بنده فارغ‌التحصیل رشته مدیریت صنعتی هستم، اما تاکنون موفق به پیدا کردن شغلی متناسب با رشته‌ام نشده‌ام؛ غالب دوست و آشنایانم هم با مدارک تحصیلی متفاوت، یا بیکار هستند و یا در شغل‌های نامرتبط مشغول کار هستند.

 من دو فرزند پسر و دختر دارم که درحال حاضر که وارد فصل تابستان شده‌ایم و آن‌ها از درس و امتحان فارغ شده‌اند، نیاز به تفریح و گذراندن اوقات فراغت خود دارند، اما به‌خاطر کرونا نمی‌توانم کار خاصی برایشان انجام بدهم یا کلاسی ثبت‌نامشان کنم؛ چون تابستان سال پیش هم با کرونا دست‌وپنجه نرم می‌کردیم، بهتر بود که مسئولین به اوقات فراغت امسال می‌اندیشیدند.

به نظر بنده نرخ شادی در شهر همدان پایین است و جوانان همدانی مکان و فضایی برای شاد بودن یا انجام کاری که به آن‌ها حس شادابی و نشاط بدهد، ندارند؛ لازم است مدیران استانی در این زمینه راهکارهایی داشته باشند، چراکه نبودن بستر شادی و نشاط عواقب بدی برای جامعه دارد.

  خواهش من از کسانی که مسئولیتی در کشور دارند این است که جلوی این گرانی لجام‌گسیخته را بگیرند، هرروز که برای خرید می‌رویم، می‌بینیم که چیزی گران شده و روزی را ندیدیم که بگویند فلان کالا ارزان شده است!

  مدتی است که پای پسرم شکسته و دکترش گفته باید تا سه ماه هفته‌ای یکبار پسرت را بیاوری مطب تا از پای او عکس بگیرم و ببینم که جوش خورده یا نه، اما همین یکبار که او را آورده‌ام پول ویزیت، خرید وسایل آتل و گرفتن عکس و بستن پا، حدود یک میلیون تومان شده! واقعا مردم چطور این هزینه‌ها را تأمین کنند؟