سپهرغرب، گروه گردشگری: وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، استان‌های گیلان، تهران و همدان را خاستگاه «مرواربافی» عنوان کرد و نوشت: مُروار همدان؛ تنیدن احساس در تاروپود چوب است.

علی‌اصغر مونسان با انتشار تصاویری از مُرواربافی در حساب کاربری خود در اینستاگرام، نوشت: نامش مُروار و معنی‌اش سرخ‌بید است؛ نوعی از هفده شکل بید در جهان. مروار در اصل به ترکه‌هایی گفته می‌شود که پس از طی فرآیند نرم شدن، توسط مرواربافان، بافت خاصی روی آن صورت می‌گیرد و به یک محصول مصرفی دست انسان تبدیل می‌شود.

وی خاستگاه رشته مروار بافی در کشور را استان‌های گیلان، تهران و همدان عنوان کرد و افزود: شهرستان ملایر و برخی از روستاهای آن نظیر قشلاق، گوراب و داویجان پرچم‌دار این صنعت دست است و دلیل اصلی آن رویش گیاه مروار در این منطقه است.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با اشاره به اینکه زمان دقیق رواج مرواربافی در ملایر مشخص نیست، تصریح کرد: کاربرد سبدهایی به نام محلی «تویجه» در شهرهایی مثل ملایر و نهاوند چندین سده است که رواج دارد.

«تیجه به سبدهای بلندی می‌گویند که بانوان می‌بافتند و باغ داران برای جابجایی انگور استفاده می‌کردند، و یا سبدهای کوچکی که به‌عنوان جای لوازم‌آرایش یا جای سوزن و نخ برای دختران تازه‌عروس تهیه می‌شد و نمونه‌های آن را می‌توان در موزه لطف­علیان ملایر مشاهده کرد»

گفتنی است، هنر مرواربافی که شاید قدمتی حدود نیم‌قرن در ملایر دارد، امروز به‌جایی رسیده که به‌عنوان دومین شهر کشور، در تولید این هنر می‌درخشد و با حدود 150 هنرمند، قطب تولید مرواربافی و سبدبافی استان همدان و حتی کشور به شمار می‌رود؛ شهری که بیش از 30 درصد تولیدات خود را به خارج از کشور صادر می‌کند.

هنر مرواربافی در شهرستان ملایر گام‌های محکمی برداشته است و اکنون در روستاهای استان همدان ریشه پیدا کرد است و برای درخشیدن در بازارهای جهانی و رسیدن به قطار توسعه نیازمند حمایت و نگاه ویژه مسئولان است تا نما­نامی(برندی) بر گردن فرهنگ و هنر و صنایع‌دستی ایران‌زمین شود.