به این ترتیب مجاهدین دائماً شربت شهادت می‌نوشند تا به مقام شهادت عظمی که لقای تامّ محبوب است نائل شوند. «یموتُ النّاسُ مرّةً، و یموتُ أحدُهم فی کلِّ یومٍ سبعینَ مرّةً من مجاهَدَةِ أنفسِهِم و مخالَفَةِ هَواهُم و الشّیطانِ الّذی یَجری فی عُروقِهِم، یعنی مردم یک بار مى‌میرند ولى آنها بر اثر مبارزه با نفْس‌هایشان و مخالفت با خواهش‌هایشان و ستیز با شیطانى که در رگ و ریشه‌شان جریان دارد، روزى هفتاد بار مى‌میرند.»