ابوسعید خُدْری، او را نزد امام حسین علیه‌السلام آورد. ایشان فرمود: «تو می‌دانی که من، محبوب‌ترینِ زمینیان نزد آسمانیان هستم و با این حال، با من و پدرم در صفّین جنگیدی؟! به خدا سوگند که پدرم از من بهتر بود.»

عبدالله، عذر آورد و گفت: پیامبر صلی الله علیه و آله به من فرمود: «از پدرت اطاعت کن.»

امام حسین علیه‌السلام به او فرمود: «آیا گفته خدای متعال را نشنیده‌ای: «وَ إِن جَهَدَاکَ لِتُشْرِکَ بِى مَا لَیْسَ‏ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا؛ «و اگر [پدر و مادر] کوشیدند که چیزی را که بدان باور نداری، شریک من قرار دهی، از آن دو اطاعت مکن»؟ و این گفته پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را که: «إنَّمَا الطَّاعَةُ فِی المَعروف »‏"اطاعت، در نیکی است" و این گفته‌اش را که: «لا طاعَةَ لِمَخلوقٍ فی مَعصِیَةِ الخالِقِ» "در معصیت خالق، برای مخلوق، اطاعتی نیست"؟»