رواشناسی محیطی مملو از نظریه‌هایی در مورد چگونگی عملکرد ما در محیط اطرافمان است. تمایل ما به طبیعت ژنتیکی است و ریشه در تکامل دارد؛ به عنوان مثال آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چرا اکثر مردم ترجیح می‌دهند اقامتگاه‌هایی را رزرو کنند که از بالکن یا تراس منظره‌ای عالی دارند؟ چرا بیمارانی که از تخت بیمارستان خود منظره طبیعی را مشاهده می‌کنند زودتر از دیگران بهبود می‌یابند؟ یا چرا وقتی استرس ذهن ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد، تنها به دنبال یافتن زمانی برای گذراندن زمان در طبیعت هستیم؟

   نگاهی به اثرات مثبت ارتباط با طبعیت

«ریچارد لوو» در کتاب معروف خود به‌نام «آخرین فرزند در جنگل» به «اختلال کمبود طبیعت» اشاره کرده است. به گفته لوو، اختلال کمبود طبیعت وجود یک ناهنجاری در مغز نیست. این اختلال ناشی از دست دادن ارتباط انسان با محیط طبیعی خود است. نزدیکی به طبیعت سلامت جسمی، ذهنی و معنوی انسان را بهبود می‌بخشد. از درون به انسان احساس زنده بودن می‌دهد و نباید آن را به‌خاطر تحولات اخیر مانند شهرنشینی، فناوری یا رسانه‌های اجتماعی به خطر بیندازیم.

فواید نزدیکی به طبیعت متنوع است. ما می‌توانیم از اثرات مثبت اتصال به محیط در تمام سطوح رفاه فردی لذت ببریم.

   حمام کردن در جنگل

حمام کردن در جنگل درمانی است که در ژاپن در دهه 1980 ایجاد شد و از آن زمان به‌ سنگ بنای مراقبت‌های بهداشتی پیشگیرانه و بهبودی پزشکی ژاپنی تبدیل شده است. حمام کردن در جنگل یا به قول ژاپنی‌ها «شینرین-یوکو» (Shinrin-yoku) روشی معروف برای گذراندن وقت در طبیعت است. تحقیقات نشان داده افرادی که حمام کردن در جنگل انجام می‌دهند، عملکرد سیستم عصبی بهینه، شرایط قلبی متعادل و کاهش اختلالات روده‌ای دارند. تحقیقات در مورد حمام جنگل همچنین نشان می‌دهد که پیاده‌روی مکرر یا سفر به طبیعت با تحریک تولید پروتئین‌های ضد سرطان، به بیماران در مبارزه با بیماری‌های لاعلاج کمک می‌کند.

   فعالیت‌های خارج از منزل

انجام فعالیت‌های خارج از منزل احتمال ابتلا به مشکلات بینایی مانند دوربینی و نزدیک‌بینی را کاهش می‌دهد. یک مطالعه روی کودکان در استرالیا نشان داد که کودکان مدرسه‌ای که در فعالیت‌های بیرون از خانه شرکت می‌کردند، بینایی بهتری نسبت به کودکانی داشتند که زمان بیشتری را در داخل خانه سپری می‌کردند.

 شاخص جرم بدنی پایین‌تر

مطالعات نشان داده‌اند افرادی که زمان بیشتری را در طبیعت می‌گذرانند، شاخص جرم بدنی (BMI) پایین‌تری نسبت به افرادی دارند که در طبعیت وقت نمی‌گذرانند. افرادی که در فضای باز ورزش می‌کنند، کمتر خسته می‌شوند و شانس کمتری برای ابتلا به چاقی و بیماری‌های مرتبط با آن دارند.

   طبیعت سلامت روانی را بهبود می‌بخشد

طبیعت به تنظیم هیجانی کمک می‌کند و عملکرد حافظه را بهبود می‌بخشد. یک مطالعه روی مزایای شناختی طبیعت نشان داد افرادی که در طبیعت پیاده‌روی می‌کردند، در آزمون حافظه عملکرد بهتری نسبت به افرادی داشتند که در خیابان‌های شهر پیاده‌روی می‌کردند.

   پیاده‌روی در طبیعت برای افراد مبتلا به افسردگی مفید است

مطالعات نشان داده بود افرادی که از اختلالات افسردگی خفیف تا شدید رنج می‌بردند، هنگام قرار گرفتن در معرض طبیعت، خلق‌وخوی بهبودیافته قابل توجهی داشتند. همچنین این افراد برای بهبودی و بازگشت به حالت عادی انگیزه و انرژی بیشتری داشتند. تحقیقات اخیر نشان داد که بیرون از منزل بودن با کاهش ترشح هورمون استرس به‌نام «کورتیزول»، استرس را کاهش می‌دهد.

پیاده‌روی در طبیعت و انجام سایر فعالیت‌ها در خارج از منزل باعث تقویت توجه و تمرکز می‌شود. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ارتباطات محیطی قوی با عملکرد بهتر، افزایش تمرکز و کاهش احتمال ابتلا به اختلال کمبود توجه مرتبط است. مطالعه‌ای در دانشگاه کانزاس نشان داد که گذراندن زمان بیشتر در خارج از منزل و صرف زمان کمتر با دستگاه‌های الکترونیکی، می‌تواند مهارت‌های حل مسئله ما را افزایش دهد و توانایی‌های خلاق را بهبود بخشد.

   تقویت معنوی

روانشناسان محیطی استدلال کرده‌اند که یک جزء ارزشی به رابطه انسان و طبیعت اضافه شده است. با نزدیک ماندن به طبیعت، احساس سپاس‌گزاری و قدردانی بیشتری نسبت به طبیعت در انسان شکل می‌گیرد. مشاهده شگفتی‌های جهان بیرون به‌طور خودکار در انسان میل به محافظت از آن را تقویت می‌کند. تنفس در طبیعت به ما آگاهی حس سالم بودن می‌دهد؛ زمانی که در خارج از منزل وقت می‌گذرانیم، بیشتر به آنچه می‌بینیم، آنچه می‌شنویم، رایحه و احساس خود می‌اندیشیم.