تلاش برای یافتن شواهدی از زندگی در مریخ یک مسئله ساده نیست. اگر زندگی در مریخ وجود داشت، احتمالاً میکروبی بود و میلیون‌ها سال پیش زندگی می‌کرد. این بدان معناست که برای یافتن شواهدی از وجود آن مریخ‌نوردانی مانند «استقامت» و «کنجکاوی» باید به دنبال سرنخ‌های پنهان‌شده در نمونه‌های سنگ باشند، اما همه سنگ‌ها نشانه‌های حیات را ندارند؛ چراکه برخی مواد معدنی بهتر این سرنخ‌ها را حفظ می‌کنند. اکنون یک مطالعه جدید با استفاده از داده‌های مریخ‌نورد کنجکاوی مشخص کرده است که چه شاخص‌هایی از زندگی در طول تاریخ مریخ حفظ یا نابود شده‌اند. کنجکاوی در حال کشف یک بستر دریاچه خشک‌شده به نام دهانه گیل است که دارای لایه‌های رسی در پایین آن است. خاک رس در حضور آب تشکیل می‌شود و در حفظ نشانه‌های زندگی بسیار عالی است؛ بنابراین مکان خوبی برای جستجو است، اما به نظر می‌رسد که این مواد معدنی رسی در طول زمان ثابت نیست. محقق اصلی این تحقیق اظهار کرد: ما فکر می‌کردیم که وقتی این لایه‌های مواد معدنی رس در پایین دریاچه در دهانه گیل تشکیل شود آن‌ها به همین ترتیب باقی می‌ماند و لحظه‌ای را که میلیاردها سال پیش تشکیل شده‌اند حفظ می‌کنند. اما بعداً آب‌نمک در بعضی از نقاط این مواد معدنی رسی را خراب کرد. طی این فرآیند که «diagenesis» نامیده می‌شود، مدرک و تاریخچه موجوداتی را که ممکن است در آنجا زندگی می‌کردند پاک می‌شود.محققان مدلی از چگونگی جستجوی علائم حیات در خاک رس را با مشاهده مکان‌های قابل‌مقایسه در زمین دارند. زیستگاه‌هایی در سیاره ما وجود دارد که به‌عنوان «زیست‌کره‌های عمیق» شناخته می‌شوند و میزبان میکروب‌ها در محیط‌های زیرزمینی است که مکان‌ها بسیار خوبی برای جستجوی شواهدی از زندگی باستان و سکونت است. همه اینها بدان معنی است که جستجوی مدارک مربوط به زندگی در مریخ حتی پیچیده‌تر از آن است که فکر می‌کردیم، اما غیرممکن نیست.