درمان بی‌اشتهایی اغلب به سختی انجام می‌شود؛ این در حالی است که براساس مطالعات انجام شده، بی‌اشتهایی بالاترین نرخ مرگ‌ومیر ناشی از اختلالات روانی را در بزرگسالی از آن خود کرده است. بی‌اشتهایی در میان نوجوانان بسیار رایج است و یکی از دلایلی که به ادامه روند آن منجر می‌شود، این است که نوجوانان اغلب درک نادرستی از درمان بی‌اشتهایی دارند. 

در واقع بسیاری از این افراد، فوبیای اضافه وزن و بیم آن را دارند که با درمان بی‌اشتهایی، از داشتن اندامی ایده‌آل محروم شوند.

اختلالات خوردن در نوجوانان، اغلب در نتیجه خیره‌سری آن‌ها اتفاق می‌افتد. این افراد با وجود درمان‌های زیادی که برای بی‌اشتهایی وجود دارد، همچنان برای حفظ آن می‌کوشند؛ چراکه درک درستی از درمان بی‌اشتهایی خود ندارند. گزارش‌ها حاکی است که تنها 46 درصد از افراد مبتلا به بی‌اشتهایی به طور کامل درمان می‌شوند؛ این در حالی است که 40 درصد نیز بدون درمان، باقی عمر خود را با بی‌اشتهایی سپری می‌کنند.

 نتیجه مطالعات متعدد نشان داده است که بی‌اشتهایی بالاترین نرخ مرگ‌ومیر ناشی از اختلالات روانی در بزرگسالی را در پی دارد و در نتیجه، آگاهی از پیامدهای آن به ویژه در میان نوجوانان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

 نبود استدلال‌های کافی در درمان بی‌اشتهایی

برخی از متخصصان، اختلالات اشتها را مشابه با اعتیاد می‌دانند و بر این باور هستند که تغییر عادات تغذیه می‌تواند تنها راه درمان بی‌اشتهایی در میان افراد باشد. از سوی دیگر، بسیاری از متخصصان، بی‌اشتهایی را نوعی بیماری یا استعداد ژنتیکی در نظر می‌گیرند؛ این در حالی است که گروهی از این افراد نیز، اختلالات خوردن را نتیجه درک نادرست از خوردن غذا در میان افراد می‌دانند. در واقع برخی از نوجوانان از ترس اضافه وزن، مایل به خوردن غذای بسیار کم هستند؛ حال آن‌که بسیاری نیز تمایلی به مراجعه به متخصصان برای حل مشکل خود ندارند و همین امر، بی‌اشتهایی را در میان آنان به یک روند دائمی تبدیل می‌کند.

از سوی دیگر، بسیاری از نوجوانان به ویژه دختران این رده سنی، اختلالات اشتهای خود را از دیگران پنهان می‌کنند؛ مگر این‌که بی‌اشتهایی مشکلات جسمی متعددی را پیش روی آن‌ها قرار دهد. برخی از والدین دارای نوجوانان بی‌اشتها، فرزندان خود را «گریزجو» می‌نامند؛ چراکه مدام آن‌ها را در حال فرار از خوردن و آشامیدن می‌بینند. جالب است بدانید که برخی از نوجوانان اختلالات اشتهای خود را از دیگران پنهان می‌کنند، زیرا این وضعیت را نشانه ضعف خود می‌دانند و همین امر، مانع از تحت درمان قرار گرفتن این افراد می‌شود.

 تفسیر دیدگاه‌های نوجوانان از بی‌اشتهایی

افراد بی‌اشتها اگرچه تمایلی به خوردن ندارند، با این حال همواره گرسنگی و پیامدهای منفی ناشی از آن را تجربه می‌کنند؛ اما باور دارند که گرسنگی نشانه غرور و توانایی آن‌ها است. نتیجه مطالعات متعدد حاکی است که بی‌اشتهایی در میان نوجوانان 15 ساله بسیار رایج است که در نظرسنجی میان آن‌ها مشخص شده، آنان کم‌خوردن را نشانه قدرت می‌دانند. برخی از نوجوانان نیز به اندازه دوستان خود قدرتمند نیستند که از خوردن اجتناب کنند اما وزن نگرفتن با وجود خوردن غذای زیاد، آن‌ها را وادار به تظاهر به بی‌اشتهایی می‌کند.

بزرگسالی، دوران خودآگاهی افراد به شمار می‌رود؛ این در حالی است که افراد طی دوران نوجوانی، خود را از نگاه دیگران ارزیابی می‌کنند و همیشه خود را در معرض قضاوت اطرافیان می‌ببینند؛ به همین دلیل، بی‌اشتهایی را برای ایده‌آل یا قدرتمند ماندن برمی‌گزینند. در نتیجه، این افراد اختلالات اشتهای خود را از والدین مخفی نگه می‌دارند و همین امر مانع از اقدام برای درمان آن‌ها می‌شود.

 نقش فوبیای اضافه‌وزن در ترویج بی‌اشتهایی در میان نوجوانان

اگرچه فوبیای اضافه وزن در میان دختران نوجوان و جوان بیشتر رایج است، با این حال بسیاری از پسرهای این رده سنی نیز به خاطر ترس از چاق شدن و پذیرفته نشدن از سوی دیگران، از خوردن و آشامیدن اجتناب می‌کنند. در واقع، ترس از اضافه‌وزن در میان نوجوانان نهادینه شده است؛ چراکه حس دیده شدن از سوی دیگران، بخشی از اقتضای سن آن‌ها به شمار می‌رود. به عبارت دیگر، رضایت شخصی نوجوانان از خود در این دوره زمانی، کمترین اهمیت را دارد و در نتیجه، آن‌ها تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند به اندامی ایده‌آل برسند تا مورد تحسین دیگران قرار گیرند.