«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
«شهید»، همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.
عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.
حالا می‌خواهیم هرروز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد به آن‌همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت. برگ سبزی، تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه درنظر آید.
تبرک لحظاتمان با شهید غضنفر زمانیان:
با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و با سلام بر شهیدان گلگون‌کفن.
می‌خواهم خوب به فرمان امام گوش دهید و پشت امام را خالی نگذارید.
بارالها! ما را سرشار از صبر و مقاومت کن، گام‌هایمان را استواری بخش و بر کافران پیروزمان کن.
ای دوستان من با ایمانی که به خدا و روز قیامت داشتم، وظیفه شرعی خود دانستم پا به عرصه جهاد بگذارم و شاید در راه خدا کشته شوم، ولی آیا کشته شدن مرا می‌توان شهادت نامید؟ خدایا ناامید نیستم، اما من در خود لیاقت شهادت نمی‌بینم، ولی آگاهم که تو توبه‌پذیر هستی.
برادران و دوستان همراهم شهادت یک انتخاب است، انتخابی آگاهانه و مشتاقانه و حرکت عاشق است به سوی معشوق.