آهنگسازی در موسیقی کلاسیک ایرانی کتاب شد

سه اثر پژوهشی تالیفی در حوزه‌های‌های مختلف موسیقی با تالیف پریچهر خواجه نوازنده و مدرس موسیقی، سپهر سراجی پژوهشگر موسیقی و کلارنس جی همیلتون در قالب آثار جداگانه پیش روی مخاطبان قرار گرفته‌اند.

   افزایش مهارت در نوازندگی قانون با کتاب «مضراب»

کتاب «مضراب -جلد دوم» عنوان اثری جدید در قالب تمرین‌ها و قطعاتی برای ساز قانون به قلم پریچهر خواجه از نوازندگان عرصه نوازندگی قانون است که توسط نشر «ماهور» منتشر شده است:

   خواجه درباره این کتاب نوشته است:

«مجموعه‌ مضراب رویکردی آموزشی دارد و با هدف گسترش کارگان مکتوب و اجرایی ساز قانون و تقویت مهارت نوازندگان طراحی و تنظیم شده‌ است. کتاب اول شامل 30 تمرین با توجه به تکنیک‌های گوناگون بود و کتاب حاضر (مضراب 2) شامل 25 تمرین با تمرکز بر تکنیک‌های گسترش‌یافته و 15 قطعه‌ ضربی است. تمرین‌ها و قطعات مجموعه‌ مضراب نیز با الهام از موسیقی ایرانی نوشته‌شده و حاصل ذهنیات و تجربیات پیوسته‌ نگارنده در نوازندگی و آموزش، طی سالیان متمادی است.

لازم به ذکر است که برای بهره‌گیری از این مجموعه، داشتن مهارت‌های پایه‌ نوازندگی قانون ضروری است و از این‌ رو مضراب برای نوازندگان سطح متوسط به بالا پیشنهاد می‌شود.»

   «آهنگسازی در موسیقی کلاسیک ایران» و مساله هویت کتاب شد

یکی دیگر از کتاب‌های تازه منتشر شده حوزه موسیقی «آهنگسازی در موسیقی کلاسیک ایران - گفتمان‌ها و مساله هویت» نام دارد که با تالیف سپهر سراجی و مقدمه ساسان فاطمی در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.

سراجی درباره این اثر نوشته است:

«در دوران نوجوانی که بسیار پیگیر مباحث نظری، به‌ویژه مساله‌ نوگرایی و ضرورت آن، در حوزه‌ موسیقی ایرانی بودم، موضوع چندصدایی در موسیقی ایرانی بحثی داغ و پرطرفدار بود.

دغدغه و سودای موسیقیِ ایرانی چندصدایی‌ شده به اَشکال مختلف در آثار و گفتار موسیقی‌دانان ایرانی موج می‌زد و همچنان نیز کمابیش ادامه دارد. در همین دوران و هنگام تحصیل در رشته‌ آهنگسازی کم‌کم متوجه شدم که اگر به جای طرح این سوال که «موسیقی ایرانی را چرا و چگونه باید چندصدایی کرد؟»، بپرسیم: «بنیادها و مبانی نظری آهنگسازی در موسیقی ایرانی چیست؟»، آنگاه می‌توانیم به سوال نخست نیز راحت‌تر پاسخ دهیم، چراکه چندصدایی خود یکی از سرفصل‌های دانش و فنی بزرگ‌تر، یعنی آهنگسازی، محسوب می‌شود.

بنابراین با مرور زمان به این نتیجه رسیدم که باید پرسش‌ها به‌جای چندصدایی، هارمُنی و کنترپوان، به چیستی، چرایی و چگونگی «آهنگسازیِ موسیقیِ ایرانی» معطوف شود.»

    خواندن یک کتاب با موضع «لمس کلاویه و بیان موسیقایی»

کتاب «لمس کلاویه و بیان موسیقایی» نوشته کلارنس جی‌همیلتون و ترجمه‌ حمید براری دیگر اثری است که این روزها پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.

+در توضیح این کتاب آمده است:

«اگر نجاری بخواهد خانه ای چوبی بسازد، باید ابزار آلات کاملاً تیزی داشته باشد و همین طور در به کارگیری این ابزار هر جا که لازم باشد تبحر داشته باشد.

او باید قادر باشد که نقشه معمار را به‌ خوبی دنبال کند و دورنمای کافی برای معماری تکمیل شده داشته باشد.

به همین شکل یک پیانیست باید انگشتان و ماهیچه‌هایی داشته باشد که هنگام اجرا در مواقع بغرنج او را یاری دهند؛ او باید بتواند کلاویه‌ها را برای خلق درجات صدا به اندازه لمس کند.

همچنین باید قادر باشد طرح کلی و همین طور جزییات یک قطعه را آن طور که مورد نظر آهنگساز بوده است دنبال کند.

در کتاب پیش رو پیشنهاداتی برای به‌کارگیری از این ابزارها برای رسیدن به هدف فوق ارایه می‌دهیم.»