پیشینه و دیرینه حجاب به آفرینش انسان بازمی‌گردد و پوشش آدمی به اندازه تاریخ آفرینش او است؛ مؤید این نظریه هم از بین رفتن حجاب حضرت آدم و حوا در اثر تناول از میوه آن درخت ممنوعه است. خداوند در سوره اعراف آیه 22 پیرامون داستان حضرت آدم و حوا (ع) می‌فرماید: «فلمّا ذاقا الشَّجرة بَدَتْ لهما سَوْآتَهما و طفِقا یخصِفان علیهما من وَرَق الجنّه؛ و آنگاه که آدم و حوا از آن درخت ممنوعه چشیدند، پوشش خود را از دست داده، آنگاه به‌سرعت با برگ درختان بهشتی خود را پوشاندند.»
به استناد تاریخ، از آغاز پیدایش انسان، هریک از زن و مرد کوشیده‌‏اند تا پوشش مناسبی داشته باشند. این‌گونه اقدامات از آن جهت که تحت آموزش خاصی نبوده است، نشان می‌‏دهد که تکاپوی انسان برای یافتن پوشش، امری فطری است.
لباس هر انسانی به‌منزله پرچم کشور وجود او است؛ قرآن کریم در آیه 26 اعراف به این مهم اشاره کرده، آن‏جا که‏ می‌‏فرماید: «یا بَنی‏ آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنا عَلَیْکُمْ لِباساً یُواری سَوْآتِکُمْ وَ ریشاً؛ ای فرزندان آدم، لباسی برای شما فرو فرستادیم که‏ اندام شما را می‌‏پوشاند و مایه‏ زینت شماست...»
در قرآن مجید بیش از 10 آیه در مورد حجاب و حرمت نگاه به نامحرم وجود دارد؛ یکى از آن‌ها، آیه 59 سوره احزاب است «یَا اَیُّهَا النَّبِىُّ قُل لِاَزوَاجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِسَاءِ المُومِنیِن یُدنِینَ عَلَیهِنَّ مِن جَلابِیبِهِنَّ ذلِکَ اَدنى اَن یُعرَفنَ فَلا یُوذَینَ وَ کانَ للهُ غَفورًا رَحیمًا اى پیامبر؛ به زنان و دخترانت و نیز به زنان مؤمنین بگو خود را بپوشانند تا شناخته نشوند و مورد اذیت قرار نگیرند و خداوند بخشنده مهربان است.»
یکی از ترفند‌های شیاطین و دشمنان در طول تاریخ برای اشاعه فساد و فحشاء، ترویج فرهنگ منافی عفت و بی‌حجابی بوده است.
فرانتس فانون (جامعه‌شناس و فیلسوف فرانسوی‌زبان) درباره حجاب می‌گوید: استعمار حداکثر کوشش خود را بر مسئله چادر تمرکز داده است…هر چادری که دور انداخته می‌شود، افق جدیدی را که تا آن هنگام بر استعمارگر ممنوع بود، در برابر او می‌گشاید…پس از دیدن هر چهره بی‌حجابی امید‌های حمله‌ور شدن اشغالگر 10 برابر می‌شود.
چارلی چاپلین در نامه‌ای به دخترش می‌گوید: دخترم! هیچکس و هیچ‌چیز دیگر را در این جهان نمی‌توان یافت که شایسته آن باشد که دختری ناخن پای خود را به‌خاطر آن عریان کند…برهنگی، بیماری عصر ما است؛ به گمان من، تن تو باید مال کسی باشد که روحش را برای تو عریان کرده است.
نهادینه‌سازی فرهنگ حجاب و عفاف به‌عنوان یکی از ضرورت‌های باورهای دینی مستلزم برنامه‌ریزی صحیح در سه حوزه فرد، خانواده و جامعه است. نقش حکومت اسلامی در ایجاد و ترویج این باور و برداشتن موانع پیش رو امری انکارناپذیر بوده و در نگاهی عمیق‌تر، ضروری و اساسی است.
قانون زمانی ضمانت اجرای واقعی دارد که بی‌طرفانه و بدون استثنا اعمال شود. هرگونه تفسیر یا تغییر براساس سلایق فردی یا مصلحت‌اندیشی شخصی، به تزلزل در حاکمیت و ایجاد نارضایتی منجر خواهد شد. این رویه نه‌تنها حقوق مردم را تضییع می‌کند، بلکه انسجام نظام سیاسی و اجتماعی را نیز تهدید می‌کند.
قانون‌گذار، حکمرانی مردمی را در قالب اجرای دقیق قوانین مصوب مجلس پیش‌بینی کرده است، نه براساس نظرات شخصی یک یا چند مسئول، در غیر این صورت جامعه دچار دوقطبی و هرج‌ومرج خواهد شد.
تأمین حقوق مردم مستلزم ترجیح قانون بر سلایق شخصی است. تنها در سایه حکمرانی قانونمدار می‌توان به عدالت اجتماعی دست یافت؛ هرگونه مداخله در مسیر اجرای قانون، نه‌تنها به بی‌عدالتی می‌انجامد، بلکه پایه‌های حکمرانی مردمی را نیز سست می‌کند.
امید که در سایه‌سار عفاف و حجاب جامعه‌ای در تراز جمهوری اسلامی و سرمشق و الگویی برای سایر ملل باشیم، ان‌شاءالله.