دفاع از اقتصاد دستوری برای رشد بورس

بازار سرمایه در اردیبهشت‌ماه سال 1402 با شوکی بزرگ مواجه شد و این شوک تا به امروز یعنی یک سال بعد از آن نیز ادامه دارد.

شاخص کل بورس در ابتدای معاملات سال 1402 توانست وضعیت مناسبی داشته باشد و وضعیت صعودی را ادامه دهد. شاخص کل بورس در اسفند ماه سال 1402 توانسته بود تا نزدیک فتح مجدد قله 2 میلیون واحد پیش برود. به طوری که در فروردین ماه قله 2 میلیون واحد فتح شد.

در روز اول فروردین سال 1402 بود که شاخص کل به عدد یک میلیون و 998 هزار و 326 واحد رسید. شاخص کل در فروردین و اردیبهشت 1402 وضعیت مناسبی را داشت و توانست قله جدید 2 میلیون و 541 هزار واحد را ثبت کند. اما به یک باره با اینکه وضعیت بورس به شدت صعودی شده بود و ارزش معاملات خرد به بالای 24 هزار میلیارد تومان رسیده بود بورس در 17 اردیبهشت ماه با ریزش مواجه شد.

بعد از 50 روز و انتشار نرخ خوراک گاز شرکت‌های پتروشیمی مشخص شد که پشت پرده ریزش 17 اردیبهشت ماه چه بوده است و رانت خبری عده‌ای که از محتوای نامه اطلاع داشتند باعث ریزش بورس شد.

*دفاع از اقتصاد دستوری برای حمایت از بورس

یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در شبکه اجتماعی خود نوشت: «برای حمایت از بورس نرخ خوراک را چند برابر کردند و مصوبه را دو ماه در کشوری معاون اول نگه داشتند تا نور چشمی‌ها فرصت کافی برای خالی کردن پرتفویشان را داشته باشند، این طور شد که سقوط بزرگ اردیبهشت 1402 شکل گرفت.»

نکته عجیب در گفتار این کاندیدا این است که وی نمی‌داند که افزایش نرخ خوراک به نفع بورس نیست و دولت این کار را برای حمایت از بورس انجام نداده است، این موضوع ساده ای که بیشتر جامعه از آن اطلاع دارند اما یک کاندیدای ریاست جمهوری که می‌خواهد رئیس دولت شود از آن مطلع نیست و جای بسی نگرانی دارد.

یک فعال فضای مجازی در واکنش به این کاندیدا نوشته است: حرکت به سمت تک نرخی شدن دلار، تعدیل نرخ بهره و عبور از قیمت گذاری دستوری راهکاری برای بهبود فضای بورس است، انتظار از این کاندیدای محترم حذف رانت‌های فعلی اقتصاد کشور است.

در مناظرات سال 1400 برخی از کاندیداها صحبت از حمایت از بورس زدند در این انتخابات مردم باید به کسی رأی بدهند که برنامه عملیاتی داشته باشد، یعنی بگوید باید با بورس چه برخوردی شود و چه مولفه‌هایی را برای عمق بخشی به بازار سرمایه باید انجام داد، متأسفانه تا به اینجای کار برخی از کاندیداها از محاسبه ساده ریاضی برای شمردن 10 یا 100 لیوان آب عاجز مانده‌اند و برنامه‌ای را ارائه نداده‌اند.