مبادا امام حسین (ع) را فقط در وجه تراژیک خلاصه کنیم!

این نویسنده و پژوهشگر بیان کرد: همه ما ظلمت‌هایی داریم و سه ظلمت در زیست ما وجود دارد. سر، دل و پا یا بینش، منش و کنش. این تاریکی‌های سه‌گانه بدون وجود امام حسین (ع) از بین نمی‌رود.

وی تصریح کرد: امام حسین (ع) وقتی حرکت خود را شروع کردند 9 اصل مطرح کردند که باید بتوانیم عمل کنیم. درواقع امام حسین (ع) کشتی نجات هستند. باید ببینیم چطور می‌توانیم با او از این گرداب‌ها عبور کنیم؟ این امکان تنها با مطالعه و درک صورت می‌گیرد.

سنگری افزود: مبادا امام حسین (ع) را فقط در وجه تراژیک خلاصه کنیم. این خوب است اما کافی نیست. باید ابعاد چهارگانه کربلا را دریابیم. اول نگاه عارفانه: مانند عمان سامانی، نیر تبریزی و... که از این بعد به عاشورا پرداختند.

این پژوهشگر با اشاره به بعد دوم و حماسی کربلا یادی از قیصر امین‌پور و منظومه «ظهر دهم» او داشت و ادامه داد: رجزخوانی عمربن جناده نوجوان 12 ساله کربلا «امیری حسین و نعم الامیر» از رجزهای متفاوت عاشوراست. در کربلا 23 کودک و نوجوان داریم که برای هرکدام می‌توان یک منظومه آماده کرد.

اوادامه داد: مورد سوم بعد تراژیک کربلا است. برخی می‌گویند آیا برای کودک باید از سوگ گفت؟ جنس این غم متفاوت است. کربلا کلاس تربیت عاطفی است. وقتی برای کودکی که بی رحمانه به شهادت رسید گریه می‌کنیم تربیت عاطفی شکل می‌گیرد. کسی که برای این موضوع اشک می‌ریزد ظلم نمی‌کند. در کربلا تعداد زیادی کودک و نوجوان حضور دارند و امام حسین (ع) عاشق کودک و نوجوان بودند.

سنگری گفت: براساس این موارد بیش از 480 داستانک می‌توان در باب مسائل مختلف کربلا مطرح کرد و زمینه سرودن 800 شعر را به شاعران ارائه داد.