از سیاه‌گوش در استان ایلام و لرستان و شرقی‌ترین آن‌ها در خراسان جنوبی بوده‌اند. منطقه حفاظت‌شده عباس‌آباد نائین از بهترین زیستگاه‌ها برای سیاه‌گوش است که هرسال گزارش‌هایی از مشاهده یا کشتار این جانور در آنجا ارسال می‌شود و همچنین اخیراً در استان چهارمحال و بختیاری بخش ناغان این گونه جانور یافت شد.

سیاه‌گوش اغلب جانورانی با وزن کمتر از پنج کیلوگرم را طعمه خود می‌کند؛ جانورانی چون خرگوش صحرایی، هیراکس، جربیل‌ها و موش‌ها و پرندگان. گاهی به جانوران بزرگ‌تر از خود همچون غزال، آنتیلوپ‌ها، بزهای کوهی کوچک و بچه‌های شترمرغ هم حمله می‌کند و از کوچک‌ترین گربه‌سانانی است که توانایی شکار جانوران بزرگ‌تر از خود را دارند.

این حیوان برای شکار جانوران بزرگ پس از پریدن بر پشت آن‌ها و گرفتن گردن با آرواره، گلوی آن‌ها را می‌درد. در هنگام شکار جانوران بزرگ (بزرگ‌تر از خرگوش صحرایی) به خوردن امعا و احشای داخلی بدن و بخش‌های مرغوب‌تر گوشت اکتفا می‌کنند.

مهارت آن‌ها در شکار پرندگان ستودنی است؛ سیاه‌گوش می‌تواند با پریدن در هوا یک یا حتی چند پرنده را بقاپد. سیاه‌گوش‌ها می‌توانند به مدت طولانی بدون آب زندگی کنند و آب بدن خود را از تا حد زیادی از بدن شکار تأمین می‌کنند.