این‌روزها خبرهای زیادی درباره گرانی نرخ ارز در بودجه سال 1404، افزایش قیمت بنزین و غیره انتشار می‌یابد که قطعاً باعث نگرانی مردم می‌شود، اما اگر پای سخنان کارشناسان و مسئولان بنشینید، متوجه می‌شوید این افزایش‌ها نرخ‌ها را با توجه به شرایط موجود، ناگزیر می‌دانند؛ شاید بسیاری از مردم هم وقتی دودوتا چهارتای مباحث علمی را بشنوند، وارد کردن ششمین شوک را به اقتصاد کشور، بپذیرند، اما آنچه که در این میان مهم است و بیش از مسائل کلان اقتصادی بر زندگی روزمره مردم تأثیر می‌گذارد، قیمت‌گذاری کالاهایی است که به‌صورت ضروری به آن‌ها نیاز داریم؛ از سبد غذایی گرفته تا مسکن و دارو.

مردم از دولت و سایر نهادها انتظار دارند اگر قرار است سنگینی بار افزایش نرخ ارز را تحمل کنند، آنان هم به فکر تسهیل معیشت مردم باشند، نه اینکه بازار را به حال خود رها کنند و از دلال گرفته تا کل‌فروش و خُرده‌فروش بار زیاده‌خواهی خود را بر دوش مردم بگذارند که متأسفانه عموماً سنگینی آن بر دوش طبقه متوسط و ضعیف است.
درواقع خواست مردم توجه مسئولان به سفره و ضروریات زندگیشان است که هر روز و هر ساعت یک نفر از جایش بلند نشود و با بالا و پایین کردن اعداد و ارقام، زندگی آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد؛ برای نمونه فقط کافی است حضرات مسئولان از پشت میز بیرون آمده و بدون خدم و حشم به‌عنوان یک فرد عادی، سری به میدان بار همدان زده و سپس قیمت‌های سرگذر و بعد از آن چند میوه‌فروشی در محلات را رصد کنند، آن‌وقت دستشان خواهد آمد که برای بسیاری از عمده‌فروشان و خُرده‌فروشان بر اثر عدم نظارت اتاق اصناف و مدیران این حوزه، واقعیات سه درصد و 15 درصد سود قانونی، اصلاً مطرح نیست.
برای بسیاری از بازاریان سر گذر قیمت‌ها بنا به ساعت تغییر می‌کند! اول صبح اقلام خود را با بیشترین قیمت می‌فروشند و به مرور تابلوی قیمت را عوض می‌کنند، آخر شب هم میوه و سبزیجات را با قیمت‌ پایین‌تر ارائه می‌دهند؛ برای مثال گوجه‌ فرنگی در میدان بار همدان کیلویی 10 هزار تومان است، اما خُرده‌فروشان سطح شهر به بهانه‌های مختلف آن را تا کیلویی 25 هزار تومان نیز عرضه می‌کنند! تخم مرغ نیز به همین ترتیب، در عمده‌فروشی سه هزار و 400 تومان فروخته می‌شود، اما در سطح شهر چهار هزار و 500 تا پنج هزار تومان می‌بایست بابت خرید هر دانه تخم مرغ پرداخت. در مورد نان نیز از کم‌وزن گرفتن چونه‌ها گرفته تا فروش سیب‌ زمینی تنوری به قیمت پنج نان، گران‌فروشی و غیره، مطرح است.
این سه مورد از اقلام اساسی سفره مردم هستند و بقیه موارد را حضرات خود باید بهتر بدانند و آن‌وقت بفرمایند این وضعیت بازار بر اثر بی‌تدبیری است یا خیر؟
ما برای نظارت بر بازار سازمان‌های عریض و طویلی داریم که در قالب کارگروه تنظیم بازار و غیره، جلساتی دارند، اما متأسفانه فقط جلسات برگزار می‌شود و تقریباً چیزی نصیب مردم نمی‌شود؛ چراکه برای عموم مسئولان همه‌چیز طبیعی است و اگر مردم گوشت، میوه و دیگر اقلام را گران‌تر می‌خرند، یا مشکل کشوری است و یا مشکل از خود مردم بوده که کالای لوکس خریده‌اند! بنابراین هیچ مشکلی نیست که آن‌ها لازم باشد برای رفعش اقدامی بکنند.