سپهرغرب، گروه خانواده: وقتی که زن نخستین ضربه‌های کوچولوی بچه‌اش را در شکم خویش احساس کرد، شروع می‌کند به گوش دادن به همه صداهای او؛ حضور موجود دیگری در بدن زن چنان سعادت و خوشحالی به او می‌دهد که..

مقاله‌ای در یک کتاب به‌نام «روان‌شناسی مادران» به‌قلم یک زن فرانسوی درج شده است، این فرد دارای دکترای روان‌شناسی و خودش نیز مادر و صاحب سه فرزند است.

در قسمت‌هایی از این مقاله نیازمندی‌های یک زن (در حالی که باردار یا بچه‌دار است) به محبت و مهربانی شوهر به‌خوبی اشاره شده و آمده است:

وقتی که زن نخستین ضربه‌های کوچولوی بچه‌اش را در شکم خویش احساس کرد، شروع می‌کند به گوش دادن به همه صداهای او؛ حضور موجود دیگری در بدن زن چنان سعادت و خوشحالی به او می‌دهد که کم‌کم میل به انزوا و تنهایی پیدا می‌کند و از دنیای خارج قطع ارتباط می‌کند زیرا می‌خواهد با کوچولویی که هنوز به دنیا نیامده است، خلوت کند.

مردها در روزهای بارداری همسرانشان وظایف بسیار مهمی به‌عهده دارند و متأسفانه همیشه از انجام این وظایف شانه خالی می‌کنند؛ مادرِ آینده نیاز دارد که حس کند شوهرش او را می‌فهمد، دوستش دارد و پشتیبان اوست وگرنه وقتی دید که شکمش بالا آمده است، زیبایی‌اش لطمه خورده است، حالت استفراغ دارد و از زایمان می‌ترسد، همه‌ این ناراحتی‌ها را به حساب شوهرش خواهد گذاشت.

مرد وظیفه دارد که در ماه‌های بارداری بیشتر از پیش کنار زنش باشد, خانواده به پدری مهربان نیاز دارد تا زن و بچه‌ها بتوانند از همه‌ مشکلات و شادی‌ها و اندوه‌های خود با او حرف بزنند، حتی اگر حرف‌هایشان بی‌معنی یا خسته‌کننده باشد.

زن باردار خیلی نیازمند آن است که از بچه‌اش با او حرف بزنند؛ تمام غرور و افتخار یک زن مادر شدن اوست و وقتی احساس کند که شوهرش نسبت به کودکی که او به‌زودی به دنیا خواهد آورد، بی‌اعتناست، این احساس غرور و افتخار جایش را به احساس حقارت و بیهودگی می‌دهد، از مادر بودن بیزار می‌شود و بارداری برایش معنی یک «احتضار» پیدا می‌کند!

ثابت شده است که چنین زنانی دردهای بارداری را خیلی به‌دشواری تحمل می‌کنند؛ رابطه مادر و فرزند یک رابطه‌ دونفری نیست بلکه یک رابطه‌ سه‌نفری است: مادر، کودک، پدر؛ و پدر حتی اگر غایب باشد (زن را طلاق داده باشد) در زندگی درونی مادر، در تخیلات و تصورات او و نیز در احساس مادری نقش اساسی دارد».

بخشی از کتاب "نظام حقوق زن در اسلام" نوشته شهید مطهری