گروه اقتصاد بین الملل خبرگزاری فارس؛‌ رژیم صهیونیستی در دو هفته اخیری که از آغاز عملیات آن در سوریه می‌گذرد 500 کیلومتر مربع از اراضی سوریه را به اشغال خود درآورده است.
بازرترین تجاوز و تعدی رژیم اسرائیل به حاکمیت ملی سوریه، اشغال منطقه کوهستانی جبل الشیخ جولان و منطقه حاصلخیز و حوزه آبریز حوض الیرموک از جمله سد آبی الوحده است که بین اراضی اردن و سوریه واقع شده است.
از جمله اهداف اسرائیل از دست اندازی بر مناطق سرشار از منابع آب شیرین سوریه این است که بتواند بر چالش‌های مختلفی که در زمینه منابع آب طبیعی مانند رودخانه‌ها و دریاچه‌ها مواجه است غلبه کند.
منابع آب شیرین سرزمین‌های اشغالی عمدتا از رودخانه‌های اردن و الجلیل و یا منابع زیرزمینی تامین می‌شود که این منابع به شدت محدود هستند و از همین رو تقاضای آب اسرائیل امروز از منابع آبی موجود بیشتر است.
اراضی حوض الیرموک در غرب استان درعا شامل رودخانه یرموک است که از ترکیب مجموعه‌ای از آب‌های فصلی تشکیل شده که مهمترین آنها (وادی الزیدی، الذهب، الحریر، العلان و الرقاد) هستند که همگی به حوزه آبریز یرموک و رودخانه دائمی یرموک می‌ریزد.
حالا اما حضور ارتش رژیم صهیونیستی در استان‌های جولان و درعا در خاک سوریه و «پیشروی به سمت سو.یداء نشان از طمع ورزی این رژیم به منابع و ثروت سوری‌ها فراتر از منابع آیی است.
ارتش رژیم صهیونیستی نام عملیات توسعه طلبی خود در سوریه را «پیکان باشان» گذاشته است.
باشان نام باستانی منطقه‌ای در سوریه شامل بلندی‌های جولان است و انتخاب نام پیکان باشان توسط اسرائیل نشان دهنده ارتباط آشکار مقاصد اشغالگری اسرائیل در سوریه با نمادهای کتاب مقدس است.
در واقع اسرائیل همان طور که عبدالملک الحوثی رهبر انقلاب یمن در سخنرانی پنجشنبه خود فاش کرد بر اساس خرافات صهیونیستی به دنبال تسلط بر باشان سوریه یعنی منطقه جنوب سوریه و شمال اردن است یعنی همان منطقه ماورای اردن که بر اساس کتب مقدس عبری سرزمینی کهن و پر ثروت تحت سیطره یهود و ملک قدیمی آنها بوده است و منطقه غربی باشان در سال 1967 به اشغال اسرائیل درآمده است.
راهبرد کنونی اسرائیل در سوریه بر تقسیم و تجزیه این کشور متمرکز است تا مناطقی از سوریه را تحت قیمومیت خود حتی شده از نظر اقتصادی قرار دهد و از همین رو یکی از سناریوهای مطرح بر مبنای حمایت دیرینه از دروزی‌های جنوب سوریه برای تشکیل دولتی (در استان سویداء و جولان) است.
از سوی دیگر در شرایطی که ابومحمد الجولانی سرکرده گروه تحریر الشام و رئیس دولت انتقالی در سوریه به حمایت‌های آمریکا برای خروج از فهرست گروه‌های تروریستی این کشور و تثبیت قدرت خود نیاز دارد در برابر تلاش‌های آمریکا برای تقویت اشغالگری و غارت میادین نفت و گاز در شمال شرق سوریه سکوت کرده است.
در حالی که آمریکا از دو برابر کردن تعداد نیروهایش در پایگاه‌های این کشور در شمال شرق و جنوب شرق سوریه خبر داده و تاکید کرده قصد خروج از سوریه را ندارد این شواهد حاکی از تصمیم کاخ سفید برای سرقت بیشتر میادین نفت و گاز سوریه و این بار شاید با همدستی رژیم صهیونیستی است.
گفته می‌شود آنچه در پس تحرکات اخیر آمریکا و اسرائیل در سوریه قرار دارد، صرف نظر از تضعیف سوریه و تجزیه آن، اجرای طرح قدیمی احداث خط لوله انتقال گاز شمال سوریه به سرزمین‌های اشغالی و جلوگیری از دست‌اندازی ترکیه به این منابع سوریه است.
در این طرح، رژیم صهیونیستی در ادامه پیشروی‌های خود در سوریه پس از سویداء به سمت حمص و سپس دیر الزور،‌رود فرات و حسکه خواهد رفت و به این ترتیب همان گذرگاه خرافاتی «داود» را از جنوب سوریه به شمال آن ایجاد می‌کند تا به واسطه آن علاوه بر اینکه بر این مناطق سیطره یابند، منابع گازی و نفتی شمال سوریه را به سرزمین‌اشغالی انتقالی دهند.