یادداشتی از حسن رحیم‌پور ازغدی در پی رحلت استاد حکیمی؛

عمری با نام خدا به حقوق خلق اندیشید

حسن رحیم پور ازغدی در پی رحلت عالم و متفکّر برجسته استاد محمد رضا حکیمی، سوگنامه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت که بدین شرح است:

حکیمی بزرگ رفت. استاد علامه محمدرضا حکیمی، نظریه‌پرداز بزرگ شیعی معاصر که اصالت عقل محمدی (ص) را با شور عدالت علی (ع) درآمیخت و صلابت حسین (ع) را در عاشورای معرفتی صادق آل‌محمد (ص) بر سردست گرفت، و یک عمر با تک تک ضربان قلبش، فرج مهدی (عج) را انتظار کشید و در گوش یک نسل، میراث "عقلانیت، عدالت و معنویت" قرآنی را زمزمه کرد و تا آخرین نفس، از کفایت معارف اهل بیت (ع) و از ضرورت عدالت بی ریا گفت و بهر آنچه گفت، عمل کرد و عابد، زاهد و مجاهد ماند،

امشب ساعتی پیش به محضر مولایش رفت. هنوز که عطر خون عاشورا در مشام ماست بدرقه‌اش می‌کنیم تا در کربلای 1400 به آخرین شهید کاروان توحید برسد.

در پناه خداست آنکه عمری به‌نام خدا به حقوق خلق اندیشید. کلماتش از جنس اشک، افکارش از عنصر حکمت و غم‌هایش همه، شیرین و پشت به دنیا و تماماً رو به آخرت بود. واژه‌نامه عدالت‌خواهی را چنان هنرمندانه غنی‌سازی کرد که شرر به جان اساطیر اشرافی‌گری افکند. محمد رضا حکیمی مصداقی از (موتوا قبل آن تموتوا) بود، پیش از مرگ طبیعی، با مرگ حقیقی خو گرفت و این روزهای آخر در انتظار ولی عصر (عج) و فرشته مرگ، در بستر احتضار نیز دائم‌الطهاره بود.

خدایش بپذیرد که عمری هم‌خواب کتاب و قلم بود و در محراب تفکر، با عشق خدا و شفقت بر خلق زیست.