حجت‌الله ایوبی گفت: همه عناوین در جلوی نام یونس شکرخواه سر تعظیم فرود می‌آورند و وی از تجلیل دور است اما معتقدم نیاز داریم ستاره‌های آسمان ایران را به جوانان معرفی کنیم. همه ما از غم حرف می‌زنیم و امیدوارم شادی به ما برگردد. همیشه با خودم می‌گویم چطور است که آدمی تا این حد موفق می‌شود و دشمن و حسود ندارد؟ او هیچ‌وقت دنبال نام و نان نبود و نیست. شکرخواه افراد و چیزهایی را می‌بیند که دیگران نمی‌بینند. او خودش است.

در ادامه سید فرید قاسمی گفت: درباره دکتر شکرخواه بسیار گفته و نوشته‌ام اما حق مطلب ادا نشده است؛ چرا که در وصف او بیانم قاصر است، کی توان گفت آنچه اندر خاطر است؟ او وسیع و عمیق است و در بینش و منش، انسان به تمام معناست.

 

وی افزود: شکرخواه سکوت‌مندی باوقار و مدارا ورزی بهبود خواه است. نانوشته‌های او غنی‌تر از انتشاراتش است. در دنیا مرسوم است که استادانی با این مرتبه علمی و دانش تجربی در مرکز تربیت مدرس علوم ارتباطات و رسانه، روزنامه‌نگاری و فرهنگستان‌های مرتبط حفظ می‌شوند ولی در اینجا اینگونه نیست. آمر و عامل بازنشستگی او باید بداند که مهر فروزنده چون پنهان شود، شب‌پره بازیگر میدان شود. مهره نمی‌تواند جای چهره را بگیرد. در این مملکت باید به فکر بود. نباید گذاشت عرصه از انسان‌های کارآمد و خدوم تهی شود. چو بیشه تهی ماند از نره شیر، شغال اندر آن بیشه آید دلیر.

 

مجید رضائیان یکی از سخرانان این مراسم گفت: شکرخواه روزآمد، بذله گو و زلال است. در روزنامه‌نگاری کشور که قریب 2 دهه است که روزنامه‌نگار مصونیت حقوقی و آزادی بیان ندارد؛ همه باید بگوییم شاگرد اساتیدی چون شکرخواه بوده‌ایم. گاه حواسمان پرت می‌شود و قدر گنجینه‌ها را نمی‌دانیم. سعی نکنیم این گوهرها را به حاشیه برانیم. روزنامه‌نگاری ما با شکرخواه تعریف می‌شود.

 

در ادامه این مراسم منوچهر زندی گفت: اعتبار فرهنگی و حیثیتی را باید ارج نهاد. جامعه ایرانی نباید کوتاه مدت فکر کند و همه ما باید قدر اساتید خود را بدانیم. دو سه ماه قبل از سوی انجمن جهانی ورزش مرا به عنوان یکی از اسطوره‌های قرن در عرصه ورزشی نویسی انتخاب کردند و ناگهان هجوم برخی از روزنامه‌نگاران اتفاق افتاد. در سال‌های دور در کیهان ورزشی کسانی داشتیم که فدراسیون را زیر و رو می‌کردند و کسانی هم به ما الصاق شدند که ما رفتیم. اما دکتر شکرخواه که به کیهان ورزشی آمد و با او حرف زدیم باور کردیم که او لایق‌ترین است امروز 40 سال از آن روزها می‌گذرد و همان باور را دارم که او لایق‌ترین است. شکرخواه در قالب معلم، رفیق و همراه آنچنان بلد است که باید وی را پیشکسوت راستین نامید.

 

عباس یاری گفت: 50 سال در خدمت فریدون صدیقی کار روزنامه نگاری کردم اما خودم را همیشه شاگرد استاد شکرخواه می‌دانم و از نگاه و روش و شخصیت وی بسیار آموختم. 41 سال در مجله فیلم و فیلم امروز کار کردم و شاید فکر کنید حوزه کاری من و استاد شکرخواه نزدیک نیست اما وی با خیلی از اهالی سینما، فیلمنامه‌نویسان، ترانه سرایان و… نزدیک است. آقای شکرخواه! هرجا که عشق و شعر و حال خوب هست شما هستید.

 

در پایان این مراسم یونس شکرخواه گفت: 21-22 ساله بودم که از طریق آقای خانیکی روزنامه‌نگار شدم. مدیون تک تک دوستانم هستم. در رشته مطالعات فرهنگی، متیو آرنولد می‌گوید روزنامه‌نگاری ادبیات شتاب‌زده است، شما کندتر بروید کنار شما هستیم. من در نشست‌های کانون زمستان شرکت می‌کردم و نمی‌دانستم که روزی در مراسم کانون روی سن می‌آیم.