«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت‌جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
«شهید»، همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌‌بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.
عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.
حالا می‌خواهیم هرروز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد به آن‌همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت. برگ سبزی، تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه درنظر آید.
تبرک لحظاتمان با شهید شجاع موسیوند:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم و انصرنا على القوم الکافرین
هرکس خدا را یارى کند، خدا او را یارى مى‌کند و در کارهایش ثابت‌قدم و پیروز بر کافران مى‌شود.
اینجانب شجاع موسیوند وصیت‌نامه‌ام را به‌نام خدا و با یاد امام امت خمینى بت‌شکن آغاز مى‌کنم و افتخار دارم که یکى از یاران وفادار امام عزیز، حسین زمان هستم.
من با نثار خون ناقابلم به صدام و صدامیان کافر و مزدوران نوکر اجنبى می‌فهمانم از چنین رهبر و چنین مکتبى دست نخواهم کشید، اگر در کربلا نبودم که حسین ابن على(ع) را یارى کنم، ولى امروز به نداى امام امت و حسین زمان، خمینى عزیز لبیک خواهم گفت.
در آخر تقاضایم از ملت غیور و شهیدپرور ایران این است که همیشه در خط امام بوده و پشتیبان روحانیت مبارز و خستگى‌ناپذیر باشید و شمایید که پاسدار خون هزاران شهید به خون خفته هستید، والسلام.