خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید ای انسان تو با مشقت به سوی پروردگار خودت سیر می‌کنی؛ انسان توانایی لازم برای حرکت به سوی آن بی نهایت مطلق را دارد و ابزاری که پروردگار به او عنایت کرده برای حرکت در این مسیر کافی است.

حتی انسان هنگام خواب، خوردن، خندیدن و … در این سیر قرار دارد و حرکت در این مسیر جبری بوده اما کیفیت آن به خود انسان بستگی دارد و ارادی است برای مثال آدمی می‌تواند با آلودگی یا در نهایت پاکی در این مسیر گام بردارد تا به ملاقات خداوند متعال نائل شود.

سرنوشت انسان با توجه به سیری که دارد مشخص می‌شود کسی که در قیامت نامه اعمالش را به دست راستش می‌دهند حساب آسانی نسبت به آن مسیر سختی که در عالم دنیا پیمود پس می‌دهد، آنان با حالت شادمانی به سوی اهل خویش یعنی خانواده بهشتی خویش می‌روند. اما کسانی که نامه اعمالشان از پشت سرشان داده می‌شود آنان بر سر خود می‌کوبند و به سوی جهنم می‌روند.

هنگام مرگ انسان همه زندگی خود را مشاهده می‌کند، برای مثال اگر زندگی پاکی در دنیا داشته باشد هنگام مرگ احساس خوبی به او دست می‌دهد. هر کسی به این دنیا آمده این راه را پیموده و پیمودن آن حتمی است. در بخشی از قرآن کریم آمده انسان هرگونه که زندگی کند یک امام دارد، برای مثال انسانی که ظالمانه زندگی می‌کند امامش باطل و اهل ظلم است. کسی که در مسیر حق گام بر می‌دارد امامی که انتخاب می‌کند حق است. کسانی که در مسوولیت‌های گوناگون قرار می‌گیرند و وظایف خود را به درستی انجام می‌دهند عاقبت بخیر می‌شوند.جهنمیان علاوه بر آتش دوزخ شاهد غضب الهی نیز هستند؛ جهنم سراسر با غضب ساخته شده است. اما کسانی که در بهشت مستقر می‌شوند علاوه بر نعمات بهشتی از خرسندی پروردگار نیز لذت می‌برند.انسان اگر همه وظایف خود را خوب انجام دهد می‌تواند سرنوشت ابدی خوبی برای خود رقم بزند.