سپهرغرب، گروه دُرهای دَری: شاعر و منتقد ادبی خراسانی گفت: شاعر باید شعر خویش را با موسیقی ظاهری یا باطنی ادغام کند و تنظیم موسیقی و شکستن جملات می‌تواند شاعرانگی بیشتری به اثر ببخشد.

عاطفه رنگ‌آمیز طوسی ضمن بیان اینکه حفظ کردن اشعار و روخوانی آن‌ها با صدای بلند می‌تواند در یادگیری و رعایت وزن و موسیقی مؤثر باشد، تصریح کرد: تغییر جای فعل، جابه‌جا کردن کلمات و حذف واژگان اضافی در راستای رعایت ریتم و موسیقی موجب گوش‌نواز بودن اثر می‌شود.

وی افزود: موسیقی چاشنی شعر است و نبود آن، اثر را به یک یادداشت ادبی بدل می‌کند و در واقع تنظیم موسیقی و شکستن جملات می‌تواند شاعرانگی بیشتری به اثر ببخشد.

کارشناس بخش مکاتبه‌ای واحد آفرینش‌های ادبی کانون استان خراسان رضوی، در مورد عاطفه در شعر این‌گونه توضیح داد: در مواجهه با شعر بیش از هر چیز احساس لطیف و شاعرانه، مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین، یک شاعر باید تصویر درست و کاملی از احساس خویش ارائه دهد به‌گونه‌ای که برای خواننده باورپذیر باشد.

رنگ‌آمیز طوسی جسارت زبانی و صداقت شاعرانه را برای سرودن ضروری دانسته و بیان کرد: شاعر باید بتواند هم با خود و مخاطبش صادق باشد و از حدود باورپذیری خارج نشود. به این معنی که روایتگر خویش بوده و موجبات همزادپنداری مخاطب با خود را، فراهم کند.

وی با اشاره به قدرت بالای انتقال کلمات در شعر عنوان کرد: وقتی تجربه کمی در وادی نوشتن داشته باشیم کلمات، حرف، فکر و احساس ما را انتقال می‌دهند. پس باید توجه داشته باشیم که نسبت به موضوعات تکراری به‌ گونه‌ای بنویسیم که در قالب همزاد‌پنداری، مخاطب بتواند محتوای اثر را با تجربه‌های خویش تطبیق دهد.

این منتقد ادبی ضمن ارائه اهمیت لزوم رعایت نکات زبانی در شعر گفت: در سرودن، استفاده از کلمات رایج در زبان امروز، خلق تصاویر قابل‌درک و باورپذیر، بازنگری و ویرایش‌های زبانی، ایجاد هماهنگی بین اجزا و عناصر شعر و کاربرد زبان روز، اهمیت فراوان دارد.

رنگ‌آمیز طوسی در بخش پایانی سخنان خود به تشریح موسیقی شعر، رعایت جایگاه و ماهیت قافیه و ردیف، ساختمان شعر و معرفی کتاب‌های کاربردی، برای نوجوانان شرکت‌کننده در این نشست پرداخت.