سپهرغرب، گروه فرهنگی: مصطفی رحماندوست از رونمایی ایده تازه خود با عنوان قصه‌گویی تعاملی طی جشنواره سال جاری قصه‌گویی در قالب کارگاه خبر داد.
مراسم نخستین روز از بیست‌ویکمین دوره جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی صبح روز گذشته در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد و طی آن در مراسمی از مصطفی رحماندوست که پدر معنوی این جشنواره (به‌نوعی بنیان‌گذار آن) به‌شمار می‌رود، تجلیل شد.
رحماندوست طی سخنان خود در مراسم تجلیل عنوان کرد: چهل سال قبل به فکر قصه‌گویی افتادم و به این نتیجه رسیدم که آن را در ایران سروسامانی بدهم. در دانشگاه علامه طباطبایی برای این موضوع درسی دو واحدی ایجاد کردم و وقتی دیدم منبعی برای مطالعه در این زمینه نیست، اولین کتاب را درباره اصول کار نوشتم که کتاب خوبی نبود و بعد از سه نوبت تجدید چاپ، انتشارش متوقف شد و دیگر هم فرصت نکردم تا آن را بازنگری کنم؛ من به قصه‌گویی فکر کردم چون مقدمه مطالعه بیشتر است. برخی از کتاب‌هایی هم که در این زمینه در ایران ترجمه شد، خودم از خارج کشور خریدم و به آقای چینی‌فروشان دادم تا در کانون ترجمه و منتشر شود.
وی در ادامه طی اظهاراتی عجیب گفت: امروزه برخی از خبرنگارهای فلان فلان‌شده وقتی می‌خواهند مصاحبه کنند، سؤال می‌پرسند که چرا وضعیت قصه‌گویی مانند سابق نیست و رواج ندارد؟ درواقع می‌خواهند حرف در دهان بگذارند. من می‌گویم که اتفاقاً خیلی رواج دارد و بیشتر از قبل هم رایج بوده؛ در دنیا هم همین است. قصه‌گویی در دنیا امروزه امری فراگیر شده و البته ما در ایران ظرفیت زیادی برای آن داریم، اتفاقات امروز کشور ما در زمینه قصه‌گویی در گذشته سابقه نداشته و ما صاحب یک جشنواره بین‌المللی برای آن هستیم.
این شاعر و نویسنده در پایان از رونمایی ایده تازه خود با عنوان قصه‌گویی تعاملی طی جشنواره سال جاری قصه‌گویی در قالب کارگاه خبر داد.
در بخش دیگری از این مراسم یکی از دوستان شاعر نیز عنوان کرد: از من خواسته شده که درباره 50 سال دوستی‌ام با رحماندوست طی پنج دقیقه صحبت کنم. مایلم یاد کنم از شاعرانی که برای کودکان شعر سروده‌اند و یاد کنم از محمدطاها کودک شهید اهوازی؛ تصویر او را که امروز در اینجا دیدم، متوجه شدم داعشیان هرگز شعر نخوانده‌اند، هرگز جهان را زیبا ندیده‌اند و بوی گلی به وجدشان نیاورده است. در چشم آن‌ها چیزی جزء خشم و خون نیست و شعر در مقابل آن‌ها می‌خواهد به جهان رنگ بدهد.
غلامرضا امامی ادامه داد: رحماندوست شاعر است و شاعران به جهان می‌افزایند؛ شاعران جهان را زیبا می‌کنند و شاعری چون او از غم‌ها می‌کاهد و به شادی‌ها می‌افزاید. اگر کودکان شادی را در زندگی نبینند، از زندگی و زندگان در بزرگ‌سالی انتقام خواهند گرفت. رحماندوست زندگی را آسان می‌گیرد و فضاهای تازه‌ای در آن برای ما ترسیم می‌کند؛ از او می‌خواهم بیشتر شعر بگوید و از خدا هم همین را می‌خواهم، از او می‌خواهم زندگی را برای ما زیباتر ترسیم کند.
یکی دیگر از دوستان شاعر نیز در ادامه این مراسم طی سخنانی عنوان کرد: وقتی از آقای رحماندوست صحبت می‌کنیم، از که صحبت می‌کنیم؟ از یک داستان‌نویس؟ از یک مترجم؟ از یک معلم؟ او همه این‌ها هست و هیچ‌کدام از این‌ها نیست. آدم‌های معمولی از امکان دنیا استفاده می‌کنند و انسان بهتر کسی است که بهتر از دنیا استفاده کند. شاعران به دنیای ما زیبایی اضافه می‌کنند و برای این کار از تخیل و تجربه‌شان بهره زیادی می‌برند؛ ارزش یک شاعر و قصه‌نویس نیز در همین مسئله است، در میزان توانایی او برای زیباتر کردن دنیای پیرامون ما!
فریدون عموزاده خلیلی ادامه داد: کار نویسنده و شاعر کاری است که آفریننده جهان ما کرده، شاعر و نویسنده‌ای مانند رحماندوست صاحب آثاری است که هریک گوشه‌ای تازه به جهان ما می‌افزاید و این یعنی شاعر و نویسنده‌ای مثل او بیشتر از یک انسان معمولی به گردن ما حق دارد.
شناسه خبر 3854
