وقتی بزرگ می‌شویم بیشتر به «دوست» احتیاج داریم؟

انزانی با بیان اینکه هرچه سن بالاتر می‌رود مهارت دوست یابی در افراد سخت‌تر می‌شود، اظهار کرد: در سالمندی بیشتر از نوجوانی و جوانی نیاز به داشتن دوستانی داریم که منطبق با اهداف ما باشند.

به گفته این روانشناس، داشتن دوست در سالمندی می‌تواند امید به زندگی را در فرد سالمند افزایش دهد.

وی با بیان اینکه انسان موجودی اجتماعی است و از همین رو از کودکی تا بزرگسالی نیازمند دوستی‌هایی است که بتوانند او را در برهه‌های مختلف زندگی کمک کنند، افزود: در دوران کودکی نیازمند داشتن دوستانی برای بازی کردن، در نوجوانی و تا سنین 24 سالگی نیازمند داشتن دوستانی برای معاشرت کردن و برقراراری ارتباطات در راستای تثبیت هویت خود و نیز در بزرگسالی و به هنگام دوران تحصیل در دانشگاه یا اشتغال نیازمند دوستانی منطبق با اهداف خود هستیم. در واقع در برهه‌ها و مقاطع مختلف زندگی این نیاز در ما حس می‌شود که باید تجربیاتی را با دوستان خود ثبت کرده یا تجربیاتی را با آن‌ها به اشتراک بگذاریم.

انزانی معتقد است که گرچه هر سنی دوستی خاص خود را می‌طلبد، اما نیاز به داشتن دوست و رفیق در دوران سالمندی بیشتر احساس می‌شود.

این روانشناس تصریح کرد: در حال حاضر از طریق شبکه‌های اجتماعی مجازی برقراری ارتباط با دوستان راحت‌تر شده و حتی امکان یافتن دوستان دوران کودکی نیز وجود دارد. این امکان بسیار خوبی برای برقراری مجدد دوستی‌هایی است که ریشه‌های قدیمی دارند.

وی ادامه داد: گاهی وقتی افراد به سن 30 و 40 سالگی می‌رسند بنا بر هر دلیلی مثل ازدواج یا فرزندآوری و... دوستان خود را از دست می‌دهند و یا ارتباط خود را با آن‌ها کمتر می‌کنند. درواقع افراد دوستان خود را در پروسه‌های مختلف زندگی از دست می‌دهند. شاید در آن برهه زندگی متوجه نباشند، اما در سنین سالمندی هر کدام از ما به هر حال نیازمند دوستی‌هایی هستیم. گاهی این نیاز فقط از طریق برقراری مجدد ارتباط با دوستانی که از گذشته با آن‌ها صمیمی بوده‌ایم پر می‌شود. گاهی نیز ممکن است نیاز به دوست یابی جدید داشته باشیم، اما به هر حال نباید فراموش کرد که مهارت دوست یابی با افزایش سن کاهش پیدا می‌کند.

انزانی در بخش دیگر سخنان خود با تاکید بر اهمیت داشتن دوستانی در راستای اهداف زندگی خود، به ارائه راهکار‌هایی برای یافتن دوستان متناسب با شخصیت خود پرداخت و خاطر نشان کرد: تیپ شخصیتی هر فردی در دوست یابی او اثر زیادی دارد. برای مثال برخی درون گرا هستند و زمان می‌برد تا با دیگران دوست شوند. برخی که برون گرا هستند خیلی راحت دوست می‌شوند چراکه نیازمند روابط بیشتری هستند. از این رو مهم است هر فرد در ابتدا خود را ارزیابی کرده و منطبق با شرایط زندگی و اهداف خود دوستان را انتخاب کند.

به عقیده این روانشناس داشتن "نقطه اشتراک" با دیگران برای دوست شدن با آن‌ها بسیار مهم است.

وی با ذکر مثال دیگری یادآور شد: افرادی که خیلی اهل مطالعه هستند باید دوستانی را انتخاب کنند که مثل آن‌ها به کتاب علاقه دارند. از سوی دیگر برخی به سفر، تفریح، رفتن به رستوران و کافه علاقه دارند، بنابراین باید دوستانی را انتخاب کنند که همانند خود باشند. از این رو می‌گوییم داشتن نقطه اشتراک در دوست یابی بسیار مهم است و باید افرادی را به عنوان دوست انتخاب کرد که با ما اشتراکات فراوانی داشته باشند تا بتوانیم تجربیاتی با آن‌ها ثبت کنیم.

به گفته انزانی از جمله آثار دوستی در دوران سالمندی کاهش افسردگی و اضطراب، افزایش سلامت روان و امید به زندگی، کاهش استرس و انزوا گزینی است.

این روانشناس در پایان سخنان خود افزود: دوستی در دوران سالمندی بیماری‌های جسمی نظیر آلزایمر را کاهش داده و حس ترس از دست دادن دیگران، تنهایی و دوست داشتنی نبودن را کمتر می‌کند. همچنین به افراد کمک می‌کند تا از سختی‌های زندگی در بحرا‌ها راحت‌تر عبور کنند. در دوران سالمندی ممکن است افراد همسر خود را از دست دهند، فرزندان بزرگ شده و ازدواج کنند و از خانه پدری بروند و سالمند تنها شود. در چنین شرایطی دوستان به ما کمک می‌کنند تا با شرایط کنار آییم چراکه در این شرایط افراد بیشتر از همیشه نیاز به همدلی، صمیمت و همراهی دیگران دارند و می‌توانند تجربیات خود را با دوستان به اشتراک بگذارند.