در جزیره هرمز، وقتی باران بر خاک سرخ می‌بارد، طبیعتی تماشایی می‌سازد، رودهای سرخ‌رنگ بر پهنه زمین جاری می‌شود و رگ‌های سرخِ تپنده‌ زمین، خون را به سوی دریا می‌رانند و دریای نیلگون را به تشت خون بدل می‌کند. منظره‌ای که رازِ دل‌انگیزِ پیوندِ رنگ و زندگی را در هر قطره‌ باران به نمایش می‌گذارد.
جزیره هرمز در تنگه هرمز، با خاکی استثنایی از اکسید آهن که به آن رنگ سرخ می‌بخشد، یکی از منحصربه‌فردترین چشم‌اندازهای طبیعی ایران را به نمایش می‌گذارد. این خاک که در زبان بومی به آن «گِلاک» گفته می‌شود، باعث شده ساحل‌های هرمز با رنگی زنده و بی‌نظیر شناخته شوند و برای گردشگران و محققان طبیعت فرصتی ویژه و طلایی خلق کند.
ساحل سرخ هرمز یک مقصد گردشگری معمولی نیست، بلکه فرصتی است برای ایجاد پیوند عمیق انسان با طبیعت؛ طبیعتی که خورشید هنگام طلوع و غروب، خاک سرخ آن را به آتشی طلایی تبدیل می‌کند و موج‌های دریای خلیج فارس را با طیفی چشم‌نواز از رنگ‌ها همراه می‌کند.
*بارش باران و رودهای سرخ؛ نمایش طبیعی فراموش‌نشدنی
اکنون که باران بر خاک سرخ جزیره هرمز جاری شده است، تصور کنید این باران چه منظره‌ای در این طبیعت به تصویر می‌کشد؛ بارانی که از دل آسمان آبی می‌بارد و بر کوه‌های سرخ‌رنگ می‌نشیند، خاک سرخ را با خود همراه می‌کند و رودهایی سرخ می‌آفریند؛ رودهایی که مانند نوارهای رنگین بر زمین جاری می‌شوند. این رودهای سرخ در مسیر خود خاک سرخ را تا دریا با خود همراه می‌کنند و هنگامی که به آب نیلگون خلیج فارس می‌رسند، موج‌های آبی دریا را سرخ می‌کنند، پدیده‌ای که بعضی آن را «باران خونین» نامیده‌اند؛ این پدیده به قدری خارق‌العاده است که نه تنها گردشگران بلکه بومیان را نیز به تحسین وا می‌دارد.
این منظره طبیعی در ماه‌های بارانی، به‌ویژه فصل زمستان و اواخر پاییز، چشم‌اندازی ایجاد می‌کند که انگار زمین و آسمان با هم عهد بسته‌اند تا یک نقاشی زنده از رنگ و نور بسازند؛ تجربه‌ای که گردشگران بسیاری را از نقاط مختلف ایران و جهان به خود جذب می‌کند.
*فرهنگ بومی و زندگی در میان رنگ‌ها
مردم هرمز، با فرهنگی ریشه‌دار در دل این طبیعت رنگین، سال‌هاست خاک سرخ را به چشم یک پدیده طبیعی و بخشی از هویت فرهنگی و هنری خود پذیرفته‌اند. زنان جزیره از خاک سرخ برای سفالگری، صنایع دستی و تولید محصولات هنری استفاده می‌کنند، این مسئله گواهی بر پیوند دیرینه بین انسان و محیط است.
زندگی روزمره در هرمز نشانی از همزیستی مسالمت‌آمیز میان فرهنگ و طبیعت است؛ مردمی که نشان داده‌اند چگونه می‌توان با احترام به طبیعت، آن را به منبع الهام و اقتصاد پایدار تبدیل کرد.
*جاذبه‌های گردشگری و پیامدهای فرهنگی
جزیره هرمز فقط ساحل سرخ ندارد؛ دره‌های رنگارنگ، کوه‌های نمکی، دره مجسمه‌ها و لایه‌های متنوع سنگ و خاک با رنگ‌هایی همچون نارنجی، زرد و سفید نیز در این سرزمین دیده می‌شود و منظره‌هایی پدید آورده که گردشگری علمی، هنری و طبیعی را در یک مکان به هم پیوند زده است.
علاوه بر این، ترکیب بارش باران و رودهای سرخ باعث شده هرمز به یکی از موضوعات محبوب برای عکاسی، هنرهای بصری و داستان‌سرایی در شبکه‌های اجتماعی تبدیل شود، پدیده‌ای که نه‌تنها جنبه‌های طبیعی بلکه ابعاد فرهنگی و اجتماعی را نیز مورد توجه قرار داده است.
همزمان، این طبیعت رنگارنگ و فرهنگ زنده بومی فرصتی برای جذب گردشگران فرهنگ‌دوست، هنرمندان و محققان ایجاد کرده تا هرمز را نه فقط یک مقصد گرشگری بلکه نمادی از همزیستی فرهنگ و طبیعت ایران بدانند.