وزارت جهاد کشاورزی به‌واسطه اینکه مسئولیت اصلی را در تولید کالاهای اساسی کشور و تأمین امنیت غذایی مردم بر عهده دارد، همواره یکی از حساس‌ترین و کلیدی‌ترین وزارتخانه‌ها بوده، بر همین لازم است مسئولان رده بالای این وزارتخانه با حساسیت بیشتری از سوی دولت و با نظر نهادهای نظارتی انتخاب شوند.

اگر به برخی چالش‌های سال‌های اخیر کشور توجه کنیم، می‌بینیم بسیاری از این مشکلات و چالش‌ها در حوزه کشاورزی رخ داده، از نابسامانی‌ها در حوزه تامین و تولید نهاده‌های دام که در موارد متعدد منجر به افزایش قیمت مرغ و گوشت و نارضایتی مردم شده، تا سوء‌مدیریت‌ها در بخش‌های دیگر این وزارتخانه ازجمله موضوع برنج و چای که صدای تولیدکنندگان را هم درآورده، یا موضوع خودکفایی در محصولات اساسی که برنامه اصلی همه وزرای قبلی جهاد کشاورزی و وزیر فعلی هم بوده، ولی نه‌تنها محقق نشده بلکه در برخی محصولات مهم مثلاً گوشت شاهد افت قابل توجه تولید هم هستیم.

البته لازم به ذکر است، وضعیت نامناسب تولید محصولات کشاورزی که موجب شده، طی سال‌های گذشته تقریبا بخش عمده درآمد ارزی کشور صرف واردات محصولات غذایی شود، محصول مدیریت غلط دولت‌های گذشته در بی‌توجهی به مسئله خودکفایی و امنیت غذایی، توسعه کشاورزی مکانیزه و افزایش بهره‌وری، رعایت الگوی کشت و موارد متعدد دیگر است که نمونه بارز آن یکی از وزرای کشاورزی دولت سازندگی و اصلاحات (عیسی کلانتری) هست که رسما موضوع خودکفایی در تولید محصولات اساسی کشاورزی را رد می‌کرد و زیر سؤال می‌برد.

حال نگرانی‌ها از وضعیت تولید محصولات کشاورزی و تامین امنیت غذایی مردم وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم، در دولت سیزدهم هم همچنان مدیریت این وزارتخانه حساس در اختیار برخی مدیرانی است که بعضا با گرایش‌های تند سیاسی، کارنامه ضعیف و غیر قابل قبول آنها در دولت‌های گذشته پیش روی همه قرار دارد.

بر اساس پیگیری‌هایی که انجام شده، شاهرخ رمضان‌نژاد چهره شناخته‌شده جریان اصلاح‌طلب که اوایل دهه 80 عضو شورای شهر و سخنگوی جبهه اصلاح‌طلبان، در دولت حسن روحانی و وزارت حجتی مدیرکل روابط عمومی وزارت جهاد کشاورزی، در دولت دوم حسن روحانی با حکم رئیس جمهور وقت رئیس سازمان نظام مهندسی کشاورزی و در سال 97 با حکم عیسی کلانتری عضو شورای مرکزی خانه کشاورز شده بود، در دولت رئیسی هم مشاور وزیر و سرپرست حوزه وزارتی، دبیر قرارگاه امنیت غذایی و همچنان رئیس سازمان نظام مهندسی کشاورزی با حکم رئیس جمهور سابق هست و با این پست‌‌های کلیدی علی الظاهر همه کاره وزارت حساس جهاد کشاورزی و البته بخش خصوصی است.

در عین حال خبر می‌رسد، بخش عمده انتصاب‌ها در وزارت جهاد کشاورزی که مجموعه ای از مدیران مسئول وضع موجود از جریان سیاسی اصلاح‌طلب را دور هم جمع کرده، با اعمال نظر و پیگیری رمضان‌نژاد انجام شده و مهم‌تر اینکه بخش عمده مکاتبات مهم در حوزه وزارت جهاد کشاورزی که باید توسط شخص وزیر انجام شود، توسط سرپرست حوزه وزارتی انجام شده است که صدای یکی از نهادهای مهم نظارتی را هم درآورده و در این خصوص مکاتبه رسمی با وزیر انجام شده است.

جالب است، آقای رمضان‌نژاد که گرایش سیاسی خودش مشخص است، تقریباً در همه دولت‌ها با همه گرایش‌های سیاسی از وزرای کشاورزی حمایت کرده و با همین حمایت‌ها نظر آن‌ها را برای سپردن پست‌های کلیدی به خود جلب کرده است.

وی که پیشتر بیانیه‌های حمایتی آنچنانی از کلانتری، حجتی و خاوازی در دولت‌های گذشته داده بود، در حمایت از وزیر قبلی جهاد کشاورزی در دولت رئیسی هم بیانیه حمایتی داده که نتیجه آن اعطای حکم حساس دبیر قرارگاه امنیت غذایی به رمضان‌نژاد بود که البته برخی تصمیمات غلط این قرارگاه در این مدت همچنان برای دولت آقای رئیسی حاشیه ساز است.

در این وضعیت سؤال مهمی که باید از آقای نیکبخت وزیر جهاد کشاورزی و البته مسئولان ارشد دولت آقای رئیسی پرسید این است که، مدیران اصلاحاتی در دوران صدارت چند 10 ساله خود چه کارنامه‌ موفقی در حوزه کشاورزی داشتند که در دولت آقای رئیسی هم باید همین افراد در راس کار باشند و وضعیت تولید محصولات اساسی کشاورزی و امنیت غذایی کشور به دست آنها سپرده شود؟

به‌نظر می‌رسد در حالی که با گذشت چندین ماه هنوز نهادهای نظارتی کشور تأییدیه لازم را برای تبدیل حکم سرپرستی آقای رمضان نژاد صادر نکردند و ظاهرا با صدور تأییدیه مسئله دارند، وزیر جهاد کشاورزی و مسئولان ارشد دولت آقای رئیسی در راستای باز شدن قفل تولید در برخی حوزه‌های مهم کشاورزی و رفع موانع تولید، وضعیت را سریعتر تعیین تکلیف کنند و مسئولیت‌های مهم حوزه کشاورزی را به کسانی بسپارند که بانی وضع اسف‌بار کشاورزی در چند دهه گذشته نباشند.