«مهدی صفی‌خانی» روز سه‌شنبه اظهار کرد: آبشخورها به‌علت اشتراک بین حیوانات اهلی و وحشی می‌تواند یکی از عوامل انتقال بیماری باشد، بنابراین ضد عفونی، گندزدایی و آهک‌پاشی در این قسمت‌ها توسط عوامل محیط‌زیست صورت گرفت.

وی بیان کرد: طاعون نشخوارکنندگان کوچک اغلب ابتدا دام‌های اهلی ازجمله بز و گوسفند را درگیر کرده، سپس از دام‌های اهلی هنگام استفاده از آبشخورهای موجود در محیط‌زیست، به حیوانات وحشی منتقل می‌شود.

معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان همدان افزود: با توجه به قرار گرفتن در فصل سرما و کوچ و خروج عشایر از این استان به مناطق گرمسیری، امکان انتقال بیماری از دام اهلی به وحشی کمتر شده است.

صفی‌خانی بیان کرد: کشاورزان و دامداران نیز به‌علت برودت هوا دام خود را از آغل خارج نمی‌کنند و یا درصورت راهی کردن احشام به سمت طبیعت، به‌جای ارتفاعات از مناطق پایین‌دست برای چرا و سیراب کردن گوسفندان استفاده می‌کنند.

وی خاطرنشان کرد: درصورت شیوع بیماری «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» در دام‌های اهلی امکان واکسیناسیون و استفاده از امکانات درمانی وجود دارد، اما درصورت سرایت آن به وحوش به‌علت فراهم نبودن امکان درمان، تلفات به‌شدت افزایش می‌یابد.

معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان همدان اضافه کرد: به‌علت بالا بودن احتمال انتقال بیماری از دام اهلی به وحشی، ابتدا دام‌های موجود در محله‌های واقع در حاشیه مناطق حفاظت‌شده به‌عنوان مناطق حساس تعریف شده و توسط دامپزشکی واکسینه می‌شوند.

صفی‌خانی بیان کرد: همچنین درصورت مشاهده بیماری «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» در یک محدوده با دستور قضائی آن محل قرنطینه شده تا با همکاری دامپزشکی و محیط‌زیست از شیوع بیماری از آن محل به دیگر نقاط جلوگیری شود.

وی اظهار کرد: تمامی مناطق به‌صورت مستمر رصد شده و در صورت مشاهده کوچک‌ترین آثار بیماری، تیمی مشترک از محیط‌زیست و دامپزشکی از محل بازدید به‌عمل آورده و درصورت نیاز نسبت به ضد عفونی و آهک‌پاشی آبشخورها اقدام لازم صورت می‌گیرد.

معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان همدان اضافه کرد: هماهنگی لازم بین دادستانی، محیط‌زیست، دامپزشکی و پدافند زیستی برای پیشگیری از شیوع بیماری «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» وجود دارد.

صفی‌خانی جمع شدن گونه‌ها گِرد هم در فصل «کل مستی» و جفت‌گیری را عامل تهدید دانست و گفت: با توجه به درگیر نشدن استان‌های مجاور به این بیماری، زمینه شیوع «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» در فصل کل مستی نیز کاهش می‌یابد.

وی افزود: هرچند ضد عفونی و لایروبی کردن آبشخورها جزء برنامه‌های محیط‌زیست است، اما برای پیشگیری از شیوع بیماری، ضمن بررسی سلامت آب از مواد گندزدا و ضدعفونی‌کننده استفاده می‌شود.

وی با بیان اینکه در یک دهه گذشته «طاعون نشخوارکنندگان کوچک» در همدان مشاهده نشده، ادامه داد: به‌منظور پیشگیری از ورود کمترین میزان مواد غیر طبیعی به طبیعت در استفاده از مواد ضد عفونی کننده ملاحظات زیست‌محیطی نیز لحاظ می‌شود.

طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) شروع ناگهانی افسردگی، تب بالا، ضعف و بیحالی، ترشحات ناحیه چشم و بینی، التهاب و زخم‌های دهانی، اختلال تنفسی، سرفه، ذات‌الریه، التهاب روده‌ها و اسهال بدبو از نشانه‌های بارز این بیماری است که درصورت ابتلا مرگ حیوان را موجب می‌شود.

این بیماری به‌طور معمول از طریق دام‌های اهلی به نشخوارکنندگان کوچک وحشی به‌ویژه کل و بز منتقل می‌شود که کنترل آن در دام اهلی با روش واکسیناسیون، قرنطینه و معدوم‌سازی دام‌های آلوده انجام می‌گیرد، اما با توجه به اینکه امکان زنده‌گیری و واکسیناسیون جانوران وحشی وجود ندارد و یا بسیار سخت و مشکل است، بنابراین درمان بیماری در حیات وحش در عمل ممکن نیست.