جوامع انسانی برای ماندگاری و پیشرفت آن‌هم با توجه به مقتضیات زمان، لوازم و ضرورت‌هایی دارند که نباید مورد غفلت قرار گیرند؛ ازجمله این نیازها، آموزش و استمرار آن و ارتقای سرمایه‌های انسانی در بخش‌های مختلف، به‌خصوص برای کشوری مثل ایران اسلامی است که هدف استقلال را دنبال می‌کند. به‌واقع این مهم از ضروریاتی است که غفلت از آن، نشانه بی‌برنامگی بوده و یا نوعی جهل به نیازهایی است که پیشرفت بدون آن‌ها، امکان ندارد.
چنان که اخیراً رئیس قوه قضائیه گفتند حتی رئیس قوه قضائیه هم باید ارتقای آموزش داشته باشد. بنابراین جامعه انقلابی و اسلامی ما که به‌جد باید اهدافی مجموعه‌ای را برای توفیق بارز و بیشتر پیگیری کند، نمی‌تواند با روزمرگی به مطلوبی برسد که مردم ایران و منطقه به‌حق از آن انتظار دارند. به همین لحاظ و به‌خصوص برای تحقق صحیح بیانیه گام دوم رهبری معظم مدظله‌العالی که مراحل خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی را مطرح و به‌نوعی مطالبه کرده‌اند، این مهم باید از ارکان کار و برنامه همه دلسوزان به‌ویژه مسئولان مرتبط، قرار گیرد.
کم نیستند افرادی در بخش‌های مختلف رسمی یا غیر رسمی که باور می‌کنند کاربلد هستند! اما مسائل و مشکلات در جامعه نشان می‌دهد حتماً بخش چشمگیری از اینان غلط فکر می‌کنند که امیدواریم حداقل و زودتر بدانند که نمی‌دانند و به‌علاوه هرچه سریع‌تر موقعیتی فراهم شود تا از طرق منطقی و درست، موارد ضروری کار و حوزه خدمتی خود را یاد بگیرند. باور بفرمایید در بعضی بخش‌ها مردم عادی بسیار بهتر از مدعی یا به‌اصطلاح کارشناس راه حل مشکلات را می‌دانند، البته با وقوف به موانعی که بر سر راه حل مسائل وجود دارد.
شواهد موجود در ادارات و سازمان‌ها هم که بعید است هریک از ما با آن‌ها مواجه نشده باشیم، تأییدکننده چنین ضرورتی است؛ به‌علاوه عدم حل برخی از مسائل مردم و حوزه‌های مختلف همچون عرصه فرهنگ، کشاورزی، صنعت و امثال آن، نشان از ضرورت و استمرار آموزش و ارتقای مهارت دارد؛ در کشوری که می‌خواهد خودکفا بوده و شاهد ارتقا در همه عرصه‌ها باشد، آموزش و استمرار آن اصلی اجتناب‌ناپذیر است، البته این گفتار به معنای نبود افراد خبره در برخی بخش‌ها نیست، انصافاً کشور ما در بخش‌هایی که کم هم نیست، پیشرفت‌های چشمگیر و حتی خیره‌کننده‌ای داشته و دارد، منظور ما ضرورت تسری این مهم یعنی آموزش و مهارت به سایر بخش‌ها و ضمناً لزوم استمرار و تقویت در همه بخش‌ها است؛ به‌طوری که در مواقع لازم معضل قحط‌الرجالی بعضاً هم به‌درستی، به اذهان متبادر نشود، إن‌شاءالله.
|