نمک از جمله مواد غذایی است که به طور روزانه، در برنامه غذایی همه ما وجود دارد.
بنابراین توجه به سلامت این ماده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در ادامه به چند باور غلط رایج در مورد مصرف این ماده غذایی می‌پردازیم.
تمام نمک‌ها از ملکول‌های سدیم و کلرید تشکیل شده‌اند. سدیم می‌تواند فشارخون را افزایش دهد، زیرا مایعات اضافی را در بدن نگه می‌دارد. استفاده از نمک دریا به جای نمک معمولی تأثیری در دریافت سدیم ندارد. تفاوت اصلی نمک دریا و نمک یددار در طعم و بافت و فرآوری آن است.
نمک یددار به دلیل داشتن ید به حفظ سلامت تیروئید کمک می‌کند. اما نمک دریا تصفیه نشده و حاوی ید کمتر است و سطوحی از جیوه دارد که برای سلامتی مضر است. باید توجه داشت دریافت بیش از حد مجاز همه انواع نمک‌ها خطرناک است و برای پیشگیری از بیماری فشارخون توصیه نمی‌شود.
نمک کوه از نمک تصفیه شده یددار سالم‌تر است.
پاسخ علمی:
استفاده از نمک دریا یا نمک کوه به دلیل نداشتن ید و وجود ناخالصی‌های مضر برای سلامتی مناسب نیست. از جمله مهم‌ترین ناخالصی‌های نمک‌های کوه و دریا می‌توان به شن، ماسه، خاک، مواد آلاینده مانند سولفات کلسیم، منیزیم، سرب، جیوه آرسنیک و کادمیم اشاره کرد.
همچنین به دلیل فاقد ید بودن نمک کوه می‌توان عوارضی مانند عدم دریافت ید ناکافی مانند گواتر کاهش بهره هوشی هیپوتیروئیدی و سقط و مرده‌زایی را به دنبال داشته باشد.
نمک بیشتر استخوان را محکم می‌کند.
پاســخ علمی:
هیچ مستند علمی در خصوص تاثیر دریافت نمک بر استحکام استخوان وجود ندارد. در عین حال دریافت زیاد نمک در رژیم غذایی سبب افزایش دفع کلسیم از طریق ادرار شده و ممکن است از این طریق در کاهش تراکم استخوان‌ها و افزایش شکنندگی آن‌ها نقش ایفا کند.
مصرف نمک یددار باعث ایجاد بیماری‌های تیروئید و انواع بیماری‌ها می‌شود.
پاسخ علمی:
ید عنصر اصلی سنتز هورمون‌های تیروئیدی در بدن است. این هورمون برای تنظیم سوخت و ساز، رشد فیزیکی و تکامل سیستم عصبی موردنیاز است. کمبود ید مانع سنتز کافی هورمون‌های تیروئیدی می‌شود.
نمک یددار حاصل افزودن ید به نمک خوراکی است که موثرترین راه تامین ید محسوب شده و مصرف منظم نمک یددار می‌تواند از اختلالات ناشی از کمبود ید پیشگیری کند. همچنین استفاده از نمک‌های بدون ید به‌دلیل داشتن آرسنیک باعث افزایش خطر سرطان‌ها شده و در جذب ریزمغذی‌هایی مانند آهن و روی نیز اختلال ایجاد می‌کند.
تمام نمک‌ها از ملکول‌های سدیم و کلرید تشکیل شده‌اند. سدیم می‌تواند فشارخون را افزایش دهد، زیرا مایعات اضافی را در بدن نگه می‌دارد. استفاده از نمک دریا به جای نمک معمولی تأثیری در دریافت سدیم ندارد. تفاوت اصلی نمک دریا و نمک یددار در طعم و بافت و فرآوری آن است.
نمک یددار به دلیل داشتن ید به حفظ سلامت تیروئید کمک می‌کند. اما نمک دریا تصفیه نشده و حاوی ید کمتر است و سطوحی از جیوه دارد که برای سلامتی مضر است. باید توجه داشت دریافت بیش از حد مجاز همه انواع نمک‌ها خطرناک است و برای پیشگیری از بیماری فشارخون توصیه نمی‌شود.
نمک کوه از نمک تصفیه شده یددار سالم‌تر است.
پاسخ علمی:
استفاده از نمک دریا یا نمک کوه به دلیل نداشتن ید و وجود ناخالصی‌های مضر برای سلامتی مناسب نیست. از جمله مهم‌ترین ناخالصی‌های نمک‌های کوه و دریا می‌توان به شن، ماسه، خاک، مواد آلاینده مانند سولفات کلسیم، منیزیم، سرب، جیوه آرسنیک و کادمیم اشاره کرد.
همچنین به دلیل فاقد ید بودن نمک کوه می‌توان عوارضی مانند عدم دریافت ید ناکافی مانند گواتر کاهش بهره هوشی هیپوتیروئیدی و سقط و مرده‌زایی را به دنبال داشته باشد.
نمک بیشتر استخوان را محکم می‌کند.
پاســخ علمی:
هیچ مستند علمی در خصوص تاثیر دریافت نمک بر استحکام استخوان وجود ندارد. در عین حال دریافت زیاد نمک در رژیم غذایی سبب افزایش دفع کلسیم از طریق ادرار شده و ممکن است از این طریق در کاهش تراکم استخوان‌ها و افزایش شکنندگی آن‌ها نقش ایفا کند.
مصرف نمک یددار باعث ایجاد بیماری‌های تیروئید و انواع بیماری‌ها می‌شود.
پاسخ علمی:
ید عنصر اصلی سنتز هورمون‌های تیروئیدی در بدن است. این هورمون برای تنظیم سوخت و ساز، رشد فیزیکی و تکامل سیستم عصبی موردنیاز است. کمبود ید مانع سنتز کافی هورمون‌های تیروئیدی می‌شود.
نمک یددار حاصل افزودن ید به نمک خوراکی است که موثرترین راه تامین ید محسوب شده و مصرف منظم نمک یددار می‌تواند از اختلالات ناشی از کمبود ید پیشگیری کند. همچنین استفاده از نمک‌های بدون ید به‌دلیل داشتن آرسنیک باعث افزایش خطر سرطان‌ها شده و در جذب ریزمغذی‌هایی مانند آهن و روی نیز اختلال ایجاد می‌کند.
شناسه خبر 89262
