حرکتی که منجر به تشکیل حکومت شد

ما که می‌‌خواهیم آن راه را دنبال کنیم و بر این نیت هم صادقیم، باید ببینیم که آیا آن شرایط را در خودمان ایجاد کرده‌ایم یا خیر؛ این مهم است. یقیناً امام با همان روحیه و روشی حرکت می‌کرد که پیامبران الهی حرکت می‌کردند. راه و هدف او هم براساس راه و هدف پیامبران بود. آنها در پیمودن راه دشوار خود، عواملی را ملاحظه می‌کردند. «قال موسی لقومه استعینوا باللَّه واصبروا انّ الارض للَّه یورثها من یشاء من عباده والعاقبة للمتّقین». اول، صبر و استقامت؛ و دوم، استعانت به خدا و تکیه به او. این دو عامل حتماً لازم است و اگر نباشد، راه طی نخواهد شد. اگر امام (ره) این دو عامل را در نظر نمی‌داشت، نمی‌توانست راه را طی کند. او بر مشکلات و سختی‌ها و کمبودها و فشارها و طعنه‌ها و شایعه‌پراکنی‌ها و شماتت‌های دشمن، صبر و استقامت کرد. نمی‌توان انتظار داشت که دشمن توطئه و دشمنی نکند؛ او دشمن است و توطئه و دشمنی خواهد کرد. این ما هستیم که باید در مقابل مشکلات و توطئه‌هایی که دشمن سر راه ما می‌گذارد، صبر و استقامت کنیم و نسبت به ادامه‌‌ راه، خسته و کسل و ملول نشویم. از طرف دیگر، باید از خدا استعانت بجوییم و با او رابطه داشته باشیم و راه او را درست بدانیم و جز حول و قوه‌ الهی، به نیروی دیگری اعتقاد نداشته باشیم.