مجید امیرحسینی با اشاره به اینکه رودخانه مزلقان یکی از رودخانه فصلی شهرستان ساوه است، اظهار کرد: شاخه اصلی مزلقان از روستای "گزل دره" واقع در بخش نوبران آغاز شده و با اضافه شدن شاخه‌های متعدد از جمله زیر حوزه‌های سامان، میمه، اردمین، میچک، توحیدلو، بیوران و چمران، در انتها وارد دشت بزرگ ساوه می‌شود که این رودخانه در منطقه غرق آباد و نوبران دائمی است و وقتی وارد دشت ساوه می‌شود به صورت فصلی بوده و تابستان‌ها کاملا خشک است.

وی با اشاره به اینکه طول حوضه آبریز این رودخانه 130 کیلومتر و مساحت آن در حدود 2200 کیلومتر مربع است، تاکید کرد: رودخانه مزلقان در این مسیر 130 کیلومتری علاوه بر مشروب کردن اراضی متعدد کشاورزی و باغات روستاهای پیش رو در دشت ساوه مزارع زیادی از جمله آدر، سیدقلی، دولو، چالخواجگان، سرخک، رودبان و... را مشروب می‌کند.

وی با بیان اینکه مساحت حوضه تا محل ایستگاه رازین 1710 کیلومتر مربع، متوسط بارندگی حوضه 325 میلیمتر، متوسط آورد رودخانه در دوره 50 ساله 2.13 متر مکعب بر ثانیه و طول رودخانه اصلی حوضه تا محل ایستگاه رازین حدود 95 کیلومتر است، افزود: عملکرد هیدرولیکی در کنار ساختار هیدروژیولوژیکی مزلقان در ورودی دشت ساوه نقش بسیار موثری در تغذیه آب‌های زیرزمینی دشت مرکزی ساوه داشته و مهم اینکه حوضه آبریز آن کاملا در حوزه سیاسی این شهرستان قرار دارد.

امیرحسینی تصریح کرد: در عمل به دلیل طول نسبتا کم حوضه با بروز بارندگی مناسب در منطقه نوبران و جاری شدن سیلاب، در مدت زمان کمتر از 30 ساعت سیلاب به دشت ساوه می‌رسد. در طول مسیر این رودخانه بیش از 50 رشته انهار سنتی از رودخانه جدا می‌شوند که روستاهای حاشیه‌ای دارای حقآبه را مشروب می‌سازند.

وی ادامه داد: چنانچه رودخانه مزلقان سیلابی شود، کشاورزان دشت ساوه نیز در فصل بهار از حقآبه متاثر از جاری شدن سیلاب در پنج شاخه از آن استفاده می‌کنند که مهمترین شاخه آن در مجاورت پل هفت دهنه است و این سیلاب پس از ورود به روستای قردین وارد روستای قره‌چای می‌شود.

مدیر امور منابع آب ساوه به مزیت رودخانه مزلقان اشاره کرد و گفت: مزلقان رودخانه مهم دشت ساوه است که آبخوان زیرزمینی دشت ساوه و نوبران را تغذیه می‌کند و به منزله شاهرگ حیاتی دشت ساوه به شمار می‌رود. اگر این رودخانه وجود نداشت دشت ساوه سالیان پیش کاملا خشک شده بود.

وی افزود: رودخانه مزلقان تنها منبع تعذیه طبیعی حوضه آبریز دشت ساوه و نبود آن تهدیدی برای محیط زیست است و در سالهایی که با پدیده خشکسالی مواجه هستیم تاثیر آن بوضوح دیده می‌شود که نقش مهمی در تعذیه منابع آبی این منطقه دارد.

وی با اشاره به اینکه جان و حیات دشت ساوه وابسته به رودخانه مزلقان است، گفت: تاثیرات کنترل حریم و برداشت از این رودخانه را می‌توان در بهبود منابع آبی زیرزمینی دشت ساوه مشاهده کرد. جریان آبی حتی فصلی آن موجب رونق کشاورزی در ساوه شده و نتیجه آن افزایش سطح زیر کشت در دشت ساوه بویژه در منطقه رودابان و کاهش فعالیت ریزگردها در جنوب و جنوب غربی و شرقی ساوه خواهد شد.

امیرحسینی افزود: توسعه کشاورزی در منطقه نوبران و جاری شدن چشمه و قنوات در این بخش حاصل زایش و فعالیت رودخانه مزلقان است. باید رودخانه مزلقان نظام مند شود و حقآبه آن عادلانه توزیع شود تا تاثیرات اینکار به خوبی دیده شود.