فیومو ساساکی نویسنده ژاپنی این‌کتاب،‌ حدود 40 سال دارد و با سه‌پیراهن، چهار جفت جوراب و وسایل بسیار ناچیزی در اتاقی کوچک در توکیو زندگی می‌کند. او در این‌کتاب که نسخه اصلی آن، سال 2017 توسط انتشارات پنگوئن شده، فلسفه و تاریخ فرهنگی مینیمالیسم را از دوران بودیسمِ ذن تا زمانی که استیو جابز در جهان معروف شده، بررسی کرده است. او در کتاب خود، مجموعه‌ای از قواعد ساده را معرفی کرده که مخاطبانش می‌توانند با استفاده از آن‌ها، زندگی ساده‌ و راحت‌تری داشته باشند.

نویسنده کتاب در ابتدا به قول خودش یک‌ماکسیمالیست بوده اما با حذف موارد اضافی،‌ زندگی خلوت‌تر و بهتری دارد و حالا یک مینیمالیست است. تعریفی که او در این‌کتاب از مفهوم مینیمالیسم مورد نظرش ارائه کرده، 2 وجه دارد: اول کاهش وسایل ضروری به حداقل و دو، دور انداختن وسایل اضافی تا بشود روی چیزهایی تمرکز کرد که واقعا اهمیت دارند.

کتاب «در باب زندگی مینیمالیستی» به‌جز مقدمه، 5 فصل اصلی دارد که عبارت‌اند از: «چرا مینیمالیسم؟»، «در اولین‌گام، چرا این‌قدر وسیله جمع می‌کنیم؟»، «پنجاه و پنج راهکار مفید برای خداحافظی با وسایلتان»، «دوازده عادتی که از زمان خداحافظی با وسایلم آن‌ها را تغییر داده‌ام» و «"احساس" شادمانی کردن به جای شادمان "شدن"».

 در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

معتقدم استیو جابز مثالی عالی از فردی مینیمالیست است. مادر ترزا هم نمونه‌ای دیگر است. شنیده‌ام وقتی مادر تزرا از دنیا رفت، تنها چیزهایی که از او به جا ماند یک پیراهن ساری کهنه، یک ژاکت پشمی، یک کیف کهنه و یک جفت صندل مندرس بود. همچنین می‌گویند مهاتما گاندی، که مردی بدون دارایی بود، پس از مرگش چیزی بجز خانه‌ای محقر از خود به جا نگذاشت. دیوژن کلبی، فیلسوف یونان باستان، را در نظر بگیرید. می‌گویند تنها دارایی او ردایی بود که بر تن داشت و همچنین کاسه‌ای چوبی که روزی وقتی کودکی رعیت را دید که آب را در گودی کف دستانش ریخته و می‌نوشد،‌ آن کاسه را شکست.

همان‌طورکه می‌بینید، مینیمالیسم از مدت‌ها پیش وجود داشته است. شاید دیوژن بزرگ‌ترین مینیمالیست بوده_ و تنها دارایی‌اش تکه‌ای پارچه به عنوان لباس بوده است_ اما برای تجربه آرامشی که مینیمالیسم برایمان به ارمغان می‌آورد، لزومی ندارد تا این حد افراطی عمل کنیم.

این‌کتاب با 231 صفحه، شمارگان هزار و 100 نسخه و قیمت 45 هزار تومان منتشر شده است.