بنده چندین‌سال است که دچار بیماری ام‌اس هستم، ابتدا درک آن و کنار آمدن با موضوع برایم سخت بود، اما بعد از مدتی تصمیم گرفتم به خودم کمک کنم که شروع به ادامه زندگی عادی کردم؛ اکنون ازدواج کرده‌ام و باردار هستم و همه می‌گویند که روحیه خوبی دارم و احتمالاً با همین حفظ روحیه موفق به کنترل بیماری شده‌ام. حال تصمیم گرفته‌ام در قالب یک فعالیت خودجوش و مردمی به کسانی که مانند خودم گرفتار بیماری ام‌اس هستند، کمک کنم، بنابراین با توجه به مشکلاتی که در این زمینه می‌بینم، از مسئولین تقاضا دارم برای افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، بیمه تدارک ببینند تا مخارج درمان برای آن‌ها کاهش یابد و نیز حقوق مختصری و یا سبد کالایی ماهانه به آن‌ها اعطا کنند تا بتوانند مواد غذایی مقوی بخورند و از پیشرفت بیماری آن‌ها جلوگیری شود.

من دانشجوی مقطع دکتری هستم، اما با شرایط گرانی موجود، امکان تهیه گوشی موبایل مناسب و یا یک لب‌تاب را ندارم تا در موارد تدریس مجازی به‌راحتی در کلاس‌ها شرکت کنم؛ لطفاً برای دانشجویان تسهیلات خوب به‌ویژه در این زمینه درنظر بگیرند.

مادری هستم که زندگی را با حقوق دو میلیون تومانی همسرم می‌گذرانیم، در خیلی از موارد این حقوق فقط کفاف اجاره مسکن و مایحتاج اساسی را می‌دهد، درصورتی که فرزندان من در این سن نیاز به میوه و آجیل نیز دارند، لطفاً فکری به حال اقتصاد مملکت کنید.