کلام گهر بار آن بزرگوار متضمن این حقیقت است که دوستی‌هایی که به خاطر رضایت و خشنودی خداوند باشد، رسیدن به بهشت و برخورداری از نعمت‌های اخروی را بر فرد مؤمن و صالح واجب می‌کند، چون انسان صالح و باتقوا در اثر معاشرت و مصاحبت با اخیار و نیکان، انجام اعمال نیک و عادات پسندیده را در نهاد خویش تقویت می‌کند که پیامد آن سعادت و فوز ابدی است اما اگر دوستی و مصاحبت با دیگران در راه غیر خدا و به دور از تقوای الهی باشد، دیر یا زود به دشمنی تبدیل خواهد شد. قرآن کریم می‌فرماید: «الاخلّاء یومئذٍ بعضهم لبعض عدوٌّ الّا المتّقین؛ دوستان در آن روز بعضی دشمن بعضی دیگرند مگر افراد باتقوا و پرهیزکار».