وقتی عشق به نوشتن در وجود کسی شعله کند، کافی است یک گوشه دنج پیدا کند تا فارغ از تمام هیاهوی دنیا در عالم خود فرو رود و سرش تا ساعت‌ها با کاغذ و قلم گرم شود.

حساب کنید اگر این عشق به نوشتن اوج بگیرد و فرد عاشق را تبدیل به نویسنده کند و آن نویسنده هم از معروف‌ترین نویسنده‌های جهان شود چه می‌شود؟!

معمولاً نویسنده‌ها در شب که خانواده‌شان به رختخواب می‌روند یا از آن بالاتر وقتی به مسافرت می‌روند، بهترین فرصت را پیدا می‌کنند تا هر آنچه که در خیالات خود دارند را در تنهایی به پرواز دربیاورند.

از سال گذشته که سر و کله این ویروس منحوس پیدا شد و راه پیشگیری آن را علاوه بر رعایت پروتکل‌های بهداشتی، قرنطینه خانگی بیان کردند، نان نویسنده‌ها افتاد در روغن! چطور؟! اینکه با خیال راحت می‌توانستند به بهانه قرنطینه، خود را در خانه حبس کنند و مطالب نصفه و نیمه‌ای که مدت‌ها در سر داشتند را به تحریر دربیاورند.

تعداد زیادی از نویسندگان و شاعران معروف دنیا از زمان شیوع کرونا تا کنون به کرونا مبتلا شدند، که در آن 14 روز قرنطینه خانگی بهترین فرصت را برای سروده‌ها و نوشته‌هایشان به دست آوردند؛ خیلی از آن‌ها کتاب‌های ناتمام خود را تمام کردند و خیلی‌ها هم سوژه‌های جدیدی به سرشان زد و نگارش را شروع کردند. اما از میان این نویسنده‌ها و شاعران معروف 21 نفر در مقابل کرونا کم آوردند و سکوت قرنطینگی به آن‌ها وفا نکرد!

در بین این نویسندگان به جز "رودریگو رودریگز" که علاوه بر اینکه نویسنده بود، نوازنده معروف برزیلی هم بود و 45 سال سن داشت و" رافایله ماستو" که روزنامه نگار و نویسنده ایتالیایی بود و 66 ساله بود، بقیه نویسندگان بالای 70 سال سن داشتند و مارگریت لسکوپ نویسنده، ویراستار و سخنران عمومی کانادایی با 104 سال سن پیرترین نویسنده معروفی بود که جان باخت.

اینکه این نویسندگان چه دنیایی در سر داشتند و آرزوی مکتوب کردن آن را به دیار باقی بردند یک طرف، اینکه در ایام قرنطینه و تجربیات و حالات کرونایی چه چیزهایی به ذهنشان خطور کرده بود که قصد نگارش آن را بعد از بهبود یافتن در سر می‌پروراندند یک طرف دیگر!

کرونا حتی به بسیاری از نویسندگان دست به قلم مطرح که می‌توانستند یادداشت‌هایی از این دوران را برای تاریخ به یادگار بگذارند، هم رحم نکرد و از خود فقط سیاهی به جا می‌گذارد.