سپهرغرب، گروه خبر: مساجد و حسینیه‌های استان کردستان به‌عنوان پایگاه‌های مهم دینی و فرهنگی این استان، سهم بسزایی در برپایی تظاهرات مردمی علیه حکومت پهلوی، در دوران شکل‌گیری انقلاب داشتند؛ پیرو انتشار گزارشی مبنی بر این موضوع طی روزهای گذشته بخش سوم و پایانی این مطلب در ادامه آورده شده است که می‌خوانید:
حسینیه سنندج
بهروز خیریه از مبارزان انقلابی شهر سنندج درباره نقش حسینیه این شهر در اتحاد تسنن و تشیع می‌گوید: «سنندج در آن دوران شهر کوچکی بود و حدود 70 هزار نفر جمعیت داشت و با وجود مساجد فراوانی که در آن بود یک حسینیه کوچکی با سقفی چوبی در خیابان طالقانی سنندج وجود داشت که همواره افراد اهل تشیع به آنجا می‌رفتند اما همواره اهل تسنن برای سخنرانی‌های مذهبی که در آنجا برگزار می‌شد حضور داشتند و من هم در آن دوران نوجوانی بودم که همراه داماد خانواده ( شهید عطاء‌الله احمدی ) به تقاطع خیابان جامی رفتیم و در هنگام تظاهرات مردم ما هم شعار مرگ بر شاه می‌دادیم که مأموران شهربانی شروع به تیراندازی کردند و ما هم همراه با تعدادی از مردم به نانوایی که در آن نزدیکی بود پناهنده شدیم و صاحب نانوایی کرکره‌ها را پایین کشید و به‌محض رفتن آن‌ها خبر آتش زدن حسینیه به گوشمان رسید و بلافاصله خودمان را به آنجا رساندیم و به‌محض رسیدن دیدیم که حسینیه آتش گرفته و مردم سنندج چه اهل تسنن و چه اهل تشیع با ته دل و از جان مشغول خاموش کردن آتش آنجا بودند و به مأموران ساواک هیچ توجهی نمی‌کردند. اتحاد میان اهل تسنن و تشیع یکی از رمزهای ماندگاری انقلاب اسلامی بوده و هست.»
حسینیه بیجار
در بیجار معمولاً برنامه‌های بیشتر تظاهرات علیه حکومت پهلوی در حسینیه این شهر پایه‌ریزی می‌شدند. یکی از انقلابیون بیجار در همین زمینه می‌گوید: «مردم بیجار معمولاً تظاهرات را در شب‌ها برنامه‌ریزی می‌کردند به این صورت که عده زیادی از مردم شب در حسینیه جمع می‌شدند و اعلام راهپیمایی می‌شد. به دلیل اینکه در روز چهره‌ها مشخص بود و مردم ممکن بود که شرکت نکنند و مأموران بیایند شناسایی کنند. به دلیل اینکه شب‌ها خیابان‌های شهر نور کافی نداشت معمولاً مردم به‌سختی شناسایی می‌شدند و یا اگر فرار می‌کردند در کوچه‌ها قابل تعقیب نبودند. راهپیمایی را ابتدا با شعارهای مذهبی شروع کردیم در حمایت از اسلام و قرآن و علمای اسلام به‌خصوص امام خمینی(ره). در نهایت راهپیمایی را با حضور حجت‌الاسلام شیخ حسین رحمانی برگزار کردیم و پس از راهپیمایی نیز مردم در حسینیه بیجار طی قطعنامه‌ای خواستار تشکیل حکومت اسلامی شدند...
افزون بر این مسئله، حسینیه بیجار محلی برای انتشار اعلامیه‌ها و تصاویر امام خمینی بود. حجت‌الاسلام شیخ حسین رحمانی و شبکه فرهنگی که توسط او در شهر بیجار تشکیل شده بود، در مناسبت‌های مختلف و اعیاد اسلامی در حسینیه بیجار جمع می‌شدند و اعلامیه‌‌هایی را که از تهران به‌واسطه دوستان خود آورده بودند، میان مردم تقسیم می‌کردند این موضوع نقش مهمی در تهییج احساسات مردم و حضور آن‌ها در تظاهرات علیه حکومت پهلوی داشت.
موضوع دیگر حضور گسترده مردم بیجار در حسینیه این شهر به هنگام عزاداری‌ها بود. در این زمان با وجود اینکه مأموران ساواک فعالیت‌های مردم را زیر نظر داشتند اما به علت ازدحام جمعیت، گروه‌های انقلابی می‌توانستند نوارهای سخنرانی حضرت امام(ره) را در میان مردم پخش کنند. هرچند ممکن بود ساواک عده‌ای را به جرم گوش دادن به سخنرانی‌های امام دستگیر و زندانی کند. با گسترش تظاهرات مردم در شهرهای مختلف ایران و به‌خصوص در پاییز و زمستان 57، با وجود وضعیت شدید امنیتی استان کردستان و بخصوص شهر بیجار (به دلیل حضور گسترده شیعیان در این شهر)، حسینیه بیجار به مکانی برای سخنرانی‌های بی‌پروای امام‌جمعه این شهر و بخصوص حجت‌الاسلام شیخ حسین رحمانی تبدیل شد. وی به مناسبت‌های مختلف ازجمله چهلم شهدای شهرهای مختلف ایران که در آن زمان بسیار مهم بود، بر علیه حکومت سخنرانی‌های تندی را ایراد می‌کردند و این سخنرانی‌ها باعث به خیابان آمدن مردم و تظاهرات علیه حکومت پهلوی می‌شد.»
*پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی
شناسه خبر 40918
