انسان وجودی گسترده و روحی بزرگ و متعالی دارد. این وجود گسترده که تمامی ابعاد زندگی او را پوشش می‌دهد، در صورتی که از مجرای یک تربیت قانونمند و هدفدار عبور نکند، نه تنها بحران‌های زیادی را در زندگی خود ایجاد می‌کند، که نظام زندگی اجتماعی را نیز به اختلال می‌اندازد.
 امام زمانی که گناه نمی‌کند
خداوند به عنوان مربی اصلی انسان، «دنیا» را «مسیر» و راهی برای «اهل حرکت» قرار داده است. انسان برای عبور از این مسیر نیازمند رهبری است که او را لحظه به لحظه راهبری کرده و ضمن هدایت به سوی مقصد متعالی، دست او را گرفته و نحوه راه رفتن و چگونگی عبور از موانع را به او نشان دهد، که چنین مربی با چنین ویژگی‌هایی باید مورد اعتماد متربی (تربیت شونده) باشد و وقتی این اعتماد در متربی شکل می‌گیرد که مربی خویش را از دو مشکل دور ببنید: اول، گناه و دوم، اشتباه.
 این قبول، مقدمه «اطاعت» است
در حقیقت یکی از بهترین روش‌ها و سبک‌هایی که در تربیت بسیار مهم بوده این است که در تربیت باید زمینه‌‌ای را فراهم کرد تا متربی، مربی را «قبول» کند و این قبول، مقدمه «اطاعت» است و این اطاعت، مقدمه «تحول» و تحول، یعنی حرکت به سوی خدا و برای خدا و منطبق با فرمان‌ها و نهی‌های خدا. بهترین الگو برای معرفی در مسیر تربیت یک انسان نیز، امام و معصومی است که به عنوان یک رهبر و البته راهبر انسان را می‌تواند در مسیر صحیح هدایت کند و چه کسی بهتر از امام زنده‌ای که لحظه به لحظه زندگی با انسان همراه است.امام زمانی که گناه نمی کند؛ چون از غیر خدا آزاد است و اشتباه ندارد؛ زیرا به تمامی قوانین حاکم به هستی اِشراف دارد. لذا او دارای ویژگی آزادی و آگاهی است و از این رو می‌تواند مورد اعتماد انسان‌ها باشد تا تمامی زندگی خویش را در اختیار او قرار دهند و این امام مهربان، آنها را مدیریت کند. امامی که به اعتقاد شیعه در یک نقطه از عالم حضور فیزیکی دارند، اما از نظر احاطه وجودی، بر تمام جهان خلقت احاطه دارند. وقتی انسان بداند که کسی حاضر و ناظر است و حرکات و اعمال او را می‌بیند؛ از اعمال خود مراقبت می‌کند.
 بهترین وسیله تربیت، توجه به حضرت بقیۀالله است
کسی که معتقد به امامی است که نماینده خداست در روی زمین و در کل جهان خلقت، اولا از اعمال خودش مراقبت می‌کند و ثانیا هر چه به آن بزرگوار بیشتر توجه پیدا کند آن بزرگوار هم بیشتر متوجهش می‌شود. این رابطه طرفینی است. پس بهترین وسیله تربیت، توجه به حضرت بقیة الله است و اتفاقا انسان از حضرت بیشتر خجالت می‌کشد تا خدای تعالی؛ چون یک سنخیتی بین خود و او می‌بیند. مثل الان، ما انسانها می‌دانیم خدا حاضر و ناظر است ولی از او خجالت نمی‌کشیم اما از انسانها خجالت می‌کشیم. چون با آنها سنخیت داریم. با حضرت هم سنخیت داریم از نظر انسان بودن اما می‌دانیم که آن حضرت احاطه وجودی دارند و همه اسرار خلقت را می‌دانند. بنابراین ما فقط باید از درون خودمان را بسازیم نه فقط از بیرون و ظاهر.
 حداقل یک بار «زیارت جامعه کبیره» بخوانید
برای شناخت امام و البته شناساندن آن در مسیر تربیت به دیگران حداقل یک مرتبه باید «زیارت جامعه کبیره » که از معصوم صادر شده را مطالعه کرد. در این زیارت دویست و اندی صفت برای امامان برشمرده شده است که هر کدام از آنها خودش یک دنیا معنا دارد.
 خودسازی و دیگر‌سازی از مهم‌ترین وظایف جامعه منتظر
اعضای جامعه، دو وظیفه بزرگ بر دوش دارند: اول، خود و جامعه را در راستای مبانی امامت مدیریت می‌کنند و در جهت تثبیت هویت دینی پیش ببرند. دوم، زمینه‌های لازم جهت جذب افراد برای عضویت در این جامعه را مهیا نمایند. خود سازی و دیگر سازی از مهم ترین وظایف آحاد و افراد این جامعه است که باید به صورت مستمر انجام شود تا جامعه منتظر گسترش یابد و بر فرهنگ غالب عصر غیبت چیره شود و نظام‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی غرب را -که زیر چکمه استکبار جهانی، به حیات متعفن خویش ادامه می‌دهند- تحت تأثیر قرار دهد؛ نظام‌هایی که ذلت و خواری و نکبت را برای شهروندان خویش به ارمغان آورده، هویت متعالی او را به هویتی حیوانی تبدیل کرده و او را به استضعاف و پذیرش بی‌هویتی کشانده‌اند.
 انسان از نور وجود امام زمان (ع) بهره‌مند می‌شود
یکی از مصادیق مهم در حوزه دیگرسازی را می‌توان تربیت نسل و فرزندان دانست که باید در مسیری صحیح طی شود که این مهم جز با گرفتن ریسمان و استعانت از حضرات معصومین مخصوصاً امام زمان علیه‌السلام امکان نخواهد داشت. در مسیر تربیت باید این بینش را برای فرزندان تبیین کنیم که همان طور که آفتاب کارش نور دادن و حرارت دادن است و اشیا به نسبت استعدادهای خودشان، از این نور و حرارت استفاده می‌کنند و کمال می‌یابند.
 همان گونه که موجودات عالم بسته به استعداد خودشان از نور خورشید بهره‌مند می‌شوند. انسان نیز از نور وجود امام زمان (علیه‌السلام) بهره‌مند می‌شود. وقتی آفتاب به گل و ریحان می‌تابد، بوی عطرش حال آدم را جا می‌آورد، اما همین آفتاب وقتی به گندابی می‌تابد بوی گندش را زیاد می‌کند.
 دلیل اصلی بحران‌های موجود
باید به این درک و حد فهم برسیم که دلیل اصلی بحران‌های موجود مخصوصاٌ برای جوانان، بحران معنویت است. بحران معنویت یعنی بحران معنای زندگی، وقتی معنای زندگی مفقود شود، سبک و شیوه زندگی به بن بست ها، ندانم کاری‌ها و چه کنم چه کنم‌ها می‌کشد، اساساً وقتی حضرت ولی عصر (عج) ظهور کنند مهم‌ترین اتفاق این است که انسان‌ها متوجه هدف و معنای صحیح زندگی خود شده و می‌فهمند در منزل عشق هستند و وقتی انسان فهمید برای چه آفریده شده است، چگونگی زندگی را نیز کشف می‌کند، چه در پرتو عقل، چه در پرتو آموزه‌های وحیانی- انسانی. بنابراین انسان وقتی به بحران معنویت دچار می‌شود که معنای زندگی را نمی داند، مراد از آن را نمی‌فهمد و اگر آن را دریابد، خود به خود به این مسیر می‌رود که چگونه زندگی کند.
 توفیق هدایت شدن به دست امام زمان
باید در شاکله وجودی فرزندان این مهم را جا بیاندازیم که انجام کارهای نیک، عمل به دستورات شرع، داشتن صفات عالیه، داشتن اخلاق خوب، خدمت کردن به مردم، مهربان بودن، عاطفه داشتن راه‌هایی هستند که ما را با اماممان پیوند می‌دهند و باعث می‌شوند تا در پرتو هدایت امام زمان قرار بگیریم. به فرزندانمان بچشانیم که خدمت به مردم بزرگترین و مهم ترین عامل برای برقراری با امام زمان علیه السلام است. انسان هر چه خدمتگزار صادق تری برای مردم باشد ارتباطش با امام زمان (علیه‌السلام) قوی‌تر می‌شود. بعضی‌ها حاضر نیستند حتی نماز غفیله شان را برای انجام کار یک مسلمان ترک کنند، چنین شخصی چطور می‌تواند با امام زمان ارتباط داشته باشد؟
 توصیه‌ای به جوان‌ها؛ دل ما از آهن که سخت‌تر نیست
جوان‌های این دوره باید بدانند و البته با تمام وجودشان لمس کنند که اگر می‌خواهند سلامت و صلاح خودشان را تامین کنند و خدمتگزار باشند باید دلداده امام زمان (علیه‌السلام) بود. بدانند که فرمانروای کل عالم اوست و او می‌تواند انسان را اصلاح کند. اگر انسان خودش را در اختیار او بگذارد اصلاح می‌شود. دل ما از آهن که سخت تر نیست، آهن به دست حضرت داوود (علیه السلام) نرم شد، باید دل را بدهیم به امام زمان (علیه السلام)، او دلبر ماست. اگر دلمان را بدهیم به امام زمان، امام زمان دل ما را اصلاح می‌کند. باید زیاد دعا کنیم برای فرج آقا امام زمان تا آن بزرگوار هم برای ما دعا کند‌. خودش فرمود: «اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلک فرجکم »
 زیاد دعا کنید برای فرج، فرج شما همین است
«امام‌شناسی» بهترین بحث برای جوانان است -که متاسفانه رایج نیست‌- تا جوانها بتوانند امامشان را بشناسند‌. امام را بشناسند به نورانیت نه این که بگویند: قربان چشمان امام زمان (علیه السلام) بروم، قربان ابرویش بروم، قربان کفشش بروم، اینها فایده ندارد، کافی نیست‌. امام زمان که این نیست‌. امام زمان یک مقام الهی دارد که همه ما سر سفره او هستیم‌. باید بدانیم که سر سفره او هستیم‌. این سفره مال امام زمان است‌. برای فرج زیاد دعا کنید‌. یک فرج عمومی است که ان‌شاءالله تشکیل حکومت است و یک فرج خصوصی است‌. یکی از خدمت‌های به امام زمان (علیه‌السلام) دعا کردن است‌. خود ایشان هم دعا می‌کنند.