زنان یک جامعه تأثیر بسزایی در پیشبرد و یا پسروی یک سرزمین دارند اما متأسفانه در سال‌های اخیر هر روز شاهد رواج سبک جدیدی از بدحجابی در بین دختران و زنان سرزمینمان هستیم.
روزی روسری‌ها کوتاه می‌شود روز دیگر شلوارها، فردا مانتوها تنگ می‌شود و ماه بعد آستین‌ها بالا می‌رود اما مد جدید بدحجابی که در چند ماه اخیر در کشور بسیار مشاهده می‌شود پوششی اسفبار است. از مانتوهای جلوباز با بلوزهای بالاناف گرفته تا روسری‌های مینی‌اسکارف با شلوارهای چسبان قد 90 که هیچ‌گونه تناسبی برای فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی ندارد.
این پوشش زننده در دختران و زنان گاهی چنان خودنمایی می‌کند که چه زن و چه مرد ناخواسته برای حس کنجکاوی هم که شده به اندام دختران نگاه می‌کند؛ درواقع استفاده از پوشش‌های نامتعارف نه‌تنها جلوه‌ای نازیبا از مدل‌های نامرسوم دنیا را در خیابان‌های شهر به تصویر می‌کشد بلکه استفاده از این نوع پوشش تنگ ناموزون در بدن مضرات بسیاری زیادی بر روی زنان جامعه می‌گذارد، تأثیراتی که گاه در درازمدت و با بی‌توجهی نسبت به علت آن بروز کرده و سبب حیرت افراد جامعه می‌شود.
جدای از تأثیرات جسمانی نامطبوع و ناخوشایند استفاده از البسه تنگ و زننده، استفاده از این نوع پوشش عفت عمومی افراد جامعه را نشانه گرفته است. این روزها بسیاری از افراد با استفاده از این نوع پوشش تلاش می‌کنند به جلوه‌ای نازیبا از آنچه در ماهواره‌ها و شبکه‌های اینترنتی و مجازی دیده‌اند در خیابان‌های شهر برای رسیدن به آنچه آن‌ها آن را مُد روز تلقی می‌کنند، دست یابند غافل از اینکه حجاب و عفاف چه برای زن و چه برای مرد امری شخصی نیست که به هر نوعی فرد بخواهد از آن بهره‌برداری کند بلکه فلسفه حفظ حجاب و عفاف حفظ امنیت اخلاقی در جامعه است.
چگونه می‌توان در جامعه‌ای که افراد آن به کمترین مظاهر حجاب بی‌توجهی می‌کنند احساس امنیت و آرامش کرد؟ بی‌شک در چنین جامعه‌ای افراد باحیا و عفت نیز از آسیب‌های اجتماعی حاصل از طمع هوسرانانی که در پی شکار افراد باحیا هستند مصون نخواهند ماند.
اما یافتن پاسخ این سؤال که چگونه چنین البسه‌ای راه به بازار فروش البسه‌ ایرانی اسلامی یافته چندان دشوار نیست. با ورود به راسته تولیدکنندگان پوشاک در بازار همدان و کمی کنکاش و دقت در بازار تولیدی‌های این شهرستان، می‌توان به‌راحتی ردپای تولید انبوه مانتوهای جلوباز، شیشه‌ای و انواع البسه جین نامتعارف و خارج از عرف اجتماعی که توسط برخی سودجویان تولید البسه به‌وفور در بازار عرضه می‌شود را یافت.
شیوع اپیدمی مانتوهای جلوباز در میان جوانان با توجه به آهنگ آرام و رشد سریع آن از سال‌های اخیر تاکنون خبر از تهاجم وسیع و گسترده فرهنگی در میان خانواده‌های شهر دارالمؤمنین داشته که با توجه به خواب ‌سنگین دستگاه‌های فرهنگی متولی، به نظر می‌رسد این شیوع نامبارک همچنان در خیابان‌های این شهرستان یکه‌تازی کند.
بر این اساس با توجه به اهمیت موضوع برآن شدیم تا در این باره گفت‌وگویی را با فاطمه منصوری؛ طراح لباس و دارنده ویژند (برند) مطهره در حوزه تولید پوشاک ایرانی و اسلامی و نیز محمدرضا کرم‌پور؛ رئیس هیئت‌ مدیره شرکت ردای سنتی مکران ترتیب دهیم که در ادامه می‌خوانید:
برنده جشنواره فجر در حوزه حجاب با بیان اینکه کارشناسی ارشد در حوزه طراحی پارچه و لباس دارد و از سال 81 در حوزه دوخت و از سال 84 در در زمینه طراحی چادر، مانتو و لباس مجلسی فعالیت می‌کند گفت: سال 92 نیز در جشنواره‌های سوم و چهارم بین‌المللی فجر با چادرهای بانو «مطهره» و «بانو خدیجه» موفق به کسب رتبه شدم.
فاطمه منصوری در واکنش به این سؤال که یکی از مباحثی که طی سال‌های اخیر در حوزه مد و لباس زنانه رنگ باخته هویت دینی و ملی است حال آنکه یکی از اصلی‌ترین ارکان در این بخش به طراحی پوشاک بازمی‌گردد به‌نظر شما وضعیت اسف‌بار اغلب زنان جامعه معلول چیست؟ گفت: عمده دلیل این مسئله در جامعه به عدم حمایت واقعی از طراحان بازمی‌گردد.
وی افزود: من از سال 92 رتبه‌دار جشنواه بین‌المللی مد و لباس فجر هستم حال در نظر بگیرید نه‌تنها هیچ حمایتی از من نشده بلکه حتی ذیل مدارک من نیز امضا و مهری ندارد.
این بانوی هنرمند عرصه مدو لباس با تأکید بر اینکه 6 ماه برای دریافت مهر و امضای مدارکم دوندگی کردم اما نتیجه‌بخش نبود، اظهار کرد: واقعاً جای تأسف دارد که حتی ذیل مدارک جشنواره بین‌المللی نیز مهر و امضاء ندارد و جالب‌تر اینکه تمامی مدارک من مرتبط با حوزه حجاب است.
منصوری با بیان اینکه من به‌عنوان یک طراح لباس، دارای ویژند ثبت‌شده خاص خود بوده و در این حوزه مشغول به‌کار هستم گفت: علاوه بر طراحی چادر من در بخش‌های مختلف تولید روسری و مانتو و مانتوهای عبایی نیز فعالیت دارم.
وی با اشاره به اینکه سعی کردم مانتوهایی که طراحی می‌کنم علاوه بر داشتن پوشش اسلامی زیبا هم باشند تا وقتی جوان جذب زیبایی آن می‌شود پوشش کامل را هم داشته باشد ابراز کرد: وقتی یک نفر برای خرید مانتو به من مراجعه می‌کند شیوه بستن شال و روسری را هم به او آموزش می‌دهم و می‌گویم این شیوه با مانتوی شما زیباتر است، وقتی آن جوان می‌بیند که یک پوشش سر می‌تواند لباس او را زیباتر جلوه دهد از آن استقبال می‌کند.
وی در مورد طراحی مانتوهای خود، گفت: اطراف من جوانانی هستند که به پوشش اسلامی علاقه دارند اما چادری نیستند. این افراد بین پوشش اسلامی و آنچه از کشورهای غربی وارد می‌شود مردد مانده‌اند و تنوع مدل‌های غربی نظر آن‌ها را جلب می‌کند.
این طراح لباس زنانه با اشاره به اینکه من سعی کردم مانتوهایی که طراحی می‌کنم علاوه بر داشتن پوشش اسلامی زیبا هم باشند تا وقتی جوان جذب زیبایی آن می‌شود پوشش کامل را هم داشته باشد ابراز کرد: اما مسئله این است تاکنون هیچ ارگانی از من حمایتی نکرده است.
منصوری با بیان اینکه اگر قرار است وضع فرهنگی جامعه در حوزه پوشش تقویت شود نیازمند حمایت از طراح هستیم تصریح کرد: زمانی که از طراح حمایت لازم نشود یقیناً به معنای حمایت از واردکننده است.
وی با بیان اینکه این حمایت در بخش‌های مختلف باید انجام شود گفت: من تولیدکننده در حوزه تولید لباس نیازمند پارچه مرغوب هستم اما مسئله این است که پارچه داخلی باکیفیت موجود نیست بنابراین خرید پارچه خارجی قیمت محصول را بالاتر می‌برد.
این بانوی هنرمند با اشاره به اینکه حمایت شعاری در این عرصه کارساز نیست تصریح کرد: مادر من بیش از 50 سال است که در عرصه خیاطی فعالیت مستمر دارد بنابراین برآن شدیم تا از این فرصت استفاده کرده و دست به کارآفرینی بزنیم؛ تصمیم گرفتیم با دریافت حمایت در محله فرحزاد، بدون دریافت حتی یک ریال نسبت به آموزش علاقه‌مندان به خیاطی بپردازیم اما متأسفانه متولیان امر از اختصاص یک مکان اجتناب کردند.
منصوری با بیان اینکه به نظر من نوع حجاب یک مسئله سلیقه‌ای است بنابراین باید برای افراد و سلایق مختلف فرصت را فراهم کرد که متناسب با سلیقه خود نسبت به انتخاب حجاب دست بزنند، تشریح کرد: بدین منظور من حتی شرایطی را فراهم کردم که افراد در مزون حاضر شده و متناسب با سلیقه آن‌ها برایشان لباس مورد نظر را طراحی کنیم.
وی با بیان اینکه حمایت از طراحان پوشاک تنها معطوف به افرادی است که نسبت به تولید انبوه لباس اقدام می‌کنند گفت: مسئله این است که بنا به محدودیت، این امر برای همه امکان‌پذیر نیست.
در ادامه رئیس هیئت‌‌مدیره شرکت ردای سنتی مکران نیز با بیان اینکه این شرکت به جهت بسط و روزآمد کردن پیشینه غنی پوشاک اقوام ایرانی اسلامی اقدام به شناسایی، مستندسازی و بازطراحی در حوزه پوشاک کرده و با راه‌اندازی کارگاه‌های خانگی سوزن‌دوزی و صنایع دستی و همچنین راه‌اندازی بازارگاه مجازی پوشاک اقوام ایرانی اسلامی، زمینه تحقق بازار جهانی و فرهنگ ایرانی اسلامی را فراهم می‌کند، گفت: این شرکت مجری تولید و توسعه لباس اقوام ایرانی (بانوان و کودکان) با رویکرد تلفیق سنت و مدرنیته است.
محمدرضا کرمپور با بیان اینکه جامعه هدف ما در این عرصه نسل جوان است تشریح کرد: ساماندهی 300 واحد کارگاهی سوزن‌دوزی خانگی در استان سیستان و بلوچستان و همچنین راه‌اندازی فروشگاه اینترنتی پوشاک اقوام ازجمله کارهای ماست.
وی با بیان اینکه مشکل اصلی ما در بحث شرایط حاکم بر پوشاک جامعه به موضوع عدم توفیق در فرهنگسازی بازمی‌گردد تشریح کرد: متأسفانه دو نهاد متولی حوزه فرهنگ یعنی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در این زمینه هیچ فعالیتی نداشته‌اند و درواقع حوزه پوشاک رها شده است.
این طراح لباس ایرانی و اسلامی با تأکید بر اینکه هیچ تاریخچه‌ای از پوشاک اقوام وجود ندارد، ابراز کرد: این در حالی است که پوشاک به لحاظ تاریخچه جزو صنایع دستی به‌حساب می‌آید.
کرم‌پور با بیان اینکه متأسفانه اتحادیه‌های پوشاک به جای حمایت از طراحان داخلی از واردات پوشاک برای دستیابی به منافع خود استقبال می‌کنند، تشریح کرد: بر این اساس تهیه لباس اصیل ایرانی برای افراد مقرون به‌صرفه نیست.
وی با اشاره به اینکه اگر از ورود لباس‌های غربی و چینی جلوگیری به‌عمل می‌آمد، قطعاً شرایط تولید برای طراحان و تولیدکنندگان داخلی پوشاک بهبود می‌یافت، تصریح کرد: یکی از عمده مشکلات ما در کشور این است که در موضوع تولید پارچه بسیار عقب هستیم؛ بنابراین واردات در این بخش قیمت محصول نهایی را افزایش می‌دهد.
این طراح لباس با بیان اینکه متأسفانه ما نتوانسته‌ایم فرهنگ غنی ایرانی در حوزه پوشاک را به نسل جدید معرفی کنیم ابراز کرد: متأسفانه در این زمینه همه‌چیز به سمت غرب‌گرایی سوق پیدا کرده است.
کرم‌پور با اشاره به اینکه اصالتی که در پوشاک اصیل ایرانی وجود دارد به جامعه ما و به‌ویژه زنان ما معرفی نشده، تشریح کرد: از طریق برخورد سلبی نمی‌توان فضای پوشاک کشور را کنترل کرد بلکه باید جوانان کشور به لحاظ اغنای فرهنگی به این باور برسند که حجاب امری ذاتی در پوشاک ایرانی است.
وی با بیان اینکه با استناد به مدارک به‌دست‌آمده از پوشش زن ایرانی پیش از اسلام در دوره هخامنشیان، مانند تندیس‌ها،، پارچه و نقش‌برجسته‌ها و یا نوشته‌های برخی از تاریخ‌نگاران، می‌توان چنین برداشت کرد که حجاب امری ذاتی در پوشاک ایرانی، فارغ از بُعد اسلامی آن، در ادوار مختلف بوده است، گفت: برای نمونه در هیچ یک از سنگ‌نبشته‌های تاریخ حتی یک تصویر بدون حجاب پیدا نمی‌شود.

طاهره ترابی مهوش